My son

Σύνοψη: Οδηγώντας στην καρδιά των Highlands ο Edmond Murray λαμβάνει μια κλήση από την πρώην σύζυγό του. Απεγνωσμένη τον  ενημερώνει ότι ο εφτάχρονος γιος τους που βρίσκεται σε κατασκήνωση, αγνοείται. Σύντομα γίνεται ξεκάθαρο ότι πρόκειται για απαγωγή, κάτι που οδηγεί τους γονείς στην απελπισία.

Άποψη: Remake της ομώνυμης γαλλικής ταινίας του 2017 από τον ίδιο σκηνοθέτη. Ένα θρίλερ απαγωγής που -όπως και το προ τετραετίας φιλμ- έχει την ιδιαιτερότητα πως ο πρωταγωνιστής του -εδώο Τζέιμς ΜακΑβοϊ έχει άγνοια για το σενάριο (εκτός από κάποιες γενικές γραμμές υποθέτουε) και δε γνωρίζει ακριβώς τι ακολουθεί στην εξέλιξη του μυστηρίου, επομένως αυτοσχεδιάζει. Ας θεωρήσουμε λοιπόν πως ο Σκωτσέζος σταρ και η συμπρωταγωνίστριά του Κλερ Φόι (αυτή σε μικρότερο βαθμό) δεν έχουν δει το πρωτο φιλμ, ώστε να γνωρίζουν τις ανατροπές του σεναρίου και φυσικά το τέλος.

Παρά το γεγονός ότι ο ΜακΑβοϊ είναι σαφώς καλύτερος και πιο πολυσχιδής ηθοποιός από τον Γκιγιόμ Κανέ που είχε πρωταγωνιστήσει στο αντίστοιχο φιλμ του 2017 και εδώ το προσπαθεί πολύ, το τελικό αποτέλεσμα είναι μάλλον αναμενόμενα μετριοπαθές όπως και η γαλλική ταινία του 2017, ο δημιουργός άλλωστε είναι ο ίδιος.

Το πρόβλημα εδώ είναι ακριβώς το θεωρητικό ατού της ταινίας, η άγνοια δηλαδή του πρωταγωνιστή για το σενάριο, την οποία δεν διαπιστώνεις θεψρητικά από πουθενά και πρέπει μόνος σου να κάνεις συνεχώς τον συλλογισμό και να βάζεις ο ίδιος τον εαυτό σου στο τριπάκι.

Παρά την καλή ερμηνεία του ΜακΑβοϊ λοιπόν (Η Κλερ Φόι περνά ξεκάθαρα σε δεύτερο ρόλο και μάλλον κακώς), το μαγνητικά απειλητικό έρεβος των (σωστά κινηματογραφημένων) μονίμως συννεφιασμένων σκωτσέζικων Χάιλαντς και το υποτιθέμενο δυνατό κεντρικό στόρι του πατέρα που τα βάζει με όλους και όλα για να βρει τον απαχθέντα γιο του και να εξιλεωθεί για όλα αυτά τα χρόνια που βρισκόταν μακριά του, το «My son» δεν καταφέρνει ποτέ να απογειωθεί σε κάτι πραγματικά δυνατό που να προκαλέσει ταχυπαλμία.

Και αυτό είναι αποκλειστική ευθύνη του σκηνοθέτη  και του σεναριογράφου, με τον πρώτο να επιλέγει ένα άτονο και εκτός ρυθμού στυλ κινηματογράφησης και τον δεύτερο όσο εξελίσσεται το φιλμ να αντικαθιστά πολύ βιαστικά το μυστήριο με ευκολίες και κλισεδιαρισμένες λύσεις. Ένα πιθανό αγωνιώδες θρίλερ απαγωγής καταλήγει σαν «ένα από πολλά ίδια που έχουμε δει ξανά και ξανά».