"Αnatomy of a scandal": Ήθελε τον χρόνο και τον χώρο του

Σύνοψη: Η γεμάτη προνόμια ζωή της Σόφι ως συζύγου του ισχυρού πολιτικού Τζέιμς αλλάζει απότομα, όταν έρχονται στο φως μυστικά και σκάνδαλα — κι εκείνος κατηγορείται για έγκλημα.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Άποψη: Ένα πολιτικό και δικαστικό θρίλερ στην εποχή του #MeToo είναι η νέα δουλειά του παραγωγού και συζύγου της Μισέλ Φάιφερ, David E. Kelley, ο οποίος έχει ειδικευτεί σε υποθέσεις μυστηρίου σε κόσμους κυρίως μεγαλοαστών που φοβούνται την κατάρρευση των πάντων στην ζωή τους, όπως στο Big Little Lies, στο The Undoing ή στο Nine Perfect Strangers.

Στην νέα του δουλειά για λογαριασμό του Netflix, πίσω από την οποία βρίσκεται και η θεατρική συγγραφέας Melissa James Gibson, καταπιάνεται με ένα τρομακτικά επίκαιρο ζήτημα: μια υπόθεση βιασμού σύμφωνα με το θύμα, που όμως σύμφωνα με τον θύτη ήταν απόλυτα συναινετικό -αν και εξωσυζυγικό, καθότι είναι παντρεμένος- σεξ. Και αυτό δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Ο φερόμενος ως θύτης είναι υπουργός της βρετανικής κυβέρνησης και προσωπικός φίλος από παλιά του πρωθυπουργού της χώρας. Τελικά ποια είναι η αλήθεια;

Αυτό το πολιτικό σκάνδαλο που σκαρφίστηκε η συγγραφέας Sarah Vaughan στο ομώνυμο βιβλίο της (το βιβλίο κυκλοφορεί και στα ελληνικά) μεταφέρεται σε μια σειρά μιας σεζόν και έξι επεισοδίων και αντιμετωπίζει το αντίθετο πρόβλημα από το οποίο πάσχουν οι περισσότερες σειρές. Ενώ συνήθως πλατειάζουν και θα ήταν προτιμότερο να τους έλειπαν μερικά επεισόδια, η συγκεκριμένη σειρά χρειάζεται περισσότερο χρόνο και χώρο για να απλωθεί.

Και αυτό γιατί πέραν της βασικής ιστορίας η οποία ξεδιπλώνεται με έναν κλασικό, αλλά παρόλα αυτά απολύτως ικανοποιητικό ως προς αυτό που θέλει να πετύχει, τρόπο, σταδιακά προστίθενται μερικές ανατροπές και plot twist προς το τέλος της σειράς, τα οποία εν τέλει πέφτουν στο κενό μιας και δεν υπάρχει ο χρόνος για να τα εκμεταλλευτεί η σειρά και να δράσουν ουσιαστικά. Μια ανατροπή θα πρέπει αφενός να είναι απολύτως χρήσιμη, τόσο που να μην μπορείς να φανταστείς την σειρά χωρίς αυτήν, αφετέρου να μην γίνεται με αυτοσκοπό το ξάφνιασμα του θεατή αλλά να κουμπώνει στην πλοκή.

Εν προκειμένω, δεν επιτυγχάνει κάτι από τα δύο, ενώ θα μπορούσε. Οι ανατροπές του τέλους έχουν νόημα ύπαρξης και θα προσέθεταν κάτι πιο περίπλοκο και αφηγηματικά ενδιαφέρον σε μια σειρά που κατά τα άλλα ακολουθεί επιτυχημένα μεν αλλά την πεπατημένη. Το κάνει βέβαια απρόσκοπτα και με φοβερή μαεστρία και ενδιαφέρουσα ψυχογραφική σκηνοθεσία, αλλά παρόλα αυτά είναι κάτι που έχεις ξαναδεί. Οι διαφοροποιήσεις του τέλους θα περιέπλεκαν την υπόθεση αλλά κάπου εκεί τελειώνει η σειρά και μένει μετέωρο, σε σημείο που αναρωτιέσαι πού τελικά χρειαζόταν αυτό το κάτι παραπάνω.

Η ανατομία ενός σκανδάλου δεν είναι ακριβώς ανατομία, περισσότερο μια επιφανειακή τομή, καθώς οι σχέσεις των ηρώων που απαρτίζουν το σκάνδαλο δεν αναλύονται ούτε τίθενται επί τάπητος. Απλώς υπάρχουν. Πολύ καλή βέβαια η δουλειά των ηθοποιών και κυρίως του Rupert Friend και της Sienna Miller που προσθέτουν πολλά στους ήρωες τους με τις ερμηνείες τους.