Shang-Chi and the legend of 10 rings

Σύνοψη: O νεαρός Shang-Chi (Simu Liu) ζει στο Σαν Φρανσίσκο και δουλεύει σαν παρκαδόρος, μέχρι που μία ομάδα εκτελεστών του κλέβει το μενταγιόν που του είχε δώσει η μητέρα του όταν ήταν μικρός. Παρέα με την κολλητή του Katy (Awkwafina), ξεκινάει ένα ταξίδι μέχρι το Μακάου για να προειδοποιήσει τη αδελφή του Xialing (Meng’er Zhang) για τον κίνδυνο που πρόκειται να βρει και την ίδια.

Ο Shang-Chi, που έχει πια μπλέξει στα δίχτυα της μυστηριώδους και επικίνδυνης κλίκας των Δέκα Δαχτυλιδιών με επικεφαλής τον αποξενωμένο πατέρα του (Tony Leung), καλείται να αντιμετωπίσει το παρελθόν του. 

To "Shang-Chi" εγκαινιάζει (μαζί με το "Black Widow" την 4η φάση του μαρβελικού κινηματογραφικού σύμπαντος, με την Marvel να προσπαθεί να κάνει με τους Ασιάτες ότι κατάφερε (σίγουρα εισπρακτικά, αν και με μέτρια ταινία) με το "Black Panther" για τους μαύρους θεατές.

Με Ασιάτη πρωταγωνιστή και σχεδόν εξ'ολοκλήρου καστ επιδιώκει να γιορτάσει την ασιατική κληρονομιά και κουλτούρα, αλλά τελικά το μόνο που καταφέρνει είναι να στήσει ένα εντυπωσιακό wu-xia (με σαφείς αναφορές στο "Τίγρης και Δράκος"), αλλά με όλα τα κλισέ του είδους και εντελώς ρηχό σεναριακά. 

Ειδικά μάλιστα από τη στιγμή που το ευχάριστο χιούμορ και η ασιατική φινέτσα εκλείπουν όσο εξελίσσεται το φιλμ και παραδίδουν την θέση τους σε μια πομπώδη μελοδραματικούρα καθαρών μερβελικών προδιαγραφών, μαζί και ανάλογης κοψιάς εφέ, με αποτέλεσμα η όποια "διαφορετικότητα" να πηγαίνει περίπατο. 

Οι φανς των πολεμικών τεχνών προφανώς θα το διασκεδάσουν και ούτε καν θα ασχοληθούν με τις υπόλοιπες παραμέτρους της ταινίας: το ποπ κορν να κατεβαίνει και χαβαλές να γίνεται. 

Όλοι οι υπόλοιποι όμως καλύτερα να βάλουμε να δούμε ξανά το "Τίγρης και Δράκος". Το ορίτζιναλ δηλαδή.