Αφιέρωμα: Οι ζωές διάσημων εικαστικών στον κινηματογράφο

Δημοσίευση: 7 Μαρτίου 2021, 15:50
Συντάκτης:

Με αφορμή την κυκλοφορία της ταινίας Μικελάντζελο-ο θεϊκός (Michelangelo-Infinito) του 2018 από την εταιρεία διανομής Weird Wave, σε online φυσικά εκδοχή αντί της φυσικής κυκλοφορίας στις αίθουσες, θα ανατρέξουμε σε μερικές ταινίες που αναπαρέστησαν τις ζωές ή τμήματα αυτών μερικών πολύ διάσημων και αγαπητών ζωγράφων. γλυπτών και εν γένει εικαστικών. Η περίπτωση του Μικελάντζελο μας δίνει το πάτημα να σταθούμε σε περιπτώσεις ταινιών που δεν έχουν ενδιαφέρον μόνο επειδή μαθαίνουμε κάποιες πληροφορίες για τις ζωές των συγκεκριμένων καλλιτεχνών, αλλά επειδή και από μόνες τους οι ταινίες έχουν μια κινηματογραφική αξία.

<a href="/afieromata/afieroma-anaparastasi-toy-olokaytomatos-ston-kinimatografo/69186">Aφιέρωμα: Αναπαράσταση του Ολοκαυτώματος στον κινηματογράφο</a>ΣΧΕΤΙΚΑAφιέρωμα: Αναπαράσταση του Ολοκαυτώματος στον κινηματογράφο

Εδώ η άποψη του MOVE IT για το "Μικελάντζελο, ο Θεϊκός) και πως μπορείτε να το δείτε. 

Κατ΄αρχάς, ας θυμηθούμε την προηγούμενη ταινία που ασχολήθηκε με την ζωή του Michelangelo, του θεϊκού, όπως τον αποκαλούσαν. Ίσως την ταινία λίγοι θυμούνται μέχρι σήμερα. Πρόκειται για το The Agony and the Ecstacy (1965) του Carol Reed  με τον Charlton Heston ως Michelangelo και τον Rex Harrison ως Πάπας Ιούλιος ΙΙ. Η ταινία αφορά όχι ευρύτερα την ζωή του δημιουργού αλλά αποκλειστικά τις συνθήκες δημιουργίας της Capella Sixtina, το δύσκολο έργο που ανέλαβε να αποπερατώσει, ένα έργο που του ανατέθηκε επειδή αντίπαλοι ζωγράφοι θεωρούσαν αδύνατο να το ολοκληρώσει.

 

Ένας από τους διασημότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών, που ασχέτως της υποτίμησης  που δέχτηκε κατά την διάρκεια της ζωής του, αυτός ο peintre maudit, ο καταραμένος ζωγράφος του 19ου αιώνα, ο Vincent van Gogh κατόρθωσε να χτίσει  ένα όνομα που ελάχιστοι έκαναν (ίσως ο μόνος μαζί με τον Da Vinci και τον Picasso). Ο ένας από τους τρεις πατέρες του ευρωπαϊκού μοντερνισμού-μαζί με τους Paul Cezanne και Paul Gauguin- είχε μια πολυτάραχη και δύσκολη ζωή που δεν αποτελεί παράδοξο ότι απασχόλησε πολλάκις το σινεμά. Μια από τις πρώτες ταινίες που γυρίστηκαν για την ζωή του είναι το Lust for Life (1956) του θρυλικού σινεμά του κλασικού Χόλιγουντ και πατέρα της Liza Minnelli, Vincente Minnelli και βοηθό σκηνοθέτη έναν ακόμα μύθο, τον George Cukor, με τον Kirk Douglas ως Van Gogh. Η ταινία βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του 1934 και επικεντρώνεται στην φιλία του με τον Paul Gauguin, τον οποίο υποδύεται ο Antony Quinn, ο οποίος κέρδισε Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του. Για τον Van Gogh έχουμε δει και άλλες ταινίες, όπως το Vincent and Theo (1990) του Robert Altman με τον Tim Roth και τον Paul Rhys ως Vincent και Theo αντίστοιχα. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε και το Images (1990) του ιάπωνα auteur, Akira Kurosawa, όπου ανάμεσα σε άλλους εμφανίζεται και ο Martin Scorsese ως Vincent Van Gogh. Πιο πρόσφατα, το 2017 κυκλοφόρησε το απίστευτης τεχνικής δεξιότητας animation, Loving Vincent, που είναι ζωγραφισμένο στο χέρι κάθε καρέ. Το 2018 ο Julian Schnabel σκηνοθέτησε το At Eternity's Gate, τίτλος από όψιμο έργο του ολλανδού ζωγράφου με τον Willem Dafoe να τον υποδύεται και να προτείνεται για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του. Η ταινία αφηγείται την ζωή του αλλά επιλέγει μια άλλη θεωρία για τον θάνατό του, όχι εκείνη της αυτοκτονίας, αλλά της δολοφονίας από μια ομάδα νεαρών στα χωράφια όπου συνήθιζε να ζωγραφίζει.

