Long day's journey into night

Σύνοψη: Ένας άντρας (Χουάνγκ Τζου) επιστρέφει στην πόλη που μεγάλωσε μετά τον θάνατο του πατέρα του. Εκεί, ξεκινά να βυθίζεται στις αναμνήσεις μιας ερωτικής σχέσης που είχε συνάψει  πριν πολλά χρόνια με μια μυστηριώδη γυναίκα (Τανγκ Γουέι).

Γνώμη: Με τι μοιάζει μια ανάμνηση;

Το σινεμά έχει αποδειχθεί ότι είναι ίσως η μόνη μορφή τέχνης που μπορεί να αναπαραστήσει πειστικά τις φευγαλέες νοητές εικόνες της μνήμης, αυτό το είδος κληρονομιάς που αφήνει το πέρασμα της ζωής και η επαφή μας με το περιβάλλον και τους γύρω μας. Και μία στο τόσο, εμφανίζεται μια ταινία που καταφέρνει όχι μόνο αποτυπώσει την ατμόσφαιρα και τα παιχνίδια που παίζει η μνήμη, αλλά να δείξει κι έναν νέο τρόπο περιήγησης στους διαδρόμους της.

Το “Long day’s journey into the night”, η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Κινέζου Μπι Γκαν, δικαίωσε τις προσδοκίες που έχτισε το ντεμπούτο του “Kaili Blues” και άφησε το κοινό του Φεστιβάλ Καννών να παραμιλά πίσω στο 2018. Η υπόθεσή του δεν είναι ο ορισμός της πρωτοτυπίας: ένας άντρας θυμάται τη σχέση του με μια γυναίκα. Κι εδώ σταματάει οποιαδήποτε σχέση της ταινίας με συμβάσεις, καθώς ο Μπι Γκαν χτίζει κάτι μεγαλειώδες γύρω από την περιπλάνηση του ήρωά του, κάτι που δύσκολα περιγράφεται, καθώς είναι φτιαγμένο για να βιωθεί.

Αν ο Ταρκόφσκι και ο Γουόνγκ Καρ-βάι συναντιούνται και έκαναν μια ταινία από κοινού, αυτή πιθανότητα να ήταν το “Long day’s…”!

Είναι εμφανές το πόσο έχουν και οι δύο επηρεάσει τον Γκαν σε θέματα αισθητικής, αφήγησης και συμβολισμών. Όμως, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με έναν απλό φόρο τιμής στις επιρροές του, κι αυτό γίνεται κατηγορηματικά σαφές όταν η ταινία φτάνει στο δεύτερο και τελικό μέρος της, το οποίο είναι ένα 60λεπτο 3D μονοπλάνο!

Κι εδώ είναι που ο Γκαν κλείνει το μάτι στον θεατή, τον παίρνει από το χέρι και τον εισάγει σε ένα εξωπραγματικό περιβάλλον, ένα είδος φυλακής αναμνήσεων, όπου οι άνθρωποι και τα σκηνικά εναλλάσσονται, όπως ακριβώς συμβαίνει σε ένα όνειρο.

Το να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι ακριβώς κάνει ο Γκαν εδώ είναι μάταιο, αλλά το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για ένα κινηματογραφικό επίτευγμα σεμιναριακού επιπέδου! Αν αφεθείς, το σίγουρο είναι ότι θα σε αποζημιώσει. Η αίσθηση που θα σου αφήσει μοιάζει με αυτή που έχεις όταν ξυπνάς από ένα περίπλοκο, σαγηνευτικό όνειρο.

Το Χόλιγουντ μπορεί να καυχιέται ότι είναι η “βιομηχανία παραγωγής ονείρων”, όμως ο Μπι Γκαν εδώ βάζει τα γυαλιά σε όσους σύγχρονούς του έχουν αποπειραθεί να βυθιστούν στο ανθρώπινο υποσυνείδητο.

Το “Long day’s journey into the night” είναι ένας θρίαμβος του σινεμά, μια ταινία με στιβαρό όραμα που αποδεικνύει ότι η μεγάλη οθόνη είναι ο χώρος στον οποίο μεγαλουργεί η μνήμη.