"Valeria" season 1: Sex And The City των φτωχών

Η νέα ισπανική σειρά του Netflix, που έχει διαφημιστεί ως ένα πιο Millennium, πιο hipster Sex and the City, βασισμένη στα μυθιστορήματα της Elisabet Benavent, ακολουθεί την πορεία τεσσάρων γυναικών στα 30 τους, στη πανέμορφη, θορυβώδη, γεμάτη ζωή σύγχρονη Μαδρίτη. Κεντρικός χαρακτήρας η Valeria,  που προσπαθεί να εκδώσει το πρώτο της μυθιστόρημα ενώ η συνάντηση της με τον γοητευτικό Victor, της δίνει λύση στο writer’s block αλλά δημιουργεί προβλήματα στο γάμο της.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Ripley": Ένα κερδισμένο στοίχημα

Η πρωταγωνίστρια, με μεγάλα ηχητικά μηνύματα της, τις κακές αποφάσεις και την αναποφασιστικότητα της, μοιάζει χαρακτήρας με τον οποίο εύκολα ταυτίζεται ο θεατής, ενώ οι δευτερεύουσες ιστορίες, με τους ποικίλους χαρακτήρες, δίνουν την ισορροπία που χρειάζονταν.

Με τη γυναικεία φιλία και αλληλεγγύη λοιπόν στο επίκεντρο, μοντέρνα αισθητική και κεφάτους ρυθμούς, η σειρά είναι διασκεδαστική και χαριτωμένη αλλά παράλληλα ο θεατής νιώθει και ότι άλλοι μας τα έχουν πει καλύτερα. Όντως το φιλόδοξο εγχείρημα, δεν καταφέρνει ποτέ να διαχωρίσει την πορεία του από τα ξαδερφάκια του στη Νέα Υόρκη. Γίνεται έτσι ένα Sex and the city των φτωχών, που παρά τις άφθονες ερωτικές σκηνές και τη κοσμοπολίτικη χάρη του, σε ένα μάλιστα πιο οικείο στον ευρωπαίο θεατή πλαίσιο, του λείπει η ουσιαστική έμπνευση και κυρίως το καλό χιούμορ. Έτσι όσο προχωρά στο να λύνει τις ιστορίες του με τον πιο αναμενόμενο ίσως και διδακτικό τρόπο, γίνεται φανερά πως του λείπει ο ενθουσιασμός, η σπιρτάδα, η πρωτοτυπία, τόσο από τους χαρακτήρες όσο και από τα γεγονότα.

Ωστόσο είναι γεγονός ότι η σειρά, χωρίς να γίνεται η σειρά το must see της χρονιάς, κρατά με αξιοπρέπεια, στα 8 σύντομα και εύπεπτα επεισόδια της, το ενδιαφέρον του θεατή, ο οποίος αν ξεκινήσει τη σειρά και εμπλακεί με τους χαρακτήρες, εύκολα θα φτάσει μέχρι το τέλος.

Εξάλλου, το Valeria προσφέρει απλόχερα, άφθονες εικόνες από τα ηλιόλουστα σκηνικά της Μαδρίτης, τα party, τις παγωμένες μπύρες σε τραπεζάκια, τα καλοκαιρινά ρούχα, τα hipster καφέ στις πλατείες, όλες αυτές οι μικρές απολαύσεις που κοντεύουμε πλέον να ξεχάσουμε, στις οποίες ανυπομονούμε να επιστρέψουμε.