 

Την ίδια εποχή περίπου με τον ολλανδό ζωγράφο, έζησε ο γάλλος εικαστικός και μετρ της αφίσας, Henri de Toulouse-Lautrec. Μια ζωή γεμάτη τέχνη αλλά και καλοπέραση, διασκέδαση, πόρνες. Ο ζωγράφος που αγάπησε την Μονμάρτη και τον κόσμο του θεάματος, ένας αιώνιος bon viveur, παρά τα προβλήματα υγείας του. Στην ταινία Moulin Rouge (1952) του John Huston, ο Jose Ferrer υποδύεται τον Lautrec και η ντίβα Zsa Zsa Gabor την μούσα του, Jane Avril. Στο μιούζικαλ με τον ίδιο τίτλο, Moulin Rouge! (2001), δεν βλέπουμε την ζωή του Lautrec, αλλά περισσότερο τον κόσμο των μουλέν, μαζί με έναν σαιξπηρικό έρωτα, αλλά εμφανίζεται και ο ζωγράφος με την μορφή του εξαιρετικού John Leguizamo.

 

Ο άλλος πατέρας του μοντερνισμού θεωρείται ο Paul Gauguin, μαζί με πατέρας του συμβολισμού, του εικαστικού κλουαζονισμού και συνθετισμού μεταξύ άλλων. Την ζωή του την έχουμε δει τόσο στο The Wolf at the Door (1986), με τον πρωτότυπο τίτλο Oviri, από έργο του Gauguin, με τον Donald Sutherland να τον υποδύεται όσο και στο Paradise Found (2003) με τον γιο του, τον Kiefer Sutherland να αναλαμβάνει τον ίδιο ρόλο. Στην πρώτη ταινία η εστίαση βρίσκεται στο αρχικό στάδιο της ζωής του και στο γάμο του με μια δανή γυναίκα, ενώ το δεύτερο στο τέλος της ζωής του και στην ανακάλυψη ενός χαμένου παραδείσου. Πιο πρόσφατα, το Gauguin-Voyage de Tahiti (2017) ασχολείται με την ζωή του Gauguin στην Ταϊτή, όταν πλέον αποφασίζει να απομακρυνθεί από τον δυτικό πολιτισμό και να αναζητήσει μια πιο αγνή ζωή σε ένα πιο παρθένο περιβάλλον. Ο γάλλος ηθοποιός Vincent Cassel αναλαμβάνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε σκηνοθεσία του Edouard Deluc.

 

Τρίτος πατέρας του μοντερνισμού αλλά και του κυβισμού ειδικότερα, είναι ο γάλλος ιδιόρρυθμος ζωγράφος, Paul Cezanne. Παρόλη την τεράστια συμβολή του στην ευρωπαϊκή τέχνη, δεν έχει ασχοληθεί τόσο πολύ ο κινηματογράφος μαζί του. Το Cezanne et moi (2016) της Daniele Thompson ασχολείται με την προσωπική φιλία του Cezanne με τον γάλλο νατουραλιστή συγγραφέα Emile Zola. Ο Guillaume Canet υποδύεται τον Zola και ο Guillaume Gallienne τον Cezanne. Μια φιλία δύσκολη, γεμάτη εντάσεις, την οποία γνωρίζουμε κυρίως μέσα από τα γράμματα που αντάλλασσαν οι δύο άντρες, στα οποία εν πολλοίς βασίστηκε και η ενδιαφέρουσα αυτή ταινία.

