Σύνοψη: Σε μια λαϊκή γειτονιά στην Αθήνα της οικονομικής κρίσης, της αναζωπύρωσης του φασισμού και της πανδημίας, μια ομάδα δεκαοχτάχρονων μαθητών καταδιώκει μετανάστες, ομοφυλόφιλους, όλους όσους είναι απλώς διαφορετικοί και δεν συμφωνούν με τις ιδέες τους.

Ένας συμμαθητής τους που δεν κρύβει την αποστροφή του για τη δράση τους, θα γίνει σύντομα ο επόμενος στόχος τους.

Γνώμη: Πολλοί θυμόμαστε ακόμα έντονα το σοκ της ένταξης της Χρυσής Αυγής στο ελληνικό κοινοβούλιο. Το οποίο συνοδευόταν από την ειλικρινή απορία: ποιοι είναι αυτοί που τους ψήφισαν;

Η απορία ήταν ειλικρινής γιατί είναι πολύ πιθανό πολλοί από εμάς να μην έχει τύχει να έρθουμε σε επαφή με συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, με τις οποίες μοιραζόμαστε μια χώρα, μια πόλη ή μια ευρύτερη γειτονιά. Έτσι, αρχίσαμε να αναζητούμε τις αιτίες για το «αυγό του φιδιού».Όμως, είναι άλλο πράγμα η θεωρία και άλλο η πραγματικότητα.

Ο Βασίλης Δούβλης κατάφερε με το «18», τη δεύτερη μεγάλη μήκους ταινία του μετά την «Επιστροφή» του 2007, να αποτυπώσει λίγη από την πραγματικότητα. Χωρίς φλυαρίες, διδακτισμό ή πρόθεση εντυπωσιασμού, παραδίδει μια ταινία που έχει πολλές αρετές, αλλά μία είναι αυτή που ξεχωρίζει: το ότι δεν αντιμετωπίζει τους θύτες σαν καρτουνίστικα τέρατα. Η επιλογή του να δείξει το φαινόμενο της διάδοσης της βίας, του εκφοβισμού και του φοβισμού μέσα από μια ομάδα παιδιών που καλά καλά δεν έχουν τελειώσει το σχολείο τον δικαιώνει απόλυτα. Το σύνολο του καστ, που αποτελείται κυρίως από ερασιτέχνες, είναι εξαιρετικό και η φυσικότητα στο παίξιμο, μαζί με το γύρισμα με κάμερα στο χέρι που ακολουθεί τους χαρακτήρες, προσδίδουν μια σχεδόν ντοκιμενταρίστικη ατμόσφαιρα που δεν σε αφήνει να πάρεις το βλέμμα σου από την οθόνη.

Το άλλο σημαντικό εδώ είναι ότι ο Δούβλης κατανοεί πώς ζούνε οι νέοι, και ειδικότερα, οι συγκεκριμένοι. Και δεν έχει κάνει μια ταινία με θέμα τους νέους για να δείξει πόσο καλά «μπορεί να κάτσει με τη νεολαία» ή να τους κατακρίνει για τις επιλογές τους. Αυτό που κάνει είναι ότι προσπαθεί να τους κατανοήσει. Μακριά από το στυλιζάρισμα τύπου “Euphoria”, η προσέγγισή του είναι αναζωογονητική και φέρνει στο νου τον κοινωνικό ρεαλισμό του Κεν Λόουτς και των αδερφών Νταρντέν.

Το «18», η αρχή της ελπίδας ή το τέλος αυτής, αναλόγως του πώς θα επιλέξει να ερμηνεύσει ο θεατής το ανοιχτό φινάλε, ήταν δικαίως μία από τις πιο πολυσυζητημένες ταινίες στο τελευταίο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Κι είναι ώρα να εκτιμηθεί από το ευρύ κοινό και ίσως και να λύσει κάποιες από τις ειλικρινείς απορίες μας για τις ζωές αυτών που καταφεύγουν στη βία.

Πρώτη δημοσίευση: 2 Ιουνίου 2022, 01:23
Ενημέρωση: 9 Ιουνίου 2022, 02:16
Συντάκτης: 
Τίτλος:
18
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
95
Εταιρία διανομής: 
Release: 
2 Ιουνίου 2022

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
20 ώρες

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos