Nope

Η ιστορία διαδραματίζεται στην κοιλάδα Santa Clarita Valley της Νότιας Καλιφόρνιας, όπου τα αδέλφια OJ και Emerald έχουν κληρονομήσει ένα ράντσο αλόγων από τον πατέρα τους και συνεχίζουν την τέχνη του ως εκπαιδευτές ζώων για γυρίσματα κινηματογραφικών ταινιών και τηλεόρασης. Δίπλα στο ράντσο βρίσκεται ένα πάρκο και ζωολογικός κήπος με διαχειριστή, ένα πρώην παιδί-θαύμα, που κουβαλάει τα δικά του παιδικά τραύματα.

Όταν αρχίζουν να παρατηρούν ανεξήγητα φαινόμενα στο ράντσο τους, τα οποία τους οδηγούν σε απίστευτες ανακαλύψεις που έρχονται από ψηλά, θα αποπειραθούν να αποτυπώσουν τα μυστήρια στην κάμερα, με την εξειδικευμένη βοήθεια του υπαλλήλου ενός καταστήματος ηλεκτρονικών και ενός βετεράνου κινηματογραφιστή.

O Tζόρνταν Πιλ ανήκει στην κατηγορία των νέων-όχι απαραίτητα σε ηλικία- Αμερικανών δημιουργών που χρησιμοποιούν το είδος του θρίλερ τρόμου και του μεταφυσικού για να ιντριγκάρουν, να σε κάνουν να σκεφτείς, να ξεκινήσουν συζητήσεις, να κριτικάρουν (στην περίπτωσή του) τις αμερικανικές παθογένειες, προσπαθώντας παράλληλα να πειραματιστούν στην κινηματογραφική αφήγηση.

Με το «Nope» (να με συγχωρήσει ο μεταφραστής του τίτλου στα ελληνικά, αλλά όσες φορές το εκστομίζει ο Καλούγια, ούτε καν… σημαίνει «ούτε καν») στήνει ένα υποβλητικό και wide open space κινηματογραφημένο θρίλερ, που κοπιάρει αρχικά τον «Οιωνό» του Νάιτ Σιαμαλάν και στη συνέχεια το «War of the worlds» του Στίβεν Σπίλμπεργκ, με τον ενθουσιασμό ενός fanboy κατασκευαστικά, αλλά με εντελώς επιφανειακό, σχεδόν κούφιο σενάριο.

Στο πρώτο μισό καταφέρνει να διατηρήσει το μυστήριο, να σπείρει υποδόρια αγωνία δεξιά και αριστερά με επιδέξιο τρόπο, να πάρει τον χρόνο του για να κατασκευάσει πιθανές επερχόμενες ανατριχίλες.

Αυτές όμως εκτός από film buff αναφορές και αυτοπεποίθηση στην σκηνοθετική του ικανότητα, απαιτούν και στέρεες σεναριακές βάσεις που να στήνουν μια ουσιώδη και όχι εξυπνακίστικη πλοκή, η οποία να υποστηρίζει και να αναδεικνύει όλα τα παραπάνω και να μην οδηγεί σε πλανοθεσίες οριακά γκροτέσκες.

Αυτό δεν συμβαίνει εδώ, σίγουρα στην πιο αδύναμη ταινία του Πιλ μέχρι τώρα και συνολικά μια μεγάλη απογοήτευση.