 

Για να μείνουμε στον ίδιο αιώνα, τον 19ο αιώνα, η ταινία Renoir (2012) αφηγείται την ζωή του σπουδαίου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Pierre-Auguste Renoir, ενός ζωγράφου που απαθανάτισε το εφήμερο του κόσμου αλλά και τις γυναίκες. Να σημειωθεί ότι ήταν ο πατέρας του κορυφαίου γάλλου σκηνοθέτη Jean Renoir. Επίσης, ο άγγλος σκηνοθέτης Mike Leigh δημιούργησε την ταινία Mr Turner (2014) με τον Timothy Spall ως William Turner, τον σπουδαιότερο βρετανό ζωγράφο ίσως όλων των εποχών, έναν πρόδρομο του ιμπρεσιονισμού που για αυτό και τον θαύμασαν και τον επανέφεραν στον προσκήνιο, παρότι ο ακαδημαϊσμός δεν τον ήθελε. Το βραβείο Turner που δίνεται μέχρι τις μέρες μας σε βρετανούς ζωγράφους έχει πάρει το όνομά του από εκείνον. Μια ταινία απόλυτα ρεαλιστική και πιστή στην εποχή της, αν και κάπως ακαδημαϊκή σκηνοθετικά, κόντρα στο ύφος του ζωγράφου. Και εδώ αναδύεται το βασικό πρόβλημα στο να σκηνοθετήσεις την ζωή ενός ζωγράφου. Ποια ταινία είναι καλύτερη; Εκείνη που πιστά αποδίδει κάθε πτυχή της ζωής του καλλιτέχνη ή εκείνη που δεν ενδιαφέρεται τόσο για αυτό αλλά σκηνοθετικά και υφολογικά να αποδώσει το εικαστικό ύφος του ζωγράφου/γλύπτη/αρχιτέκτονα/χαράκτη; Ρητορικό το ερώτημα. Εδώ λοιπόν ερχόμαστε σε μια εξαιρετική ταινία ως ταινία που αποδίδει την ζωή του νορβηγού ζωγράφου του 19ου αιώνα, Edvard Munch. Πρόκειται για την ταινία Munch (1974), την οποία θαύμασε και εξήρε ο σουηδός σκηνοθέτης Ingmar Bergman. Τον Munch υποδύθηκε ο Geir Westby.

 

Για να πάμε προς τα πίσω και φτάνοντας στην εποχή του Μπαρόκ, στον 17ο αιώνα, ας θυμηθούμε την ταινία Artemisia (1997) της Agnes Merlet με την Valentina Cervi να υποδύεται μια από τις λίγες γυναίκες που κατάφεραν να κάνουν μια σπουδαία καριέρα, σε μια εποχή που το θεωρούσαν αδύνατον, μιας και δεν επέτρεπαν στις γυναίκες να ασχολούνται με επαγγέλματα που ενέπλεκαν τον νου, την Artemisia Gentilleschi, κόρη του επίσης ζωγράφου, Orazio. Γνωστή όχι μόνο για την καριέρα της, αλλά και για τον βιασμό που υπέστη από τον δάσκαλό της, Agostino Tassi. Το διάσημο Κορίτσι με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι (2003) του Peter Webber καταπιάνεται με τον δημοφιλή πίνακα του ολλανδού καλλιτέχνη Johannes Vermeer. Δύσκολα θα μπορούσε να γίνει μια ταινία για την ζωή του, μιας και λίγα είναι γνωστά, όπως και λίγα έργα του είναι γνωστά μέχρι σήμερα. Η Scarlett Johansson υποδύεται το κορίτσι και ο Colin Firth τον ζωγράφο. Ο Caravaggio είναι αναμφίβολα ο πιο διάσημος ζωγράφος του Μπαρόκ και έχει απασχολήσει ιδιαίτερα τόσο με την αμφιλεγόμενη σεξουαλικότητά του, μιας και δεν είναι απόλυτα βέβαιο αν ήταν αμφισεξουαλικός, ετεροφυλόφιλος ή ομοφυλόφιλος, όσο και με την βουτηγμένη στο αίμα ζωή του. Σίγουρα η πιο γνωστή και ενδιαφέρουσα ταινία για εκείνον είναι το Caravaggio (1986) του Derek Jarman με τον Nigel Terry ως Caravaggio και μεταξύ άλλων η Tilda Swinton υποδύεται το μοντέλο του, την Lena.

