Cruella

Σύνοψη: Η νεαρή Εστέλα (Έμα Στόουν) βρίσκεται ορφανή στο Λονδίνο των 60s μετά από ένα τραγικό δυστύχημα. Η νέα της οικογένεια αποτελείται από δύο μικροκακοποιούς (Τζόελ Φράι και Πολ Γουόλτερ Χάουζερ).

Η Εστέλα ονειρεύεται να γίνει σχεδιάστρια μόδας, ακολουθώντας τα βήματα της Βαρώνης (Έμα Τόμσον), θρυλικής μορφής της λονδρέζικης υψηλής ραπτικής.

Η γνωριμία των δύο γυναικών θα έχει όμως απρόβλεπτες συνέπειες και μέσα από αυτή θα γεννηθεί η γνωστή σε όλους μας… Κρουέλα ντε Βιλ.

Γνώμη: H Disney έχει ξεκάθαρα βαλθεί να μας κάνει να ξεχάσουμε όσα ξέραμε για τους κακούς οι οποίοι μας τρομοκράτησαν ή διασκέδασαν ως παιδιά μέσα από τις δημιουργίες της, φυσικά όχι με το αζημίωτο. Στο νέο live action origin story της, μετά τις δύο “Maleficent” με την Αντζελίνα Τζολί, σειρά έχει η εμβληματική Κρουέλα Ντε Βιλ από “Τα 101 Σκυλιά της Δαλματίας”, με τη μορφή της βραβευμένης με Όσκαρ Έμα Στόουν (“La La Land”).

Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που η Κρουέλα ζωντανεύει στη μεγάλη οθόνη μέσω μιας πρωτοκλασάτης ηθοποιού, καθώς πίσω στο - μακρινό πλέον - 1996 η Γκλεν Κλόουζ (“Fatal Attraction”) είχε αφήσει το στίγμα της στον ρόλο με τη live action εκδοχή του αγαπημένου καρτούν της Disney.

Η Κρουέλα στην version του 2021 είναι πιο πανκ, καθώς το μεγαλύτερο κομμάτι της δράσης τοποθετείται στην αγγλική έκρηξη των τριών ακόρντων της δεκαετίας του ‘70, είναι όμως και πιο… vegan. Θέλοντας να αναπλάσουν την Κρουέλα σε μια εκδοχή που να είναι πιο κοντά στις σημερινές ευαισθησίες και να ευχαριστήσουν μικρούς και μεγάλους, το αποτέλεσμα είναι μια αντιηρωίδα με όλες τις αιχμές της στρογγυλεμένες. Το σαρδόνιο χιούμορ και η τρέλα της original Κρουέλα έχουν εδώ αντικατασταθεί από μια εκκεντρικότητα, της οποίας οι ρίζες εξηγούνται με ένα textbook Disney εύρημα, το οποίο σίγουρα δεν χρειαζόταν δύο ώρες για να αναπτυχθεί.

Φυσικά, οι όποιες female power προθέσεις του σεναρίου των Τόνι ΜακΝαμάρα και Ντέινα Φοξ πάνε περίπατο, καθώς παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Έμμα Στόουν και τις απολαυστικές αψιμαχίες της με την Έμμα Τόμσον, ο χαρακτήρας της παραμένει πεισματικά σχηματικός καθ’όλη τη διάρκεια της ταινίας. Το πανκ στοιχείο της υπόθεσης εξαντλείται σε μια σειρά από εντυπωσιακά κοστούμια, ξεκάθαρα επηρεασμένα από τις δημιουργίες των Βίβιαν Γουέστγουντ και Αλεξάντερ ΜακΚουίν, ενώ οι μουσικές επιλογές μοιάζουν βγαλμένες από playlist με τις καλύτερες στιγμές των ‘70s.

Η αεικίνητη σκηνοθεσία του Κρεγκ Γκιλέσπι, ο οποίος είχε κάνει θαύματα με μια άλλη αντιηρωίδα της ποπ κουλτούρας στο “Ι, Tonya”, εδώ αδυνατεί να προσδώσει βάθος και ουσία στην Κρουέλα. Το αποτέλεσμα είναι ένα διασκεδαστικό δίωρο, ό,τι πρέπει για μια βραδιά σε θερινό για όλη την οικογένεια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η νέα Κρουέλα πετυχαίνει να μας κάνει να ξεχάσουμε πόσο καλύτερη ήταν η παλιά.