The Great Dictator

Ένας τραυματισμένος στρατιώτης χάνει τη μνήμη του τις τελευταίες μέρες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν προσπαθεί να επιστρέψει στην προηγούμενη ζωή του ως κουρέας, διαπιστώνει ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά στη χώρα του, η οποία βρίσκεται υπό την εξουσία του αντισημίτη και φιλοπόλεμου Χίνκελ. Η ομοιότητα του κουρέα με τον Χίνκελ θα τον βάλει σε περιπέτειες, αλλά θα του δώσει και τη δυνατότητα να προσπαθήσει να αλλάξει τον ρου της ιστορίας...

Με αυτή την κλασική κωμωδία, ο σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής Τσάρλι Τσάπλιν δημιούργησε μια ξεκαρδιστική ιστορία λανθασμένης ταυτότητας και μια ανελέητη και τολμηρή πολιτική σάτιρα, στην οποία γελοιοποίησε τον Χίτλερ, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι ο κόσμος βρισκόταν ήδη στις απαρχές του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου.

Με ιδιοφυείς σκηνές όπως αυτή όπου ο δικτάτορας χορεύει και παίζει με μια φουσκωτή υδρόγειο ποζάροντας καθώς η σφαίρα αιωρείται αμέριμνα, αλλά και με ευρηματικό λεκτικό χιούμορ (δεν είναι τυχαίο που οι Χίτλερ και Μουσολίνι απαγόρευσαν την προβολή της ταινίας), προκαλεί αβίαστο γέλιο, κάτω από το οποίο όμως υποφόσκει η αγωνία για μια πολύ πραγματική απειλή.

Ο Τσάπλιν, αξιοποιώντας  τη διαπιστωμένη ομοιότητά του με τον Φύρερ, σατιρίζει τον φασισμό και τον αντισημιτισμό παίζοντας διπλό ρόλο στην ταινία, ως ένας απλός Εβραίος κουρέας (μια προέκταση της κλασικής του περσόνας) και ως ένας φιλόδοξος δικτάτορας (αντιγράφοντας και παρωδώντας την κινησιολογία του Χίτλερ από τις ομιλίες του). Ο τελικός λόγος του στην ταινία έχει γίνει θρυλικός, αφού αντιπαραθέτει την καλοσύνη, το θάρρος και την κοινή λογική απέναντι στον άνθρωπο που ενσάρκωνε την απόλυτη απειλή για την ελευθερία, τον πολιτισμό και τον ανθρωπισμό.