Tragic Jungle

Σύνοψη: Περίπου το 1920, η νεαρή Agnes (Indira Rubie Andrewin) προκειμένου να ξεφύγει από έναν προσυμφωνημένο γάμο με έναν Βρετανό άρχοντα (Dale Carley), το σκάει στην άγρια ζούγκλα μεταξύ Μεξικού και Βρετανικής Ονδούρας (σημερινή Μπελίζ).

Σύντομα όμως πέφτει στα χέρια μιας συμμορίας «τσικλέρος», που ενώ μαζεύουν κόμμι για την παρασκευή τσιχλών, αποφασίζουν να κλέψουν το εμπόρευμα για να κρατήσουν τα κέρδη και την ελευθερία τους.

Την ίδια στιγμή ο Βρετανός άρχοντας ψάχνει την παραλίγο νύφη του, ενώ η ζούγκλα αρχίζει να αποκαλύπτει το γεμάτο ομορφιά και μυστήριο πρόσωπο της. 

Άποψη: Στο Tragic Jungle της Yulene Olaizola, η ατμόσφαιρα είναι το βασικότερο συστατικό της ταινίας. Η ζούγκλα, μέσα στην οποία λαμβάνει χώρα ολόκληρη η ταινία, μοιάζει σαν μια τέλεια απεικόνιση της «Καρδιάς του Σκότους» του Joseph Conrad, καθώς έχει μια εκπληκτική άγρια ομορφιά, αλλά ταυτόχρονα αποτελεί και με μια αιώνια «πράσινή φυλακή» που σε αγαλλιάζει ασφυκτικά μέχρι να σε πνίξει.

Η ιστορία ξετυλίγεται αργά και με σταθερό ρυθμό, δίνοντας σου την αίσθηση ότι βυθίζεσαι όλο και περισσότερο στις αχανείς εκτάσεις της ζούγκλας, από τις οποίες είναι σχεδόν αδύνατον να δραπετεύσεις.

Αν και οι διάλογοι είναι ελάχιστοι, η ταινία κάθε άλλο από σιωπηλή είναι, καθώς την σιωπή καλύπτουν οι ήχοι φύλλων, άγριων ζώων και βροχής, κάνοντας έτσι την ζούγκλα έναν ζωντανό οργανισμό που όχι μόνο είναι παρόν, αλλά είναι ξεκάθαρο πως διατηρεί και τον απόλυτο έλεγχο πάνω στις ζωές των ηρώων μας. Σε ολόκληρη την ταινία υπάρχει και μια μικρή αφήγηση που από τα πρώτα λεπτά μας ξεκαθαρίζει την ισχύ της ζούγκλας («Η ζούγκλα μπορεί να δώσει πολλά, αλλά μπορεί να πάρει και πολλά») και στην συνέχεια περιγράφει των μύθο της «Xtabay», μιας θηλυκής θεότητας της ζούγκλας που σύμφωνα με τους Μάγια, παρέσυρε του άντρες στον θάνατο με την απαράμιλλη ομορφιά της. Μέσα από αυτή την αφήγηση, αλλά και από τις μυστηριώδης εξαφανίσεις των αντρών, εισάγεται σιγά σιγά και το στοιχείο του μεταφυσικού στην ταινία, που ποτέ όμως δεν καταφέρνει να αναπτυχθεί πλήρως.

Αν και στην αρχή μας δίνεται η εντύπωση πως η Agnes είναι η πρωταγωνίστρια, σταδιακά εξαφανίζεται στο υπόβαθρο μαζί με τους υπόλοιπους χαρακτήρες, για τους οποίους όμως ποτέ δεν μαθαίνουμε πολλά και έτσι μοιραία δεν νοιαζόμαστε και ιδιαίτερα για την τύχη τους. Βέβαια, η μεταμόρφωση της Agnes, από μια αθώα παρθένα/θύμα σε θηρευτή/femme fatale είναι εντυπωσιακή, δυστυχώς όμως η ταινία διστάζει να εξερευνήσει τα μεταφυσικά της στοιχεία και έτσι αυτή την μεταμόρφωση την βλέπουμε βιαστικά και από απόσταση.

Το Tragic Jungle μοιάζει να μην έχει αποφασίσει τι θέλει να πετύχει. Έχει αναφορές στην αποικιοκρατία, τη θέση της γυναίκας, τις σχέσεις εξουσίας (δια της φυσικής ισχύος ή της σεξουαλικής ορμής), τη βία, την απληστία, ακόμα και το μεταφυσικό, χωρίς όμως να καταφέρει να αναδείξει πετυχημένα τίποτα από τα παραπάνω. Η Olaizola πέφτει στην παγίδα του δημιουργού που ενώ θέλει να πει πολλά, χάνεται και δεν καταφέρνει να πει τίποτα. Ακόμα και τα folk tale στοιχεία (που μάλλον αποτελούν και τον κορμό της ιστορίας) τοποθετούνται άχαρα και μοιάζουν να υπάρχουν απλώς για να δώσουν ακόμα ένα «πιασάρικο» layer στην ταινία.

Παρ’ όλ’ αυτά το Tragic Jungle είναι άξιο μιας θέασης, μόνο και μόνο για την υπέροχη κινηματογράφηση της ζούγκλας με τον χαμηλό φωτισμό, τις εικόνες των άγριων ζώων και τα κοντινά στα πρόσωπα, που σου δίνουν την αίσθηση ταινίας ντοκιμαντέρ. 

Γιώργος Τόγιας