24ο ΦΝΘ: "Femicidio" - Κριτική

Δημοσίευση: 15 Μαρτίου 2022, 17:33
Συντάκτης:

Με κεντρική αφηγήτρια την Λάουρα Ρόβερι, επιζήσασα δολοφονικής επίθεσης με πολλαπλές μαχαιριές από τον σύντροφό της, η Νίνα Μαρία Πασχαλίδου στρέφει στο φακό στην έμφυλη βία της ιταλικής χερσονήσου, όπου κάθε τρεις μέρες μία γυναίκα δολοφονείται.

<a href="/festival-thessalonikis/26o-fnth-ntokimanter-kai-tehniti-noimosyni/69614">26ο ΦΝΘ: Ντοκιμαντέρ και τεχνητή νοημοσύνη</a>ΣΧΕΤΙΚΑ26ο ΦΝΘ: Ντοκιμαντέρ και τεχνητή νοημοσύνη

Με παράλληλη αφήγηση τριών άλλων υποθέσεων που δυστυχώς δεν είχαν εξίσου αίσια έκβαση, το Femicidio επιχειρεί μια χαρτογράφηση του κρυφού κοινωνικού μηχανισμού που «γεννά» γυναικοκτονίες και ταυτόχρονα αναδεικνύει το πώς οι τέσσερις αυτές ιστορίες μπορούν να λειτουργήσουν αποτρεπτικά για παρόμοιες υποθέσεις στο μέλλον.

«Οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια». Αυτό μας λέει το γνωστό ρητό κι ακόμη κι αν δεν συντασσόμαστε με την απολυτότητά του, είναι γενικά αποδεκτό πως κάποιες φορές πράγματι ισχύει. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Ε.Ε., 3.500 θάνατοι ετησίως οφείλονται σε ενδοοικογενειακή βία, ενώ σε καθημερινή βάση υπάρχουν κατά μέσο όρο 9 θύματα τέτοιου είδους βίας, εκ των οποίων οι 7 είναι γυναίκες. Μάλιστα, τα εν λόγω περιστατικά καταγγέλλονται στις επίσημες αρχές σε ποσοστό μόλις 14% των συνολικών υποθέσεων.

Στην Ιταλία, ειδικότερα, πέρα από το μακάβριο στατιστικό της μίας γυναικοκτονίας ανά 3 μέρες, προκύπτουν κι άλλοι ανησυχητικοί δείκτες από την στατιστική επεξεργασία των κρουσμάτων έμφυλης βίας. Αφενός οι άνδρες που χτυπούν τις συντρόφους τους (κι αντίστοιχα οι γυναίκες που υφίστανται την κακοποίηση) είναι όλο και νεαρότερης ηλικίας κι αφετέρου η σφοδρότητα της ασκούμενης βίας παρατηρείται όλο και μεγαλύτερη (οδηγώντας σε σοβαρούς τραυματισμούς ή/και θάνατο).

Ξετυλίγοντας το κουβάρι των 4 προαναφερθεισών υποθέσεων, ένα ενδιαφέρον σημείο στο οποίο στέκεται το ντοκιμαντέρ είναι η συντονισμένη προσπάθεια υπεράσπισης του θύτη μετά την διάπραξη του εγκλήματος, η οποία πολλάκις συνοδεύεται από παράλληλη επίρριψη ευθυνών στο θύμα, τακτική γνωστή κι ως victim blaming.

Έτσι, η Λάουρα αφηγείται πώς, μετά την είδηση για την απόπειρα δολοφονίας εις βάρος της, η μητέρα του δράστη υπερασπίστηκε δημοσίως το γιο της από το μπαλκόνι της, ισχυριζόμενη πως όλες οι γυναίκες είναι κακές και πηγή προέλευσης όλων των προβλημάτων και δίνοντας, με τον τρόπο αυτό, έρεισμα στην θεωρία της Λάουρα ότι οι κακοποιητικοί άνδρες συχνά διατηρούν μια προβληματική σχέση με τη μητρική φιγούρα.

