Θεσσαλονίκη 2020: "Relic" - Κριτική
Σύνοψη: Όταν η Έντνα (Ρόμπιν Νέβιν, «The Matrix Reloaded»), μια ηλικιωμένη γυναίκα που ζει μόνη, εξαφανίζεται, η κόρη (Έμιλι Μόρτιμερ, «Shutter Island») και η εγγονή της (Μπέλα Χιθκόουτ, «The Neon Demon») σπεύδουν στο απομονωμένο και ετοιμόρροπο σπίτι της. Όταν η Έντνα επανεμφανίζεται από το πουθενά, χωρίς να έχει πάθει κάτι, αλλά με κενά μνήμης, όλα δείχνουν πως το τέρας της άνοιας καραδοκεί – ή μήπως κάτι πολύ πιο σκοτεινό κρύβεται πίσω από τους σάπιους τοίχους;
ΣΧΕΤΙΚΑΗ Ελίνα Ψύκου και τα "Αδέσποτα κορμιά" της
Γνώμη: Η στροφή -στυλιστική και θεματική- που έχει κάνει το σινεμά του τρόμου μέσα στην τελευταία δεκαετία έχει επιδείξει όχι μόνο ταινίες που με την πάροδο του χρόνου μπορεί να πάρουν τη σφραγίδα του classic, αλλά και δημιουργούς με ένα ξεκάθαρο προσωπικό ύφος και όραμα, όπως ο Άρι Άστερ («Hereditary», «Midsommar») και ο Ρόμπερτ Έγκερς («The Witch», «The Lighthouse»).
Το «Relic», η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Αυστραλο-Ιαπωνέζας Νάταλι Έρικα Τζέιμς, με συμπαραγωγό τον Τζέικ Τζίλενχαλ, είναι μια άξια προσθήκη στο είδος του οικογενειακού τρόμου, την οποία πολλοί έσπευσαν να χαρακτηρίσουν ως το «Hereditary» του 2020 μετά την προβολή της στο φετινό Sundance.
Τοποθετώντας τρεις γενιές γυναικών να έρχονται αντιμέτωπες, η καθεμία με το δικό της τρόπο και τα μέσα που διαθέτει, με τη σταδιακή πνευματική και σωματική κατάρρευση της δυναμικής γιαγιάς Έντνα, το «Relic» ντύνει το οικογενειακό δράμα στον πυρήνα του με το μανδύα μιας υπερφυσικής παρουσίας, η οποία χτίζεται κλιμακωτά και ίσως με πιο αργό ρυθμό απ’ ότι έχουμε συνηθίσει στις τυπικές haunted house ταινίες.
Η σκηνοθεσία της Τζέιμς είναι υπαινικτική και γειωμένη: τα jump scares είναι ελάχιστα, καθώς η ιστορία της δεν αφορά ένα εκδικητικό πνεύμα που καταδιώκει τις τρεις γυναίκες, αλλά την απόγνωση, το στίγμα και την αβάσταχτη επίδραση της άνοιας στον ανθρώπινο εγκέφαλο και το οικογενειακό περιβάλλον του ασθενή. Η Ρόμπιν Νέβιν είναι τρομακτικά σπαρακτική στον ρόλο της Έντνα, ειδικά σε μια σεκάνς όπου ο χαρακτήρας της αποφασίζει να πάρει δραστικά μέτρα για να διατηρήσει ζωντανές τις αναμνήσεις της, ενώ οι Έμιλι Μόρτιμερ και Μπέλα Χιθκόουτ τη συνεπικουρούν με φυσικότητα και χωρίς υπερβολές. Ειδικά η Μόρτιμερ αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι είναι μια ήσυχη δύναμη που παραδίδει σταθερά καλές ερμηνείες και σπάνια απογοητεύει.
Παρότι στο τελευταίο μισάωρο επιστρατεύονται κάποια κλισέ που δεν ταιριάζουν με τη συνολική ατμόσφαιρα της ταινίας, η τελευταία εμπνευσμένη σκηνή αποζημιώνει τον υπομονετικό θεατή και καρφώνει στο μυαλό το εξής ερώτημα: μήπως ο μεγαλύτερος τρόμος του ανθρώπου δεν είναι άλλος από τα γηρατειά;
ΣΧΟΛΙΑ
Εμφάνιση σχολίων