Με την τελευταία δεκαετία να σημαδεύεται από μια παγκόσμια οικονομική ύφεση που δεν λέει να τελειώσει και έναν τεράστιο αριθμό ανθρώπων απογοητευμένο από το σύστημα, το θέμα της ταξικής σύγκρουσης βρίσκει το δρόμο προς τις οθόνες μας ολοένα και συχνότερα. Εάν παρατηρήσει κανείς τους νικητές των Όσκαρ και Χρυσού Φοίνικα της τελευταίας πενταετίας (Moonlight, The square, Shoplifters,Parasite π.χ.) θα δει ότι οι περισσότερες απασχολούνται, λιγότερο ή περισσότερο, με την ταξική ανισότητα.

Σε όλες αυτές τις ταινίες το ενδιαφέρον εστιάζεται στην ζωή του μέσου ανθρώπου, στο εδώ και τώρα. Δεν μαθαίνουμε κατ’ ανάγκη με ποιον τρόπο οι ελίτ έφθασαν στη θέση τους, αν γεννήθηκαν εκεί ή αν όντως δούλεψαν σκληρά. Δεν έχει σημασία. Βλέπουμε όμως πως, απ’ την στιγμή που πέτυχαν το status τους, είναι διατεθειμένοι να κάνουν σχεδόν τα πάντα για να το διατηρήσουν και, πιο σημαντικά, πως όσοι  έμειναν απ’ έξω κάνουν ό,τι περνάει απ’ το χέρι τους για να επιβιώσουν. Αυτό έχει σημασία.

Στην προκειμένη περίπτωση η ιστορία τοποθετείται σε μια μικρή, αγροτική πόλη της Αργεντινής του 2001, λίγο πριν χτυπήσει η κρίση. Οι περισσότεροι κάτοικοι την έχουν εγκαταλείψει και όσοι απέμειναν δεν έχουν πια τι να κάνουν. Ένα μεσήλικο ζευγάρι, ο Fermin και η Lidia, αποφασίζει να αντιδράσει! Θα αναβιώσουν ένα χρόνια εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο σε συνεταιρισμό σιτηρών, με χρήματα από όλη την κοινότητα, ανοίγοντας θέσεις εργασίας και δίνοντας ξανά ζωή στον τόπο τους.

Σε ένα ζωηρό μοντάζ  βλέπουμε έναν έναν τους κατοίκους να συμβάλλουν στο φιλόδοξο εγχείρημα αποκαλύπτοντας, παράλληλα, και την προσωπικότητα τους.  Ο Fermin καταθέτει τα λεφτά στην τράπεζα και την επόμενη μέρα η κρίση χτυπάει. Capital controls. Πάπαλα.. Εντείνοντας το αίσθημα ανησυχίας και τη δυσπιστία απέναντι στις τράπεζες- αρκετά νωπό και στη δική μας συνείδηση, από το καλοκαίρι του 2015- η ταινία προχωράει ένα βήμα παραπέρα. Μαθαίνουμε πως το τραπεζικό στέλεχος που ήταν υπεύθυνο, προτού δοθεί η εντολή παγώματος των κεφαλαίων, υπεξαίρεσε όλα τα λεφτά. Κι έτσι έχουμε μια ιστορία εκδίκησης και αυτοδικίας.

Ο τόνος της ταινίας είναι ανάλαφρος και κωμικός, με έντονο άρωμα Αργεντινής. Με δραστήρια σκηνοθεσία και πνευματώδεις χαρακτήρες παραμένει σταθερά διασκεδαστική, απ’την αρχή μέχρι το τέλος, αν και μεταχειρίζεται το υλικό της με υπερβολική ασφάλεια. Οι καλοί είναι εντελώς καλοί και οι κακοί είναι καθίκια. Στην καρδιά της ταινίας βρίσκεται η συντροφικότητα και η συλλογική δράση απέναντι στην αδικία μιας απάνθρωπης γραφειοκρατίας, όπως και ένα αίσθημα δικαίωσης που αν και δεν έρχεται συχνά στην πραγματική ζωή, τουλάχιστον μπορεί να βρεθεί στο σινεμά.

Mηνάς Φραντζέσκος

Πρώτη δημοσίευση: 28 Απριλίου 2020, 21:04
Ενημέρωση: 28 Απριλίου 2020, 21:04
Τίτλος:
Heroic Losers
Είδος: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
116

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos