Σύνοψη: Η Anja (Andrea Bræin Hovig) και ο Tomas (Stellan Skarsgård) ζουν μαζί με τα τρία παιδιά τους και τα τρία παιδιά από τον πρώτο γάμο του Tomas σε μια πόλη της Νορβηγίας. Όταν η  Anja γυρνά σπίτι, λίγο πριν τα Χριστούγεννα και μετά από μια άκρως επιτυχή εμφάνιση της καλλιτεχνικής ομάδας την οποία χορογραφεί, με κάποια ήπια συμπτώματα, επιβεβαιώνει πολύ σύντομα αυτό που ήδη υποψιαζόταν: έναν μεταστατικό καρκίνο στον εγκέφαλο, με ελάχιστες πιθανότητες ίασης.

Έτσι ξεκινά ένα ταξίδι  προκλήσεων για την ίδια, ένας συναισθηματικός ανεμοστρόβιλος σωματικής και ψυχικής εξάντλησης, που περνά από τις επαφές της με πληθώρα ειδικών για την κατάστασή της και την προετοιμασία της για παν ενδεχόμενο και καταλήγει στον πυρήνα της συζυγικής σχέσης, που βιώνει χρόνια και σταδιακή αποσύνδεση. Θα μπορέσει η ασθένεια να καλύψει τα κενά ετών; Κι αν μπορέσει, είναι αυτός ένας σωστός λόγος για διορθώσεις;

Άποψη: Με φόντο έναν μεταστατικό καρκίνο, ένα παντρεμένο ζευγάρι έρχεται αντιμέτωπο με μια πολύ οδυνηρή πραγματικότητα κι ένα παρελθόν γεμάτο λάθη και σκληρές συνειδητοποιήσεις. Ένα όχι ιδιαίτερα ηχηρό αλλά πολύ ισχυρό δράμα, μια ειλικρινέστατη και γειωμένη σπουδή χαρακτήρων και σχεσιακών δυναμικών, που κρατά το χέρι στην ελπίδα, όσο κι αν αυτή ξεγλιστρά.

Αν υπάρχει ένα στοιχείο που μας κερδίζει πάντα στον Σκανδιναβικό κινηματογράφο είναι η λεπτή ισορροπία, η ευθραυστότητα, η σχεδόν άηχη και στωική διάθεση με την οποία διαχειρίζεται τις ακρότητες και τα πάθη της ανθρώπινης εμπειρίας. Και τις αντιδράσεις κάθε είδους που τις συνοδεύουν, λειτουργώντας σαν ένα είδος επιφάνειας που απορροφά τους κραδασμούς.

Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί και το “Hope” (Håp) της Maria Sødahl, στο οποίο η σκηνοθέτης αφηγείται τη δική της προσωπική ιστορία, παρουσιάζοντας το πορτρέτο μιας σχέσης που κλυδωνίζεται σημαντικά απέναντι στην αδυσώπητη πραγματικότητα του μεταστατικού καρκίνου και καλείται, μπροστά στον τρόμο του τέλους, σε έναν απολογισμό ζωής και συντροφικότητας.

Η ταινία χειρίζεται αριστοτεχνικά το θέμα της ασθένειας, ισορροπώντας κάθε πλευρά της αντιμετώπισης της, από τις διαφορετικές και αντιφατικές προοπτικές που δίνει ο κάθε ειδικός μέχρι το πολύ ευαίσθητο θέμα της ενημέρωσης και προετοιμασίας των παιδιών. Επιπλέον, δεδομένου ότι κάθε ασθένεια δημιουργεί κεντρομόλες τάσεις, η προσοχή στρέφεται στην σχέση της Anja με τον Tomas και στα ανεπεξέργαστα ζητήματα της κοινής τους πορείας, που ξεδιπλώνονται σταδιακά για να μας καταστήσουν κοινωνούς της ευαλωτότητας και της περιπλοκότητας της.

Οι χαρακτήρες δεν θυματοποιούνται με αφορμή τις δυσκολίες και η αφήγηση δεν πλατειάζει στιγμή, πετά από πάνω της κάθε τι περιττό και μας παρασύρει με δεινή λιτότητα στην εκτύλιξή της. Η Andrea Bræin Hovig στον ρόλο της Anja είναι καθηλωτική και οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές εν γένει, ακόμα και στους μικρότερους ρόλους, ενώ η επιλογή των ημερών των Χριστουγέννων, ως ένα ένα σκηνικό θαλπωρής, έρχεται να αντιτεθεί πολύ κομψά στην παγερή συνθήκη που επιτάσσει το πλησίασμα της πραγματικότητας του θανάτου. Σεναριακά και σκηνοθετικά, η ταινία αποτελεί μια μεστή και ισορροπημένη προσπάθεια, λιτή αλλά κραταιά, που δεν εκβιάζει την όποια συγκίνηση, γιατί την κουβαλά με ταπεινότητα στον πυρήνα της.

Στο τέλος, μην παρασυρθείτε από τον τίτλο και οδηγηθείτε σε μονοπάτια εκλαϊκευμένης αισιοδοξίας. Μέσα στο παλιρροϊκό κύμα συναισθημάτων και εμπειριών που απεικονίζει, το “Hope”  μας τονίζει ότι η ελπίδα δεν είναι τόσο κάτι που αισθανόμαστε, η απόρροια του «όλα θα πάνε καλά»,  όσο κάτι που κάνουμε, μια μεταμόρφωση των επιμέρους εμπειριών σε δυνατότητες. Και αυτή η μορφή της είναι και η πιο ουσιαστική.

Πρώτη δημοσίευση: 16 Δεκ. 2021, 02:57
Ενημέρωση: 23 Δεκ. 2021, 01:02
Τίτλος:
Ελπίδα (Håp)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
130
Εταιρία διανομής: 
Release: 
16 Δεκεμβρίου 2021

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos