After Love

Η Mary είναι μια Βρετανίδα που ασπάστηκε τον μουσουλμανισμό για χάρη του συζύγου της, με τον οποίο μετρούν μερικές δεκαετίες ευτυχισμένου έγγαμου βίου στην πόλη του Ντόβερ. Ο ξαφνικός θάνατός του δεν είναι το μόνο σοκ στη ζωή της, αφού ένα μεγάλο μυστικό την καλεί σε έναν ριζικό αναπροσδιορισμό όσων γνωρίζει και αγαπά.

Το μεγάλου μήκους ντεμπούτο του υποσχόμενου Aleem Khan (“Three Brothers”) είναι ένα χαμηλότονο και σφιχτοδεμένο δράμα, μια μικρή σπουδή σε ένα πένθος που περιπλέκεται σταδιακά, για να βρει λύτρωση τελικά στο μοίρασμα του μαζί.

Δύο είναι τα στοιχεία που το κάνουν να ξεχωρίζει. Αρχικά,  η Joanna Scanlan, αφηγηματικό, οπτικό και υποκριτικό επίκεντρο της ταινίας, που κουβαλά αριστοτεχνικά και αβίαστα όλη την δράση, ψυχική, συναισθηματική, σωματική, στο βλέμμα και τις κινήσεις της.

Έπειτα, η λεπτότητά του. Η διαχείριση των θεματικών του, το χτίσιμο των χαρακτήρων, οι μικρές σιωπηλές στιγμές, το πόσο λίγα επιλέγει να πει και να αιτιολογήσει. Το “After Love” περιέχει ερωτήματα για ό,τι συμβαίνει, αλλά δεν θέλει να μας τα απαντήσει. Μελετά και παρατηρεί τους πρωταγωνιστές του και τις αλλαγές στη ζωή και τη σκέψη τους, στέκεται δίπλα στον πόνο τους αλλά δεν υποκύπτει στην ευκολία των εξηγήσεων.

Εστιάζει στις συνέπειες αυτών που έγιναν και γίνονται και σηκώνει το συναισθηματικό του βάρος με θαυμαστή ισορροπία, ενώ αφουγκράζεται τις πλευρές του κάθε ήρωα χωρίς επικριτικές ή πολωτικές πινελιές.

Υπάρχει ένα αίσθημα δυαδικότητας που διαπερνά την ταινία, μια άηχη διχοτόμηση των χαρακτήρων, που υποστηρίζεται και μέσα από τα δύο πλαίσια εξέλιξης της δράσης και την εναλλαγή τους. Το μελαγχολικό, βραχώδες Ντόβερ και το ηλιόλουστο λιμάνι του Καλαί υπηρετούν και στυλιστικά τις αντιθέσεις ανάμεσα στην ήσυχη Mary (Joanna Scanlan) και την φιλική αλλά γεμάτη ένταση οικογένεια της Genevieve (Nathalie Richard) και του Solomon (Talid Ariss).

Τι μένει εν τέλει «Μετά την Αγάπη», ιδιαίτερα αυτή που σε αφήνει μόνο με τα τραύματά σου; Ίσως κάτι καινούριο, ένα μοίρασμα, μια απροσδόκητη εξέλιξη στη δίνη των αποκαλύψεων. Δυο νέες φιγούρες να στέκονται στο σημείο που κάποτε καθόσουν μόνος. Έχει κι ο ρεαλισμός τον τρόπο του να αισιοδοξεί.