"Little fires everywhere" s01: Μια χαμένη μάχη

Σύνοψη: Η ήσυχη ζωή της Ελένα διαταράσσεται όταν η περιπλανώμενη Αφρο-Αμερικανή καλλιτέχνις Μία εμφανίζεται μαζί με την κόρη της, Περλ, και νοικιάζει ένα διαμέρισμά της.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Am I Being Unreasonable?": Το οδυνηρό και το γελοίο της ανθρώπινης ύπαρξης

Σιγά σιγά, μητέρα και κόρη θα έρθουν κοντά με την οικογένεια της Ελένα ενώ παράλληλα στο σκηνικό μπαίνει και η ιστορία της Μπίμπι, η οποία διεκδικεί το μωρό που άφησε έξω από έναν πυροσβεστικό σταθμό.

Άποψη: Στο εκδοτικό φαινόμενο της Σελέστ Ινγκ, που πρόσφατα κυκλοφόρησε και ως σειρά 8 επεισοδίων από την πλατφόρμα Hulu, η Ρις Γουίδερσπουν αναμετράται με την Κέρι Ουάσιγκτον για τον τίτλο ‘Μητέρα της Χρονιάς’ μέσα σε μία καλοκουρδισμένη, Αμερικανική κοινωνία  που επιτρέπει σε όλους να έχουν άποψη για τα πάντα. Και επειδή το δικό τους μελόδραμα δεν φτάνει να συμπληρώσει το σκηνικό της μητέρας-οσιομάρτυρα, η ιστορία μιας υιοθεσίας θα γίνει αρένα για τα δικά τους απωθημένα.

Στο “Little Fires Everywhere”, οι διαφορές της Μία και της Ελένα είναι τόσο έκδηλες που υποχρεώνεσαι από την αρχή να διαλέξεις στρατόπεδο με βάση το σωστό και το λάθος, το καλό και το κακό, το αναμενόμενο και το απρόβλεπτο. Και, φυσικά, η όποια επιλογή θα είναι εκ προοιμίου λάθος καθώς αυτά που τις χωρίζουν δεν είναι και τόσα πολλά. Παρόλα αυτά, έχοντας για δικαιολογία το διαφορετικό κοινωνικό στάτους, η κόντρα τους θα ακμάσει και μάλιστα, θα εξαπλωθεί στα παιδιά τους και στα παιδιά άλλων.

Αντίθετα από το βιβλίο, η σειρά ανεβάζει λίγο τις στροφές στους ρόλους και στην ιστορία για να εκφράσει την μητρότητα μέσα από τις τρεις αυτές συνυφασμένες ιστορίες, τόσο που συχνά τα μηνύματα που θέλει να στείλει αυτοαναιρούνται επιτόπου. Η Ελένα και η Μία είναι από την αρχή δύο μητέρες προκατειλημμένες η μία για την άλλη, αλλά όπως γίνεται πάντα η υπεράσπιση εκφράζει το αντίθετο. Με την πάροδο των επεισοδίων αμφότερες νιώθουν την ευθύνη να πάρουν προσωπικά την υπόθεση της Κινέζας Μπίμπι και ως εκ τούτου, γίνονται εξίσου ανεπιθύμητες στην οικογένειά τους αλλά και σε εμάς διότι όχι μόνο προβάλλουν τα συναισθήματά τους, αλλά το κάνουν κοινότοπα και εγωιστικά.

Η Γουίδερσπουν επαναλαμβάνει σχεδόν τον ρόλο της από το “Big Little Lies” με λιγότερη πυγμή ωστόσο, και η Ουάσιγκτον ενώ θέλει να είναι η δυναμική, η επαναστάτρια ξεσπά συχνά σε λυγμούς ίσης συναισθηματικής φόρτισης. Η ιστορία σε κρατάει μέχρι το τέλος για να ανακαλύψεις όλα τα μυστικά τους και τις γνωρίσεις μέσα από flashbacks σε πιο νεαρή ηλικία, μόνο που το τέλος είναι σχεδόν ξεκάθαρο από την αρχή. Εσύ απλά περιμένεις να επιβεβαιώσεις τις υποψίες σου για το ποιος νίκησε. Και από αυτήν την άποψη μπορείς να το παρακολουθήσεις ευχάριστα.

Το θέμα όμως είναι ότι το “Little Fires Everywhere” ανάβει πολλές περισσότερες φωτιές από αυτές που μπορεί να σβήσει.

Την στιγμή που άλλες σειρές αφιερώνουν κύκλους ολόκληρους για να ερευνήσουν έστω μία πτυχή του ρατσισμού και των κοινωνικών διαφορών, είναι επιεικώς αδόκιμο να θεωρηθούν σοβαρές οι προσπάθειες της συγκεκριμένης σειράς να μιλήσει για ταξικά ζητήματα που είναι βαθιά ριζωμένα στην φιλοσοφία των Αμερικανών, αλλά και όλων γενικότερα. Οι πεποιθήσεις της συνοψίζονται στην οικογένεια που δικαιώνεται στο τέλος μεροληπτικά, καθιστώντας όλη την ιστορία μία χαμένη μάχη από την αρχή.