Τόμας Βίντερμπεργκ: "Φόρος τιμής στο αλκοόλ, αλλά και την ίδια την ζωή"
«Δεν πίνω ποτέ πριν το πρωινό».
ΣΧΕΤΙΚΑTo «Ασπρο Πάτο» του Τόμας Βίντερμπεργκ θα έχει αμερικάνικο remake
Τάδε έφη ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα στην επικράτηση των Συμμάχων στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την κατατρόπωση των Γερμανών υπό τη συνεχή επήρεια αλκοόλ, και μεγάλων ποσοτήτων μάλιστα.
Κι άλλοι σπουδαίοι διανοούμενοι, καλλιτέχνες και συγγραφείς όπως ο Τσαϊκόφσκι και ο Χεμινγουέι βρήκαν δύναμη και έμπνευση κατά αυτόν τον τρόπο. Όλοι ξέρουμε πώς είναι η αίσθηση αυτή: με τις πρώτες γουλιές αλκοόλ, η κουβέντα πλουτίζει, το δωμάτιο μεγαλώνει και τα προβλήματα μικραίνουν.
Οκτώ χρόνια από την τελευταία τους συνεργασία στο «Κυνήγι», ο Τόμας Βίντερμπεργκ και ο Μαντς Μίκελσεν συναντιούνται και πάλι, αυτή τη φορά σε μια ιστορία που τολμάει να αναρωτηθεί: μήπως είμαστε πολύ νηφάλιοι για να αντιμετωπίσουμε τα όσα φέρνει η ζωή; Την πρωταγωνιστική τετράδα συμπληρώνουν ιδανικά οι Τόμας Μπο Λάρσεν, Μάγκνους Μίλανγκ και Λας Ράντε, τρεις από τους καλύτερους εν ενεργεία δανούς ηθοποιούς και παλιοί γνώριμοι του Βίντερμπεργκ, όπως άλλωστε και ο συν-σεναριογράφος Τομπίας Λίντχολμ.
Η αγάπη και η συντροφικότητά τους απέβη σωτήρια για τον σκηνοθέτη τους, όταν αντιμετώπισε μια αδιανόητη απώλεια το 2019: η 19χρονη κόρη του, Ίντα, η οποία θα υποδυόταν την κόρη του πρωταγωνιστή στην ταινία, σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τέσσερις μέρες μετά την έναρξη των γυρισμάτων. «Η ζωή μου καταστράφηκε», λέει σήμερα ο Βίντερμπεργκ. «Δεν μπορούσα να σκεφτώ πώς θα μπορούσα να συνεχίσω την ταινία, αλλά ούτε μπορούσα να σκεφτώ ότι δεν θα την ολοκλήρωνα. Δεν θα το ήθελε καθόλου αυτό η Ίντα. Οπότε αποφασίσαμε να κάνουμε την ταινία για εκείνη. Ήταν ο μόνος τρόπος.» Οι συντελεστές της ταινίας σχημάτισαν αμέσως γύρω του ένα σύστημα στήριξης: ο Λίντχολμ αναλάμβανε το γύρισμα τις μέρες που ο Βίντερμπεργκ δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει και οι ηθοποιοί του ήταν εκεί για να βοηθήσουν με τον δικό τους τρόπο σε αυτό που περνούσε, ειδικά στις σκηνές όπου υποδύονταν τους μεθυσμένους. «Αν γελάσετε με αυτά που κάνουν αυτοί οι τέσσερις στην ταινία», λέει ο Βίντερμπεργκ, «είναι επειδή προσπαθούσαν τόσο σκληρά κάθε μέρα να κάνουν τον σκηνοθέτη τους να γελάσει».
Με την ταινία αυτή, θέλουμε να εξερευνήσουμε και να χαιρετίσουμε την ικανότητα του αλκοόλ να απελευθερώνει τους ανθρώπους. Η έμπνευση για την ιστορία έρχεται από τη θεωρία του Νορβηγού ψυχολόγου Φιν Σκαρντερούντ ότι ο άνθρωπος γεννιέται με ένα έλλειμμα αλκοόλ της τάξης του 0.5% στον οργανισμό του. Θέλαμε να αποτίσουμε έναν φόρο τιμής στο αλκοόλ, αλλά φυσικά θέλαμε να σκιαγραφήσουμε όλες τις αποχρώσεις του. Ενσωματωμένη στην διερεύνηση της ουσίας του αλκοόλ, βρίσκεται και η αναγνώριση ότι οι άνθρωποι μπορούν να πεθάνουν ή να καταστραφούν από την υπερβολική κατανάλωση. Μια ύπαρξη ταυτισμένη με το αλκοόλ γεννά ζωή, αλλά μπορεί και να σκοτώσει.
Στην ιστορία αυτή, γνωρίζουμε τέσσερις καλούς ανθρώπους σε μια κάπως προχωρημένη ηλικία. Τους γνωρίζουμε σε έναν κόσμο που ξέρουμε καλά: έναν βαρετό και κάπως μέτριο κόσμο, που τους κρατά κλειδωμένους σε μια μονότονη ύπαρξη και κολλημένους σε μοτίβα και συνήθειες, παγιδευμένους σε συμβιβασμούς. Ταυτόχρονα, ο θάνατος ολοένα και πλησιάζει. Έχουν περάσει τα μισά του προσδόκιμου ζωής τους. Η ελευθερία που φέρνει η νιότη, τα ερωτικά ξεμυαλίσματα και η αίσθηση του ανάλαφρου είναι πια μακρινές αναμνήσεις. Τα ανακαλύπτουν, όμως, όλα και πάλι -και πολλά περισσότερα- παίρνοντας μέρος σε ένα πείραμα που περιλαμβάνει τη συστηματική κατανάλωση αλκοόλ.
Η ταινία υιοθετεί μία χιουμοριστική και -για κάποιους- ίσως και σκανδαλώδη προσέγγιση σε ένα σοβαρό ζήτημα. Το ΑΣΠΡΟ ΠΑΤΟ θέλει να είναι μια πολυπρόσωπη ιστορία που ταυτόχρονα προκαλεί και ψυχαγωγεί, μας κάνει να σκεφτούμε, να κλάψουμε και να γελάσουμε. Και ελπίζω μας αφήνει με αρκετή τροφή για σκέψη και συζήτηση για έναν κόσμο, ο οποίος, ολοένα και περισσότερο, φαίνεται να καθορίζεται από πουριτανική ρητορική αλλά καταναλώνει πολύ αλκοόλ από σχετικά μικρές ηλικίες.
Η ταινία είναι ένας φόρος τιμής στην ίδια τη ζωή. Μια εκ νέου διεκδίκηση της παράλογης σοφίας που απαλλάσσεται από κάθε αίσθηση νευρικότητας και κοινής λογικής για να κοιτάξει κατάματα την ίδια την απόλαυση και τη λαχτάρα για ζωή… με όποιες συνέπειες κι αν φέρνει αυτό.
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων