The swarm

Σύνοψη: Χήρα με τα παιδιά της προσπαθεί να βγάλει τα προς το ζην μέσα απο τη πρωτείνη που παραγουν οι ακρίδες της.

Με κάποιο τρόπο καταλαβαίνει οτι η παραγωγή εκτινάσεται δίνοντας τους αίμα.Τα πράγματα θα πάρουν περίεργη τροπή.

Γνώμη: Η οποία τροπή θα είναι ένα γλυκό νανούρισμα που δε το σώζει ούτε ο τετραπλός φρέντο εσπρέσσο σκέτος, διότι ενώ είμαστε λάτρεις των αργόσυρτων θρίλερ, το συγκεκριμένο δημιούργημα δε σώζεται με τίποτα, καθώς ενώ πλασάρεται και ως θρίλερ δε το λές και ακριβώς έτσι. Αν θελήσουμε να το κατατάξουμε κάπου θα μιλούσαμε για ένα βαρύ οικογενειακό ψυχόδραμα.

Ο σκηνοθέτης Just Phillipot χρησιμοποιεί τα προβλήματα στην παραγωγή, τις δυσκολίες επιβίωσης και τις αιμοδιψείς ακρίδες σαν πρόφαση για να μας παρουσιάσει μια άκρως δυσλειτουργική οικογένεια με 'θεματάκια', την οποία ατσαλώνουν οι δυσκολίες, μετά πάλι επανέρχονται οι καυγάδες και όλο αυτό γίνεται περίπου άλλες 17 φορές στην ταινία.

Οι ηθοποιοί όλοι, ακόμα και οι νεότεροι σε ηλικία, μια χαρά διεκπαιραιώνουν τους ρόλους τους, το θέμα είναι οτι όλοι αγγίζουν τα πλαίσια της κατάθλιψης.

Ακόμα και η φωτογραφία που θα μπορούσε να είναι το δυνατό στοιχείο χάρην στην ομορφιά της εξοχής των Γαλλικών πεδίων, εδώ καταναλώνεται σε κοντινά πάνω στις ακρίδες και στο πρόσωπο της κατατρεγμένης μητέρας.

Ίσως όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα του φιλμ είναι οτι θα ήθελε αλλά ΔΕΝ είναι θρίλερ. Οι σκηνές τρόμου είναι ελάχιστες, ανατροπές δεν υπάρχουν καθώς λίγο πολύ όλοι φανταζόμαστε που το πάει η ταινία, ενώ η αγωνία περιορίζεται στην εξαφάνιση μιας κατσίκας που αγαπάει ο γιος της οικογένειας.

Εντάξει, τουλάχιστον πιστεύεις στα τελευταία 20 λεπτά πως κάτι θα συμβεί και κάπως θα μετριαστεί η βαρεμάρα, αλλά και το φινάλε κακό θα το χαρακτηρίζαμε.

Η παραγωγή είναι φροντισμένη, τα εφέ πρακτικά η μή είναι ικανοποιητικά και γενικά δε την λές κακή ταινία. Άλλωστε και οι κακές έχουν το κοινό τους ως guilty pleasure η μή. Απλά είναι αδιάφορη και ξεχνιέται μέσα στην επόμενη ώρα.

Κάπου εξ Αμερικής μεριά ,διαβάσαμε πως, ότι ήταν 'Τhe Birds' του Hitchcock ήταν το 'The Swarm' για τον Phillipot... Μόλις το διάβασαμε, έπεσαν 37 κουκουβαγιες και 6 νυχτερίδες πάνω στο παράθυρο μας!

Δεν υπάρχει έργο που να μην έχει πέσει δουλειά και προσπάθεια απο τους συντελεστές και αυτό έιναι σεβαστό. Από εκεί και πέρα, τα γούστα διαφέρουν και η συζήτηση προκύπτει στο κατα πόσο μπορεί να σε 'ρουφήξει' το κάθε ταινιάκι για τους δικους του λόγους. Στο συγκεκριμένο απλά δε βρήκαμε κανεναν.

Η Γαλλία δεν απογοητεύει σε ταινίες τρόμου και αγωνίας, αλλά δεν πειράζει, συμβαίνουν αυτά, η εμπιστοσύνη μας δεν κλονίζεται: έχουμε δει ομορφιές και αναμένουμε την επόμενη...

Μίλτος Παπατριανταφύλλου