 

Ένα ακόμα μεγαθήριο των εικαστικών τεχνών, ένας από τους σπουδαιότερους ζωγράφους όλων των εποχών, ο πρώτος που χρησιμοποίησε το φως με συμβολικό τρόπο, είναι ο ολλανδός ζωγράφος Rembrandt. Η Νυχτερινή Περίπολος, που πλέον ξέρουμε ότι δεν είναι νυχτερινή, απλώς τα χρώματα σκούρυναν, είναι ένα από τα πιο διάσημα έργα του και έμπνευση για να κάνει την ομώνυμη ταινία το 2007 ο άγγλος σκηνοθέτης Peter Greenaway με τον Martin Freeman να υποδύεται τον Rembrabdt. Αν πάμε ακόμα λίγο πιο πίσω, θα φτάσουμε στον ρώσο αγιογράφο, τον περιβόητο Andrei Rublev που άσκησε τεράστια επίδραση εν γένει στην τέχνη της αγιογραφίας αλλά και στον ελλαδικό χώρο της μεταβυζαντινής εποχής αποτέλεσε πρότυπο. Ο ρώσος σκηνοθέτης Andrei Tarkovsky ασχολήθηκε μαζί του το 1966 σε μια συγκλονιστική ταινία που αποδίδει το πνεύμα και το ύφος του.

 

Φτάνοντας πλέον στον 18ο αιώνα, συναντούμε τον ιάπωνα καλλιτέχνη Utamaro Kitagawa στην ταινία Utamaro: Yume to shiriseba (1977), μια ταινία που εστιάζει στην καλλιτεχνική παραγωγή ερωτικών έργων από την πλευρά του δημιουργού. Και ο Kenji Mizoguchi έκανε μια μυθοπλαστική εν πολλοίς ταινία για την ζωή του με τον τίτλο Utamaro and his Five Women (1946). Ο Goya υπήρξε καινοτόμος ζωγράφος στα τέλη του 18ου και αρχές 19ου αιώνα, ζωγράφος της ισπανικής αυλής αλλά και ζωγράφος που καυτηρίαζε και σχολίαζε τα όσα γίνονταν στην εποχή του, σε μια εποχή που οι περισσότεροι ασχολούνταν με το παρελθόν και τις επιτυχίες του παρόντος. Η ταινία Goya του Carlos Saura του 1999, αποδίδει τις δυσκολίες της ζωής του Goya, την εξορία και τα προβλήματα ενός ανθρώπου που ταλαιπωρήθηκε, κουφάθηκε, αρρώστησε και εγκλωβίστηκε στον εαυτό του. Ο Francisco Rabal υποδύθηκε τον ζωγράφο. Για τον ίδιο καλλιτέχνη, είχε γίνει και στο παρελθόν ταινία, το Goya-oder Der arge Weg der Erkenntnis.

 

Στον 20ό αιώνα πολλοί καλλιτέχνες έκλεψαν τις εντυπώσεις του κοινού και συνεπώς πολλές οι ταινίες που ασχολήθηκαν με τις ζωές τους, άλλοτε πιστά άλλοτε επηρεασμένες από τον μύθο γύρω από το όνομά τους. Μια γλύπτρια που ζει ανάμεσα σε δύο αιώνες, 19ο και 20ό, η Camille Claudel, είχε την τύχη να μεταφερθεί δύο φορές η ζωή της στο σινεμά και τις δύο επιτυχημένα. Σε αυτό δεν ευθύνεται τόσο η καριέρα της, αλλά η σχέση της με τον August Rodin, καθώς ήταν μαθήτρια και ερωμένη του διάσημου γάλλου γλύπτη, ένας έρωτας που έληξε άσχημα μιας και εκείνος δεν έλεγε να χωρίσει την γυναίκα του και έτσι εκείνη οδηγήθηκε σε ψυχιατρική κλινική, όπου και πέθανε έπειτα από τριάντα χρόνια εγκλεισμού. Αδελφός της ήταν ο ποιητής Paul Claudel. Το 1988 ο Bruno Nuytten αναθέτει στην Isabelle Adjani να ερμηνεύσει την γλύπτρια και στον Gerard Depardieu τον ρόλο του Rodin, μιας και εστριάζει στην θυελλώδη σχέση τους. Το 2013 κυκλοφορεί η ταινία Camille Claudel 1915, του πάντοτε ανατρεπτικού Bruno Dumont. Η Juliette Binoche υποδύεται την Claudel την περίοδο που εντάσσεται στο άσυλο, μένοντας πιο πολύ σε εκείνη και λιγότερο στην σχέση της με τον Rodin. Για τον Rodin κυκλοφόρησε η ταινία Rodin το 2017 που προτάθηκε για Χρυσό Φοίνκικα στις Κάννες με τον Vincent Lindon να αναλαμβάνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο και την Izia Higelin να καλείται να αναμετρηθεί με την Claudel. Την ταινία σκηνοθέτησε ο Jacques Doillon.

