The white tiger

Σύνοψη: Ο Balram Halwai είναι ο φιλόδοξος σοφέρ μιας πλούσιας οικογένειας από την Ινδία που χρησιμοποιεί τη σπιρτάδα του για να βγει από τη φτώχεια και να γίνει επιχειρηματίας. Βασισμένο σε μπεστ σέλερ.

Άποψη: Ο Λευκός Τίγρης του Netflix ξεκινάει in media res με τον πρωταγωνιστή να μοιάζει πλούσιος και ισχυρός, επομένως γνωρίζουμε εκ των προτέρων την ευτυχή για εκείνον έκβαση των γεγονότων και με voice over και flashback μας διηγείται την πορεία του που τελικά είναι διαφορετική από ό,τι δείχνει, λέγοντας μας ότι κανείς δεν γίνεται εκατομμυριούχος παίζοντας απλώς σε ένα τηλεπαιχνίδι, ένα έξυπνο σχόλιο πάνω στο Slumdog Millionaire, μια ταινία με την οποία άμεσα θα συγκριθεί καθώς και οι δύο περιγράφουν το success story ενός φτωχού Ινδού.

Ο Λευκός Τίγρης είναι κάτι ανάμεσα στην οσκαρική  ταινία του Danny Boyle και στο επιτυχημένο Crazy Rich Asians, μιας και ακολουθεί την ίδια συλλογιστική. Η ταινία του Ιρανο-Αμερικανού σκηνοθέτη Ramin Bahrani (Fahrenheit 451) που βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Aravind Adiga, προσεγγίζει με μια δόση φολκλόρ, λαϊκότητας, χιούμορ και σαρκασμού την ταυτότητα του Ινδού, όπως αντιστοίχως το Crazy Rich Asians διασκέδαζε με την εικόνα του σύγχρονου Ασιάτη.

Η Ινδία είναι μια χώρα με πολυδαίδαλο σύστημα, με ανθρώπους χωρισμένους σε κάστες που δύσκολα μπορούν να τις αποφύγουν, με την ινδουϊστική θρησκεία να έχει εκατομμύρια θεούς και με πολλές συνήθειες να μην συνάδουν με εκείνες του δυτικού ανθρώπου στον οποίο προφανώς απευθύνεται.

Άλλωστε δεν είναι μια ταινία ενός Ινδού σκηνοθέτη που προσπαθεί να κάνει μια αυτοκριτική και να αυτοσαρκαστεί για τα καλά και κακά του λαού του, αλλά μια ταινία με ξεκάθαρη και προφανή αμερικανική αισθητική αλλά και προσέγγιση, όπου κοιτάει την Ινδία σαν κάτι μακρινό και εξωτικό, σαν ένα από τα αξιοπερίεργα του κόσμου.

Αν εξαιρέσουμε αυτό το στοιχείο, που είναι πολύ βασικό ωστόσο, ότι δηλαδή παρακολουθούμε με την ματιά ενός ξένου τα όσα απαρτίζουν την ινδική ταυτότητα, κατά τα άλλα είναι μια πολύ διασκεδαστική και ευχάριστη ταινία που βλέπεται πολύ εύκολα, έχοντας μάλιστα και μια δόση μυστηρίου για το πώς αυτό ο φτωχός Ινδός από δεύτερος οδηγός μιας πλούσιας οικογένειας θα γίνει πρώτος, θα ανέλθει σταδιακά στην ιεραρχία των υπηρετών και θα καταλήξει να γίνει ένας πλούσιος επιχειρηματίας.

Το ποια θα είναι η κατάληξη προδίδεται από την πρώτη σκηνή, και γενικότερα τα πάντα συνηγορούν προς αυτή την κατεύθυνση. Όμως ακόμα και έτσι το μυστήριο γύρω από το success story του Balram παραμένει έντονο.

Πρωταγωνιστής είναι ο πολύ ταλαντούχος και με μια πηγαία κωμική διάθεση Adarsh Gourav που για πρώτη φορά παίζει σε μια αμερικάνικη ταινία. Πάνω του βασίζεται όλος ο παλμός της ταινίας που είναι έντονος, δυναμικός και έτσι κρατάει το ενδιαφέρον παρότι η ταινία είναι βυθισμένη στα κλισέ και στα στερεότυπα.

Ένα κοινωνικό παράσιτο είναι και αυτός, που ακόμα και αν δεν βρίσκεται στην νότια Κορέα, έχει τον ίδιο στόχο με τους πρωταγωνιστές του Bong Joon-Ho, να πετύχει επιτέλους, να γίνει πλούσιος και να εγκαταλείψει την γεμάτη στερήσεις ζωή έχοντας ως όχημα την ιδιότητα του υπηρέτη-σοφέρ, που θα τον οδηγήσει στην νέα πραγματικότητα.