50 χρόνια "Νονός". Ο Αλ Πατσίνο θυμάται...

«Ο Νονός» έκανε πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη στις 15 Μαρτίου 1972 και πενήντα χρόνια μετά, πολύ δύσκολα θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος την ταινία χωρίς τον Αλ Πατσίνο. Η ερμηνεία του σαν Μάικλ Κορλεόνε έχει γράψει κινηματογραφική ιστορία: χωρίς αυτόν, θα ήταν σίγουρα μια διαφορετική ταινία και η δικαίωση του Φράνσις Φορντ Κόπολα μεγάλη, που επέμενε κόντρα σε όλους για να τον χρίσει πρωταγωνιστή.  

ΣΧΕΤΙΚΑO Aλ Πατσίνο θα πρωταγωνιστήσει στο sequel του Heat

Στα 81 του πια και με αφορμή την συμπλήρωση 50 χρόνων από την έξοδο της ταινίας στις αίθουσες, ο Πατσίνο μίλησε στους New York Times για την ερμηνεία του και τον ρόλο που έπαιξε αυτή στην καριέρα του: «Είμαι εδώ επειδή έκανα τον Νονό. Για έναν ηθοποιό είναι σαν να κερδίζει το λαχείο...»

Σχετικά με το πώς έφτασε να είναι υποψήφιος για τον ρόλο: «Ο Φράνσις με ήθελε. Είχα κάνει μόνο μία ταινία και δεν με ενδιέφερε τόσο ο κινηματογράφος, όπως στη συνέχεια. Το μυαλό μου ήταν αλλού. Αισθανόμουν εκτός τόπου και χρόνου στις πρώτες ταινίες που είχα παίξει».

Η πρώτη του συνάντηση με τον Κόπολα: «Με είχε δει στη σκηνή το 1969 σε μια παράσταση στο Μπρόντγουεϊ, αλλά δεν είχαμε γνωριστεί. Το ‘Πανικός στο Νιντλ Παρκ’ (του Τζέρι Σάτσμπεργκ, η πρώτη ταινία του Αλ Πατσίνο που κυκλοφόρησε το 1971 ) δεν είχε ακόμα γίνει και έλαβα ένα τηλεφώνημα από τον Φράνσις Κόπολα. Μου λέει ότι θα σκηνοθετήσει το βιβλίο The Godfather. Πρέπει να σας πω ότι ήταν ήδη μεγάλη υπόθεση. Ήταν ένα μεγάλο βιβλίο. Όταν είσαι ηθοποιός, δεν ρίχνεις καν το βλέμμα σε αυτά τα πράγματα. Δεν υπάρχουν για σένα. Βρίσκεσαι σε ένα συγκεκριμένο σημείο στη ζωή σου στο οποίο δεν πρόκειται να γίνεις δεκτός σε τέτοιες μεγάλες ταινίες -όχι ακόμη, τουλάχιστον. Και αυτός είπε όχι μόνο ότι θα το σκηνοθετούσε, αλλά κι ότι ήθελε να παίξω εγώ, να κάνω τον Μάικλ», λέει ο Πατσίνο και ξεσπά σε γέλια ακόμα και σήμερα. «Με συγχωρείτε που γελάω, αλλά έμοιαζε τόσο τρελό. Στεκόμουν και μιλούσα με κάποιον για τον οποίο νόμιζα ότι το έχει χάσει. Αλλά, έλεγε την αλήθεια. Και μετά πήρα τον ρόλο».

Ωστόσο, η εταιρεία παραγωγής που είχε αναλάβει την ταινία, η Paramount αρνούνταν να δεχθεί τον Πατσίνο για τον ρόλο του Μάικλ.

«Βασικά είχαν απορρίψει σχεδόν όλο το καστ. Είχαν απορρίψει τον Μπράντο, τον Τζίμι Κάαν και τον Μπομπ Ντιβάλ. Υπήρχε σύγκρουση».

Η στιγμή που συνειδητοποίησε ότι θα είναι μια σπουδαία ταινία:

«Θυμάστε τη σκηνή της κηδείας για τον Μάρλον, όταν τον κατεβάζουν στο χώμα; Είχε τελειώσει το γύρισμα για εκείνη την ημέρα, ο ήλιος έδυε. Εγώ ήμουν χαρούμενος γιατί θα πήγαινα σπίτι να πιω μερικά ποτά. Επιστρέφοντας σκεφτόμουν ότι ήμουν αρκετά καλός εκείνη την ημέρα. Οπότε στο δρόμο βλέπω καθισμένο σε μια ταφόπλακα, τον Φράνσις Φορντ Κόπολα να κλαίει με λυγμούς. Πηγαίνω κοντά του και τον ρωτάω ‘Φράνσις, τι συμβαίνει;’ Κι εκείνος απαντά ‘Δεν θα μου δώσουν άλλη λήψη’. Και τότε σκέφτηκα: ‘Εντάξει, υποθέτω ότι είμαι σε μια καλή ταινία’. Γιατί είχε τόσο πάθος».

Ο ίδιος έχει να δει την ταινία εδώ και δύο-τρία χρόνια, αλλά του αρέσει να ξαναβλέπει παλιές του ταινίες. Αυτό που τον εντυπωσιάζει όμως, είναι ότι πολλοί άνθρωποι δεν έχουν δει ακόμα τον Νονό.

«Τον έχουν ακούσει. Μου λένε ‘Α, ήσουν σε αυτό. Ταινία είναι έτσι;’ Ναι, όπως και ο Πολίτης Κέιν. ‘Παρεμπιπτόντως ήμουν και σε αυτή’! Γιατί όχι; Αφού δεν ξέρουν…»

Θα ήθελε σήμερα να αλλάξει κάτι στην ερμηνεία του; «Μάλλον έχω γλιτώσει από το να το σκέφτομαι. Είναι όπως όταν έχασα το πορτοφόλι μου στα 20 μου. Δεν είχα καθόλου λεφτά και ό,τι είχα ήταν σε αυτό το πορτοφόλι και το έχασα. Και είπα, Αλ, πρέπει απλώς να το ξεχάσεις. Βγάλτο από το μυαλό σου, ΟΚ; Ξέρεις τι θα σου συμβεί αν συνεχίσεις να το σκέφτεσαι. Οπότε, αυτό κάνω, δεν το σκέφτομαι».

Η μεγάλη αναγνωρισιμότητα που του έδωσε ο «Νονός» δεν ήταν κάτι που τον έκανε να νιώθει άνετα. « Ήμουν νέος, πιο νέος από την ηλικία μου. Ήμουν νέος υπό την έννοια ότι όλα αυτά ήταν καινούργια. Και όλα αυτά συνδέονταν με τα ναρκωτικά και τέτοια πράγματα με τα οποία είχα σχέσεις τότε και νομίζω ότι όλο αυτό είχε σχέση με την χρήση που έκανα. Απλώς δεν ήξερα πώς ήταν τα πράγματα τότε».

Αισθάνεται καλά με τους επαίνους που έχει λάβει και συνεχίζει να λαμβάνει για την ερμηνεία του στον «Νονό»; «Με τιμά βαθιά. Πραγματικά. Ήμουν τόσο τυχερός που συμμετείχα σε αυτό το έργο. Αλλά μου πήρε μια ζωή να το αποδεχτώ και να προχωρήσω. Δεν είναι σαν να έχω παίξει τον Σούπερμαν».