 

Ο Julian Schnabel, σκηνοθέτης και εικαστικός, προτού καταπιαστεί με τον Van Gogh, είχε σκηνοθετήσει την ταινία Basquiat (1996) για τον αμερικανό καλλιτέχνη, Jean-Michel Basquiat, έναν ζωγράφο που μετέφερε την street art και το γκραφίτι στην λεγόμενη υψηλή τέχνη, με μια φρέσκια γλώσσα της εποχής του. Η ταινία αποδίδει το πνεύμα του με τον Jeffrey Wright να τον ερμηνεύει. Ο David Bowie υποδύθηκε τον Andy Warhol στην ταινία, μιας και οι δύο καλλιτέχνες είχαν στενή σχέση. Το 2000 ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Ed Harris μεταφέρει στο σινεμά την ζωή του κορυφαίου αμερικανού αφηρημένου εξπρεσιονισμού, Jackson Pollock, τον επονομαζόμενο Jack the Dripper, λογοπαίγνιο με το Jack the Ripper (Τζακ ο Αντεροβγάλτης) και της τεχνικής dripping που χρησιμοποιούσε, δηλαδή το στάξιμο του χρώματος απευθείας πάνω στον τοποθετημένο στο πάτωμα καμβά. Ο Ed Harris  ερμηνεύει καθηλωτικά τον ζωγράφο με την Marcia Gay Harden να υποδύεται την σύζυγό του και επίσης ζωγράφο, Lee Krasner, με μια ερμηνεία για την οποία κέρδισε Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου.

 

Το 2002 μεταφέρεται στην μεγάλη οθόνη και οδυνηρή και όμορφη συνάμα ζωή της Frida Kahlo, που στιγματίστηκε από τα προβλήματα υγείας αλλά και από τον έρωτά της για τον συνάδελφό της, Diego Rivera. Στην ταινία Frida, η Salma Hayek γίνεται κυριολεκτικά η Frida, σε μια υψηλής ποιότητας μεταμόρφωση και ο Alfred Molina τον Rivera. Την ταινία σκηνοθέτησε η Julie Taymor.

Το 2004 ο ιταλός ζωγράφος Amedeo Modigliani "βλέπει" την ζωή του να γίνεται ταινία, καθαρά συμβολικά μιας και ο ίδιος πέθανε σε μικρή ηλικία το 1920, έχοντας προβλήματα υγείας. Ιδιαίτερος και ανένταχτος σε κινήματα καλλιτέχνης, γνωστός για τις μανιεριστικές γυναικείες μορφές του. Στην ταινία του Mick Davis, ο Andy Garcia υποδύεται τον Modigliani, εστιάζοντας όχι μόνο στην ζωή του αλλά ιδιαίτερα και στην σχέση-κόντρα του με τον Pablo Picasso, τον οποίο ερμηνεύει ο Omid Djalili.

Το 2006 και η ζωή του αυστριακού Gustav Klimt περνάει στην μεγάλη οθόνη από τον σκηνοθέτη Raul Ruiz με τον John Malkovich. Μια ιδιαίτερη και συγκλονιστική ταινία, με υπέροχη αισθητική που αποδίδει όλη την αίσθηση του έργου του Klimt, και της χρυσής περιόδου του αλλά και εν γένει του art nouveau ύφους του. Ο Nikolai KInski υποδύεται τον αυστριακό ζωγράφο Egon Schiele.

 

Το 2008 το Little Ashes του Paul Maurrison τοποθετείται στην Ισπανία κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, δεκαετίες 1920 και 1930, μέχρι και τον ισπανικό εμφύλιο (1936-39), έχοντας στο επίκεντρο τρεις από τις πιο σπουδαίες φυσιογνωμίες των τεχνών στην Ισπανία, τον ποιητή Federico Garcia Lorca (Javier Beltran), τον ζωγράφο Salvador Dali (Robert Pattinson) και τον ισπανό σκηνοθέτη Louis Bunuel (Matthew McNulty). Η ταινία ασχολείται με την φιλία των τριών ανδρών και την πιθανή ομοφυλοφιλία τους, βασιζόμενη τόσο σε πραγματικά όσο και μυθοπλαστικά στοιχεία. Για την ιστορία, ο Lorca εκτελέστηκε κατά τον εμφύλιο και οι Dali και Bunuel μέσα στα χρόνια σταμάτησαν να έχουν φιλικές σχέσεις.