Οι δικηγόροι, πάλι, του θύτη έστησαν την υπερασπιστική γραμμή τους γύρω από φράσεις όπως «ελαφριές μαχαιριές που δεν είχαν σκοπό να την σκοτώσουν» (κι ας υπήρχε βίντεο που έδειχνε το θύτη να μαχαιρώνει τη Λάουρα κατ’επανάληψη, πριν επέμβει -σωτήρια- ο υπεύθυνος ασφαλείας του κλαμπ όπου βρίσκονταν) ή «το μαχαίρι βρέθηκε στο αμάξι του, καθώς ακολουθούσε δίαιτα πλούσια σε φρούτα, οπότε το χρειαζόταν για να τα καθαρίζει».

Αναφορικά δε με την προσπάθεια ανίχνευσης της βαθύτερης «ρίζας» του κακού, από το Femicidio προκύπτει πως από πολύ μικρή ηλικία διοχετεύονται στα άτομα στερεοτυπικά ιδεώδη για το κάθε φύλο, που λίγο πολύ συνοψίζονται στο εξής δίπολο: άνδρας-κουβαλητής και διασφαλιστής της οικονομικής σταθερότητας της οικογένειας & γυναίκα-valletta (ιταλική λέξη για την «βοηθό τηλεοπτικού show», που δεν τραγουδάει/χορεύει/επιδεικνύει οποιοδήποτε ταλέντο, παρά μόνο συμπληρώνει το σκηνικό της εκπομπής με την ομορφιά της).

Όπως εξηγείται στο ντοκιμαντέρ, ο ανθρωπότυπος της γυναίκας- valletta καθιερώθηκε στο κοινωνικό φαντασιακό της Ιταλίας μέσα από τα shows του πρώτου ιδιωτικού καναλιού της χώρας, το οποίο ίδρυσε ο Μπερλουσκόνι, ασκώντας μάλιστα τόσο μεγάλη επιρροή, ώστε, σε σχετική έρευνα, το 70% των κοριτσιών σχολικής ηλικίας απαντούσαν πως αυτό ήταν το επάγγελμα των ονείρων τους.

Τέλος, μέσα από την πολύμορφη δράση των συγγενών των θυμάτων (ομιλίες για την καταπολέμηση της σιωπηλής ανοχής, συνεργασία με επίσημες οργανώσεις όπως η «Famiglia Materna»), χαράσσεται το γενικό πλαίσιο, μέσα από το οποίο το πρόβλημα θα αποκτήσει την απαραίτητη ορατότητα στην ιταλική κοινωνία, που μέχρι στιγμής, τουλάχιστον σε επίπεδο δικαιοσύνης, λειτουργεί με μάλλον αργά αντανακλαστικά.

Παρότι η κοινωνιολογική θεώρηση του φαινομένου των γυναικοκτονιών σε γενικές γραμμές μένει σ’ένα πρωτόλειο επίπεδο, στα 66 λεπτά διάρκειάς του το Femicidio προλαβαίνει να θίξει -ακροθιγώς έστω- αρκετές και ενδιαφέρουσες πτυχές του προβλήματος.Και, ακόμη σημαντικότερα, να περάσει μέσω των οικείων των θυμάτων το θετικό μήνυμα της αυξανόμενης επαγρύπνησης της κοινωνίας για το τι εκτυλίσσεται πίσω από κλειστές πόρτες.

To Femicidio μπορείτε να το δείτε εδώ.

Όλες τις κριτικές και τις ανταποκρίσεις του MOVE IT από το 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, μπορείτε να τις βρείτε εδώ.

Πρώτη δημοσίευση: 15 Μαρτίου 2022, 17:33
Ενημέρωση: 15 Μαρτίου 2022, 17:33
Συντάκτης:

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
21 hours

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos