The beast

Σύνοψη: Μια Ισπανική οικογένεια στον 19ο αιώνα ζει απομονωμένη απο τη κοινωνία σε μια ερημιά και βάζοντας όρια κάποια σκιάχτρα ,καθώς μετα απο αυτά επικρατεί το κακό. Πολύ γρήγορα το κακό -σε διάφορες μορφές του- θα περάσει εντός των ορίων.

Γνώμη: Μια ακόμα εξερεύνηση πάνω στα δεινά που μπορεί να προκαλέσει η μοναξιά και η απομόνωση απο πάσης φύσεως κόσμο και γεγονότα. 

Δε γνωρίζουμε εάν η καραντίνα μας έκανε ευαίσθητους σε τέτοιου είδους θεάματα και έχουμε γίνει μυγιάγγιχτοι, η απλά είναι ιδέα μας οτι ξεφυτρώνουν τέτοιου τύπου ταινίες σαν μανιτάρια τώρα τελευταία.

Όχι βέβαια οτι έχει πολύ σχέση η μοναχικότητα και η μιζέρια που περνάνε το ζευγάρι με το μικρό τους γιο στη κακοτράχαλη φάρμα, με το λιώσιμο video games, την αποχαύνωση στο insta και τους τόνους banana bread που καταναλώσαμε η πλειοψηφία απο εμάς. Όπως και να χει καλό είναι οι καραντίνες να μην γίνονται..

Στα του φίλμ τώρα, στα θετικά της υπόθεσης συγκαταλέγεται η θεά πρωταγωνίστρια Inma Cuesta που όμως το χάνει κάθε λεπτό που περνάει και ο αξιόλογος Asier Flores στο ρόλο του πιτσιρικά, που απο φοβισμένο κουνελάκι μεταμορφώνεται σε πραγματικό στήριγμα του σπιτιού, ενώ η κινηματογράφηση μιας ταινίας με χαμηλό ταβάνι είναι εκπληκτική και βάζει τα μάτια σε πολλές φιλόδοξες παραγωγές που πλασάρουν low-budget σαν art house άποψη.

Δυστυχώς κάπου εδώ πέφτει η αυλαία, μιας και σε όλη τη διάρκεια της ταινίας γίνεται σχεδόν απολύτως τίποτα.

Καλή η κάθοδος στη παράνοια και η μελέτη πάνω σε ψυχολογικά τραύματα αλλα ο σκηνοθέτης στη πρώτη του μεγάλη προσπάθεια στήνει την μητέρα να πυροβολεί ή να σημαδεύει απειλητικά προς διάφορες κατευθύνσεις σε μια απειλή του μυαλού -μπορεί και όχι -και ....αυτό.

Καμία απολύτως ένταση, αν και το έργο πλασάρεται σαν ταινία τρόμου (ΔΕΝ είναι), χωρίς τη παραμικρή τρομάρα ή έστω τα 2-3 τυπικά jumpscares βρε αδερφέ, με αποτέλεσμα οι ρυθμοί να είναι αφόρητα κουραστικοί.

Τι τρομάζει την ίδια την οικογένεια αφήνεται μάλλον στη κρίση του θεατή, αν ο ίδιος βέβαια δεν έχει προλάβει να το τρέξει στο γρήγορο ή να βάλει Rick and Morty.

Σε περίπτωση που είσαι κομμάτια από τη δουλειά ή τις οικογενειακές υποχρεώσεις, τα ροχαλητά σου θα ακουστούν δεδομένα μέχρι την 'Αγονη Γή'.

Η ταινία δεν είναι πατάτα αλλά δεν πρόκειται και να σου μείνει μετά το φινάλε. Σαν κάτι αντίστοιχο και ίσως πολύ καλύτερο θα προτείναμε το 'The Wind' (2018) που ούτε αυτό το λες αριστούργημα, είναι όμως μια τίμια προσπάθεια που αποκρυπτογραφεί έντονα την παράνοια της μοναξιάς.

Στριμάρει στις νέες κυκλοφορίες του Netflix, αλλά με τόσο σπουδαίο υλικό απο ταινίες 90s, κάτι 300 που ξεπετάχτηκαν τώρα τελευταία και με τους φανς του Όζαρκ και Better Call Saul που περιμένουν τις συνέχειες τους με το δάχτυλό στην σκανδάλη, το φίλμ θεωρούμε θα καταλήξει στην άγονη και καμμένη γή των ταινιών της πλατφόρμας.

Μίλτος Παπατριανταφύλλου