Σύνοψη:  Ο Τζιμ και η κόρη του Βερόνικα, μια νεαρή δασκάλα μουσικής, επιχειρούν να ξεδιπλώσουν τις πολύπλοκες ιστορίες τους και τα αλληλένδετα μυστικά τους . Μετά από μια φάρσα που εξελίσσεται πολύ άσχημα, η Βερόνικα καταδικάζεται αδίκως για ένα, σεξουαλικής φύσεως, έγκλημα. Παρ’ όλα αυτά, η Βερόνικα θεωρεί πως της αξίζει να τιμωρηθεί για κάποια άλλα εγκλήματα του παρελθόντος που την βαραίνουν και για τα οποία νιώθει ένοχη. Ο πατέρας της αδυνατεί να καταλάβει την αδιάλλακτη στάση της κόρης του και η αγωνία του αρχίζει σταδιακά να επηρεάζει την ζωή του.

Άποψη: Η νέα ταινία του Καναδού σκηνοθέτη Atom Egoyan εξετάζει ζητήματα ενοχής, παρελθόντος και ψυχικού τραύματος με έναν μάλλον αρκετά μπερδεμένο τρόπο που εν τέλει απομακρύνει τον θεατή από τον κινηματογραφικό στόχο του. Πάει καιρός που ο Atom Egoyan έχει σκηνοθετήσει μια αληθινά καλή ταινία, αν και η προηγούμενη ταινία του, το Remember (2015), ήταν σίγουρα ανώτερο από πολλές μέτριες προηγούμενες του απόπειρες.

Δεν αλλάζει κάτι στην νέα του ταινία που προβλήθηκε πρώτη φορά στο περυσινό Φεστιβάλ Βενετίας, μιας και εδώ δείχνει αρκετά ανέτοιμος να διαχειριστεί το ίδιο του το υλικό, καθώς ο Egoyan είναι και ο σεναριογράφος της ταινίας. Κάτι περίεργο διότι αν το είχε γράψει άλλος άνθρωπος, θα νόμιζες ότι το πρόβλημα είναι η ελλιπής συνεννόηση ανάμεσα σε σεναριογράφο και σκηνοθέτη.

Η αφήγηση σπάει κάθε έννοια γραμμικότητας, πηγαίνοντας από το παρόν, όπου η Βερόνικα συνομιλεί με έναν ιερέα για την διευθέτηση μιας κηδείας, στο παρελθόν όταν ήταν στην φυλακή και ο πατέρας της, ο Τζιμ, ένας υγειονομικός επιθεωρητής, αναζητά τους λόγους για τους οποίους αποδέχεται μια άδικη φυλάκιση και τέλος στο ακόμα πιο μακρινό παρελθόν, όταν ήταν μικρή και παρακολουθούσε μαθήματα μουσικής. Η παιδική ηλικία πάντα επιστρέφει στο προσκήνιο, όταν θες να αναζητήσεις βαθύτερες αιτίες για πράξεις που φαινομενικά δεν βγάζουν νόημα στο παρόν. Έτσι και εδώ η παιδική ηλικία του κοριτσιού, η σχέση με μια καθηγήτρια μουσικής και τον γιο της και η τωρινή της κατάληξη ως καθηγήτρια μουσικής που την φέρνει σε δυσάρεστες καταστάσεις λόγω της σχέσης της με έναν μαθητή μπλέκονται αλλά δυστυχώς δεν ξεμπλέκονται επαρκώς.

Ο «Τιμώμενος Επισκέπτης» δεν είναι κάτι παραπάνω από μια συρραφή συνομιλιών. Πότε η κόρη συνδιαλέγεται με έναν ιερέα, πότε ο πατέρας με την κόρη στην φυλακή, πότε ο πατέρας με τον μαθητή της κόρης του και πότε ο ίδιος μόνος με τον εαυτό του.

Η ερμηνεία βέβαια του David Thewlis ως πατέρα είναι εξαιρετική. Ένας σπασμένος ψυχολογικά άνθρωπος με την κόρη του στην φυλακή που επιχειρεί να αναζητήσει αιτίες για την πράξη της ακόμα και όταν αυτές πονάνε και τον ίδιο. Μια χαμηλότονη αλλά τρομερής εσωτερικότητας ερμηνεία που κερδίζει τις εντυπώσεις, ακόμα και όταν η ταινία αδυνατεί να βγάλει νόημα. Ουσιαστικοί λόγοι για τα όσα εκτυλίσσονται δεν υπάρχουν, όλα εξαντλούνται σε πρόχειρες λύσεις.

Πρώτη δημοσίευση: 27 Aug 2020, 13:26
Ενημέρωση: 3 Σεπτεμβρίου 2020, 13:35
Τίτλος:
Guest of honour (Τιμώμενος επισκέπτης)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
105
Εταιρία διανομής: 
Release: 
27 Αυγούστου 2020

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos