Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2021: "EX" - Κριτική

Σύνοψη: Μια απεικόνιση της μοναδικής ηδονιστικής club κουλτούρας του Βερολίνου, όπου οι πρωταγωνιστές επιδίδονται σε μια νύχτα λαγνείας, αλήθειας και αυτοκαταστροφής.

ΣΧΕΤΙΚΑΗ Ελίνα Ψύκου και τα "Αδέσποτα κορμιά" της

Αν το dancefloor ενός club φαίνεται να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, τα πλάσματα της νύχτας γνωρίζουν πολύ καλά πού συντελείται η πραγματική δράση: στις τουαλέτες! Εκεί, οι κλάμπερς μοιράζονται τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους στην κάμερα του George Markakis, σαν ένα άλλου είδους εξομολογητήριο.

Γνώμη: Σε μια εποχή που όλα γύρω μας απομυθοποιούνται με το πάτημα ενός κουμπιού, λίγα πράγματα διατηρούν τη μυστηριώδη αίγλη που χαρακτηρίζει την club σκηνή του Βερολίνου. Όλοι ξέρουν π.χ. πόσο μεγάλη είναι η ουρά και πόσο αυστηρή η πόρτα του διαβόητου Berghain, αλλά το τι γίνεται μέσα το γνωρίζουν μόνο όσοι έχουν καταφέρει να περάσουν τις πύλες του.

O George Markakis, κάτοικος της μητρόπολης που είναι συνδεδεμένη με την techno και την κάθε μορφής εναλλακτική δράση, μας ανοίγει την πόρτα ενός underground club, αλλά αντί να επικεντρωθεί στην πίστα, περνάει εκεί που οι άνθρωποι πραγματικά αποκαλύπτονται: τον χώρο της τουαλέτας.

Οδηγός μας σε αυτό το ταξίδι είναι η Diana Kleimenova, μια performer ρωσικής καταγωγής που βρήκε στο Βερολίνο ένα μέρος στο οποίο νιώθει πραγματικά ελεύθερη. Φιλική και ακομπλεξάριστη, χαρακτηριστικά που διογκώνονται βέβαια από τη χρήση διαφόρων ναρκωτικών ουσιών, η Diana συναντά τους διάφορους φίλους και θαμώνες του club για να τα πούνε πάνω από μια γραμμή. Μέσα στον περιορισμένο χώρο της τουαλέτας, οι μάσκες πέφτουν και όλοι μοιράζονται τις επιθυμίες, τα προβλήματα, τα όνειρα και τις απογοητεύσεις τους.

Η πρωτότυπη αυτή ιδέα του Markakis σε συνδυασμό με την τρυφερή ματιά του απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους, τα πλάσματα της νύχτας που έχουν μάθει να απολογούνται για την επιλογή τους να παρτάρουν και να μην ακολουθούν τις επιταγές μιας “φυσιολογικής” καθημερινότητας, δημιουργεί ένα σαγηνευτικό τελικό αποτέλεσμα, που δεν απεικονίζει απλά έναν τρόπο ζωής και διασκέδασης, λέει επίσης και πολλά πράγματα για τη ζωή στις δυτικές κοινωνίες εν γένει.

Ο Markakis αποφασίζει να δείξει τα πράγματα όπως πραγματικά είναι: από την κατανάλωση ναρκωτικών και το σεξ μέχρι το φρικάρισμα που μπορεί να φάει κάποιος όταν του τα σκάσουν τα ναρκωτικά. Η απόφαση αυτή μπορεί να ενοχλήσει πιο συντηρητικούς θεατές, αλλά δεν μπορεί να μην θαυμάσει κανείς το ότι δεν εξωραΐζει το όσα βλέπουμε, ούτε τα παρουσιάζει ως ιδανικό τρόπο ζωής. Είναι απλά ένας διακριτικότατος παρατηρητής, που είναι εκεί για να αιχμαλωτίσει τις αλήθειες που λέμε όταν νιώθουμε ότι είμαστε κομμάτι μιας κοινότητας ανθρώπων που συμμερίζεται τα πάθη και τους προβληματισμούς μας.

Το μοντάζ του Τόλη Αποστολίδη και η φωτογραφία του Mor Shauli συντελούν στη δημιουργία αυτού του ρεαλιστικού και ειλικρινούς ψηφιδωτού, ενώ o διαρκής βόμβος που ακούγεται από το dancefloor σε κάνει να νιώθεις σαν να είσαι κι εσύ εκεί, ενώ το φινάλε έρχεται να φέρει οργανικά την απαραίτητη κάθαρση για όλους τους χαρακτήρες που ξεγυμνώθηκαν μπροστά στο φακό.

Το να βλέπεις ανθρώπους να έρχονται τόσο κοντά, ειδικά μετά την πανδημία του COVID-19, και να ανοίγονται με τέτοιο τρόπο ο ένας στον άλλο, έχει μια θεραπευτική επίδραση. Έτσι, λόγω συγκυρίας, ο Markakis δεν έχει φτιάξει απλά ένα πορτρέτο μιας κοινότητας, αλλά μια υπενθύμιση της ανάγκης που όλοι έχουμε να βρεθούμε σε χώρους που νιώθουμε ασφαλής και να χορέψουμε μέχρι τελικής πτώσεως.

Τα πάντα για το φετινό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, στην ξεχωριστή ενότητα του MOVE IT που ανανεώνεται συνεχώς.