Death on the Nile

Οι διακοπές του Βέλγου ντετέκτιβ Ηρακλή Πουαρό στην Αίγυπτο, πάνω σε ένα πολυτελές ατμόπλοιο, μετατρέπονται σε μια τρομακτική αναζήτηση ενός δολοφόνου, όταν ο ειδυλλιακός μήνας του μέλιτος ενός ζευγαριού έχει άδοξο τέλος.

Σύντομα ο ντετέκτιβ θα καταλάβει ότι πολλοί από τους διάσημους και πλούσιους επιβάτες της κρουαζιέρας είχαν κίνητρο για το φόνο της πλούσιας κληρονόμου που βρέθηκε νεκρή, αλλά κι από ένα καλό άλλοθι.

Εντελώς βασανισμένη η ταινία του Κένεθ Μπράνα, η οποία είχε ολοκληρώσει γυρίσματα από τον Δεκέμβριο του 2019 και έπειτα ήρθε η πανδημία και είναι ένα από τα φιλμ υψηλών εμπορικών προδιαγραφών που ταλαιπωρήθηκε πολύ περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο.

Στην πορεία προέκυψε και το σκάνδαλο που ξέσπασε πέρυσι με τις… καννιβαλιστικές ορέξεις του -εκ των πρωταγωνιστών- Άρμι Χάμερ που κατηγορήθηκε και για βιασμό. Η παραγωγή αποφάισε να μην το αντικαταστήσει ώστε να μην χάθει νέος χρόνος και κυρίως χρήματα με επιπλέον γυρίαματα και να πάρει το ρίσκο με έναν ηθοποιό που η καριέρα του έχει πάρει την κάτω βόλτα.

Ο Κένεθ Μπράνα πάντως δείχνει να έχει εντρυφήσει σωστά στο πνεύμα και τις απαιτητικές ιδιοσυνθλεσεις του σύμπαντος της Άγκαθα Κρίστι, τις οποίες υπηρετεί με σεβασμό και την ίδια στιγμή επειχειρεί να εκσυγχρονίσει τόσο, όσο, τον μύθο, αλλά και να προσθέσει τις προσωπικές του πινελιές, όπου είναι εφικτό.

Η ταινία είναι καλοφτιαγμένη, εντυπωσιακά και πλούσια φωτογραφημένη, με τον πυρήνα του μυστηρίου να δεσπόζει και πάνω εκεί να στήνεται το φιλμ και έναν διασκεδαστικό γρίφο που παρακολουθείται με σχετική άνεση και ευχαρίστηση.

Παρά τους αρκετούς σταρ στο καστ, πρωταγωνιστικό ρόλο αποκτούν τα σκηνικά και τα κοστούμια, η Γκαλ Γκαντότ πάντως είναι πιο φωτογενής από ποτέ και ο ίδιος ο Μπράνα φροντίζει να προσθέσει στοιχεία κυρίως στον χαρακτήρα του σχολαστικού ντετέτκτιβ.

Βέβαια, το καστ της προηγούμενης προσπάθειας του Μπράνα σε κείμενο Άγκαθα Κρίστι (Έγκλημα στο Όριαν Εξπρές) ήταν πολύ πιο εντυπωσιακό και η συνολική προσέγγιση τέτοια. Εδώ έχουν κάπως πέσει οι τόνοι, κάτι όχι απαραίτητα καλό, διότι ειδικά στο δεύτερο μισό δεν καταφέρνει να κρατήσει σωστά την ισορροπία δράματος και μυστηρίου, συχνά «κουνάει» και «βρίσκει», αν και κινείται «στα ρηχά».