Night in paradise

Σύνοψη: Κρυμμένος στο νησί Τζέτζου μετά από μια βάναυση τραγωδία, ένας αδικημένος και επικηρυγμένος μαφιόζος σχετίζεται με μια γυναίκα που έχει τους δικούς της δαίμονες.

Άποψη: Ο Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης και σεναριογράφος Park Hoon-jung ξεκίνησε την πορεία του υπογράφοντας σενάρια για να ξεκινήσει να σκηνοθετεί το 2011 κυρίως θρίλερ και ταινίες δράσης με δομικό στοιχείο της πλοκής το έγκλημα. Άλλωστε, η νότια Κορέα έχει μια μακρά παράδοση αλλά και καλλιτεχνική επιτυχία σε ταινίες είδους.

Η νέα του ταινία, το Μια Νύχτα στο Παράδεισο, του Netflix που έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του στην Μπιενάλε το 2020 είναι ένα γκανγκστερικό δράμα αρκετά δυτικότροπο θυμίζοντας τόσο σε στοιχεία πλοκής όσο κυρίως ως προς το κτίσιμο των χαρακτήρων, τον Νονό του Κόπολα και τις γκανγκστερικές ταινίες του Σκορτσέζε, συνδυάζοντάς τα με το ασιατικό αιματοβαμμένο θρίλερ με τρόπο που ισορροπεί αφάνταστα, χωρίς να μιμείται.

Η βασική δομή της ιστορίας τριγυρίζει γύρω από αισθήματα ενοχής, προδοσίας και εκδίκησης. Αν και δεν πρόκειται για ένα τυπικό revenge film, διαθέτει και δανείζεται χαρακτηριστικά από το συγκεκριμένο υποείδος ταινιών. Ήρωες μέσα σε σκοτεινών αποχρώσεων φωτογραφία, θυμίζοντας ως προς αυτά ασιατικό νουάρ, σε μια πόλη βουτηγμένη στην αμαρτία και με ανθρώπους που οδηγούνται στην παρανομία με βάση τον δικό τους πρότυπο αξιών.

Οι ήρωες, ωστόσο, ως είθισται σε πολλές ταινίες είδους, δεν ξεπερνούν το αρχετυπικό ρόλο τον οποίο εκούσια ή ακούσια αναλαμβάνουν. Γίνονται προσωποποιήσεις των αξιών των οποίων υπεραμύνονται κατά την διάρκεια της ταινίας. Ενίοτε επιφανειακοί, ενίοτε ανεξήγητοι, πάντοτε όμως στο ύψος των περιστάσεων.

Παράλληλα, με μια τυπική ιστορία εκδίκησης, που δεν έχει τόσο συγγένεια με τις ταινίες εκδίκησης του Park Chan-wook, αλλά διατηρεί στοιχεία από άλλα κορεάτικα και ιαπωνικά φιλμ του είδους, εξυφαίνεται και μια ιστορία μυστηρίου. Όταν ο μαφιόζος τα βάζει με τα μεγάλα αφεντικά και το σκάει στο νησί ώστε να μπορέσει να ζήσει, πριν τον βρουν και τον σκοτώσουν, έρχεται σε επαφή με μια κοπέλα που και εκείνη ζει το δικό της δράμα και με τις δικές της δυσκολίες. Γνωρίζονται την στιγμή που εκείνη-κατά τα φαινόμενα- επιχειρεί να αυτοκτονήσει και σταδιακά την γνωρίζει περισσότερο.

Το καστ είναι πολύ επιτυχημένο, βγαλμένο από άλλη εποχή, που αναδίδει τα στοιχεία του κάθε χαρακτήρα, ενώ σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η φωτογραφία και τα σκηνικά.

Από την άλλη, το ενδιαφέρον σταδιακά μειώνεται, όσο η ιστορία πλατειάζει και χάνει το κέντρο της, με αποτέλεσμα να έχει φυλλορροήσει σημαντικά μέχρι το τέλος.