Wander Darkly

Σύνοψη: Η Adrienne (Sienna Miller) και ο Matteo (Diego Luna) μόλις απέκτησαν το πρώτο τους παιδί. Η κούραση και οι πρώτες ρωγμές στη σχέση τους ήδη αρχίζουν να είναι εμφανείς. Ένα απρόοπτο αυτοκινητιστικό ατύχημα, ωστόσο, θα θέσει και πάλι στο επίκεντρο τη σχέση τους και τις κοινές τους στιγμές.

Άποψη: Το Wander Darkly, η νέα ταινία της Tara Miele, ξεκινάει από μια πολύ κοινότυπη βάση. Το μοτίβο του ζευγαριού που μόλις έχει αποκτήσει παιδί και αντιμετωπίζει την πραγματικότητα και την καθημερινότητα της σχέσης τους δεν είναι κάτι νέο. Ο θεατής ήδη από την αρχή απορεί τι είναι αυτό που δένει το ζευγάρι και για ποιο λόγο εξακολουθούν να είναι μαζί.

Ωστόσο, η ταινία γρήγορα παίρνει εντελώς διαφορετική τροπή και δείχνει ξεκάθαρα τις προθέσεις της. Με βοήθημα το μεταφυσικό στοιχείο, γρήγορα κάθε υποψία κοινοτυπίας εξαφανίζεται. Ο θεατής δεν γνωρίζει αν η Adrienne ζει, αν πέθανε, αν βιώνει έντονο στρες λόγω του ατυχήματος που της συνέβη και μέχρι η ταινία να φτάσει στο τέλος της, τα μηνύματα είναι αρκετά και οι εκδοχές για το τι έχει συμβεί είναι όλες ανοιχτές.

Το θέμα, όμως, δεν είναι αν ζει ή αν πέθανε ούτε τι συμβαίνει ή τι βιώνει κανείς αφότου πεθάνει. Το μεγάλο ζήτημα που τίθεται μέσω της Adrienne είναι τι κάνει τη ζωή ενδιαφέρουσα, τι είναι αυτό που δίνει το κίνητρο στους ανθρώπους να ζήσουν, να συνεχίσουν παρά τις δυσκολίες και να εκτιμήσουν όσα έχουν ή θεωρούν στη ζωή τους δεδομένα.

Όλα αυτά τα ανακαλύπτουν μέσα από τις αναδρομές στο παρελθόν. Στο τέλος, καθίσταται σαφές γιατί το ζευγάρι είναι μαζί, τι είναι αυτό που πραγματικά τους ενώνει και τους κρατά μαζί. Είναι τα καθημερινά πράγματα, όλα αυτά που σιχαίνονταν και βαριόντουσαν. Το ζήτημα, τελικά, είναι να ζει κανείς τη ζωή του όσο την έχει.

Η χημεία και οι ερμηνείες της Sienna Miller και Diego Luna κάνουν εύκολη την ταύτιση του θεατή με την ιστορία τους.

Το Wander Darkly ισορροπεί μεταξύ πραγματικότητας και φαντασιακού και επιλέγει έναν περίπλοκο τρόπο για να περάσει το μήνυμα του. Ωστόσο αξίζει την αναμονή και την υπομονή του θεατή ως το τέλος.

Άννα Μαρία Χατζηστυλιανού