Jungleland

Σύνοψη: Δύο αδέλφια, ένας νεαρός μπόξερ και ένας χρεωμένος φέρελπις μάνατζερ ο οποίος θα κάνει οτιδήποτε για να βγάλει γρήγορα χρήματα, αγωνίζονται να επιβιώσουν στις φτωχογειτονιές της Μασαχουσέτης. Δουλεύοντας σε ένα εργοστάσιο την ημέρα και συμμετέχοντας σε παράνομες μάχες το βράδυ, οι δύο αναζητούν δόξα και τύχη για να ξεφύγουν από τη φτώχεια. Μετά από ένα παράνομο στοίχημα και έναν σκόπιμα χαμένο αγώνα, αναγκάζονται να μεταφέρουν μια μυστηριώδη νεαρή γυναίκα στο Reno της Νεβάδας. Ο απώτερος στόχος τους είναι να φτάσουν και να κερδίσουν ένα βραβείο 100.000 $ στην Chinatown του Σαν Φρανσίσκο.

Άποψη: Δύο πολύ ταλαντούχοι Βρετανοί ηθοποιοί, ο Charlie Hunnam και ο Jack O’ Connell, υποδύονται δύο αδέρφια Αμερικανών και παρότι η επιλογή μοιάζει παράδοξη, στην πραγματικότητα είναι το μόνο που πετυχαίνει στην ταινία του Max Winkler.

Ο κυρίως τηλεοπτικός σκηνοθέτης (The New Normal. New Girl, Casual) αναλαμβάνει την σκηνοθεσία και το σενάριο (μαζί με τους Theodore B. Bressman και David Branson Smith των Adrift & Ingrid Goes West) ενός success story, πώς δηλαδή δύο αδέρφια που βρίσκονται στο πάτο προσπαθούν να ανέλθουν στην κορυφή. Πώς το American dream εξακολουθεί να δουλεύει μέχρι και σήμερα;

Ωστόσο, εν τέλει δεν δικαιώνεται το εγχείρημα μιας και καταλήγει σε τυπικές λύσεις και προβλεπόμενες εξελίξεις με την ερμηνευτική τριάδα Hunnam, Ο’Connell και Jessica Barden να κρατάει όλο το βάρος πάνω της.

Πράγματι και οι τρεις ηθοποιοί παραδίδουν απολύτως άρτιες και ολοκληρωμένες ερμηνείες σε απαιτητικούς ρόλους και καταστάσεις που το σενάριο όμως δεν ευνοεί ώστε να διαφανούν όλοι οι παράμετροι που τους προβληματίζουν και τους οδηγούν σε αυτή την αναζήτηση πλούτου.

Μοιάζει πολλές φορές σαν ανολοκλήρωτο, σαν επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς κάπου στην μέση της σεζόν που έχουν προηγηθεί και άλλα μέχρι να φτάσουμε εδώ. Βοηθάει βέβαια πολύ η οπτική υπόσταση της ταινίας με μια αξιέπαινη φωτογραφία του Damian Garcia αλλά και μια σκηνοθεσία που βοηθά τους ηθοποιούς να κλέψουν τις εντυπώσεις, καθώς είναι πολύ προσωποκεντρική, στρέφεται στους ήρωες και με την παρουσία ενός πιο σθεναρού σεναρίου θα αναδείκνυε και πιο εσωτερικές πλευρές τους.

Με την απουσία όμως μια πιο σύνθετης αφήγησης, γρήγορα επαναλαμβάνεται και στρέφεται γύρω από τον εαυτό της με τον ρυθμό της ταινίας όλο και να πέφτει όσο προχωρά η ώρα.

Τρεις ηθοποιοί δεν είναι αρκετοί για να σώσουν απόλυτα το παιχνίδι.