Το 2014 ο Tim Burton έφερε στην επιφάνεια μια όχι τόσο γνωστή ζωγράφο, την Margaret Keane, την οποία υποδύθηκε η Amy Adams εξαιρετικά. Δεν έγινε γνωστή παρόλο που είχε ένα πολύ ιδιαίτερο εικαστικό ύφος, τα μεγάλα μάτια στις μορφές. Μόνο που ο άντρας της, τον οποίο υποδύεται ο Christoph Waltz, παρουσίαζε ως δικά του τα έργα της, κατά τις δεκαετίες 1950 και 1960. Έπειτα από το διαζύγιό τους έλαβε σταδιακά την δικαίωση και την αναγνώριση. Να αναφερθεί ότι είναι ακόμα εν ζωή.

Το 2015 ο ίσως όχι τόσο γνωστός ιαπωνικής καταγωγής γάλλος ζωγράφος Leonard Foujita είχε πολύ μεγάλη επιτυχία και απήχηση κατά τον 20ό αιώνα, ιδιαίτερα στην Γαλλία και όχι μόνο. Στην ταινία Foujita (2015) του Kohei Oguri με τον Joe Odarigi να παίρνει τον ρόλο του Foujita, βλέπουμε κυρίως την ζωή του στην Γαλλία και την αγάπη του στην απόδοση του γυμνού, μια αγάπη που είναι εξίσου έντονη με εκείνη να αναπαριστά γάτες.

Το 2016 μαθαίνουμε για μια άγνωστη στο ευρωπαϊκό κοινό ζωγράφο, την Maud Lewis, μια ναΐφ ζωγράφο μιας λαϊκότροπης ζωγραφικής, μέσα από την ταινία Maudie (2016). Η Sally Hawkins ερμηνεύει την καναδή ζωγράφο που δεν βρήκε την υποστήριξη στην οικογένειά της, μιας και δεν την πίστευε, αλλά σε έναν σύντροφο.

 

Το 2018 ο Geoffrey Rush βάζει την στολή του Alberto Giacometti, του ιταλοελβετού γλύπτη και ζωγράφου με αρκετή ευκολία μιας και μοιάζει αρκετά. Στο Final Portrait του Stanley Tucci ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον καλλιτέχνη μέσα στο εργαστήριο του, όταν πλέον είναι προς το τέλος της ζωής του, σε μια προσπάθεια να κάνει ένα πορτρέτο.

Η σειρά Genius του National Geographic ασχολείται με τις ζωές μερικών ιδιοφυϊών ανθρώπων των τεχνών και της επιστήμης. Έπειτα από τον Αϊνστάιν που είδαμε στην πρώτη σεζόν με τον Geoffry Rush, στην δεύτερη γνωρίζουμε λίγο περισσότερο τον ισπανό ζωγράφο, γλύπτη, κεραμίστα, σχεδιαστή, διακοσμητή και τόσα ακόμα, Pablo Picasso με τον Antonio Banderas να αναλαμβάνει ένα δύσκολο ρόλο. Η σεζόν περιστρέφεται γύρω από την εποχή που έχει πάει πλέον στο Παρίσι και είναι ήδη γνωστός και από εκεί ξεδιπλώνεται η ζωή του. Μια ζωή που φυσικά δεν χωράει ούτε σε δέκα επεισόδια, μιας και ήταν πολυδαίδαλη. Πάντως σίγουρα πρόκειται για ιδιοφυΐα, μιας και κατάφερε αυτό που είπε κάποτε ο ίδιος: "Μικρός ήθελα να γίνω ζωγράφος και τελικά κατάφερα να γίνω ο Picasso".

 

Περισσότερα σινεφιλικά αφιερώματα μπορείτε να αναζητήσετε σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον blog.

Πρώτη δημοσίευση: 7 Μαρτίου 2021, 15:50
Ενημέρωση: 7 Μαρτίου 2021, 16:03
Συντάκτης:

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos