"The haunting of Bly Manor": Τα βάσανα της ανθρώπινης ψυχής

Σύνοψη: Η Dani (Βικτόρια Πεντρέτι, Τhe haunting of Hill House, You), μια νεαρή Αμερικανίδα που έχει καταφύγει στο Λονδίνο, βρίσκει δουλειά ως νταντά δύο ορφανών παιδιών σε μια έπαυλη της αγγλικής επαρχίας. Από την πρώτη στιγμή είναι φανερό ότι κάτι δεν πάει καλά: η συμπεριφορά των παιδιών είναι ανησυχητική, αλλά η Dani έχει να αντιμετωπίσει και τα φαντάσματα του δικού της παρελθόντος.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Γνώμη: Μετά τον “οικογενειακό” τρόμο του “Haunting of Hill House”, που μας χάρισε κι ένα από τα καλύτερα jump-scares της δεκαετίας, ο Μάικ Φλάναγκαν (“Gerard’s Game”, “Ouija: Origin of Evil”, “Doctor Sleep”) συνεχίζει το δικό του “American Horror Story” με το “Haunting of Bly Manor” και αποδεικνύει ότι είναι ένας δημιουργός με ξεκάθαρο όραμα και αισθητική σφραγίδα.

Η ιστορία του βασίζεται πάλι ελαφρώς σε ένα λογοτεχνικό έργο, το “Στρίψιμο της Βίδας” του Χένρι Τζέιμς (στο οποίο βασίστηκε και το σενάριο του εξαιρετικού “The Others” του Αλεχάντρο Αμεναμπάρ με τη Νικόλ Κίντμαν), όμως εδώ τα υπερφυσικά φαινόμενα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα και στο επίκεντρο έχουμε την ανάπτυξη των χαρακτήρων.

Άλλωστε, ο ίδιος ο Φλάναγκαν έχει δηλώσει ότι πρώτα πρέπει να νιώσει ικανοποιημένος από τους χαρακτήρες και την ιστορία που έχει γράψει και μετά θα μπει στη διαδικασία να τη διανθίσει με τα στοιχεία του horror genre. Και το Bly Manor έχει μπόλικα από αυτά: creepy κουκλόσπιτα, φιγούρες στους καθρέφτες, μια λίμνη που φαίνεται διαρκώς τυλιγμένη σε ομίχλη, κλειστά δωμάτια με έπιπλα σκεπασμένα με σεντόνια…

Όμως, αυτοί που είναι πραγματικά στοιχειωμένοι είναι οι κάτοικοι της έπαυλης και η σειρά απαιτεί από τους θεατές να επενδύσουν συναισθηματικά σε αυτούς. Ο ρυθμός της μπορεί να φανεί αργός, όμως κάθε επεισόδιο έχει και από μία αποκάλυψη που κρατά το ενδιαφέρον, με αποκορύφωμα το πέμπτο, όπου ένα ταξίδι στις αναμνήσεις της οικονόμου της έπαυλης θα οδηγήσει σε μια συνταρακτική και βαθύτατα θλιβερή αποκάλυψη.

Η απώλεια, το πένθος και οι ενοχές μπορούν να βασανίσουν την ανθρώπινη ψυχή περισσότερο από οποιοδήποτε κακόβουλο υπερφυσικό ον, φαίνεται να θέλει να μας πει για άλλη μια φορά ο Φλάναγκαν. Έτσι, μπορεί η έπαυλη του Bly Manor να είναι εν τέλει λιγότερο τρομακτική σε σχέση με το Hill House, όμως όπως το δεύτερο ήταν μια οικογενειακή τραγωδία ενδεδυμένη τον μανδύα του στοιχειωμένου σπιτιού, έτσι και το πρώτο φαίνεται να απηχεί μια φράση του Αμερικανού συγγραφέα Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας: “Κάθε ιστορία με φαντάσματα είναι μια ιστορία αγάπης.”