Η μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς

Σύνοψη: Στην μικρή πόλη της Λαμίας, θα ξεσπάσει βεντέτα μόλις η Όλγα αποφασίσει να ακολουθήσει τον έρωτά της, Μάνο. Ο σύζυγος που άφησε πίσω έχει μεγάλο όνομα στην περιοχή και εκτός αυτού, του πήρε και ένα εκατομμύριο ευρώ μετρητά. Η εκδίκηση που θα ζητήσει ο εξαπατημένος σύζυγος και από την άλλη, η προστασία που θα αναζητήσει ο εραστής της Όλγας θα οδηγήσουν σε μία δολοπλοκία από την οποία είναι άγνωστο ποιος θα βγει ζωντανός.

 Άποψη: Ανά τα χρόνια, η φιλμογραφία του Κύπριου σκηνοθέτη Γιάννη Οικονομίδη αυξάνεται, διανθίζεται και αναγεννάται από τα ίδια του τα υλικά. Ξεκινώντας από το «Σπιρτόκουτο», έπειτα στα «Η ψυχή στο στόμα», «Μαχαιροβγάλτης» και «Το μικρό ψάρι», το λαϊκό σινεμά με τον τρόπο που το κάνει ο Οικονομίδης απέκτησε μία νέα δυναμική με την έννοια ότι οι πιο συνηθισμένοι και γραφικοί χαρακτήρες που συναντάμε γύρω μας, έγιναν επιτέλους μέρος της μεγάλης οθόνης και μάλιστα αποθεώθηκαν. Φυσικά, η πίστη του δημιουργού στα υλικά που αυτός θεωρεί θεμελιώδη της ελληνικής κοινωνίας, δεν προδικάζει μονοτονία στις ιστορίες του αλλά έναν εναλλακτικό σχολιασμό.    

Στην «Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς» για παράδειγμα, η αθυροστομία, ο πόνος, τα λεφτά, οι κατηγορίες, η βία, τα πισώπλατα μαχαιρώματα είναι και πάλι κυρίαρχα στοιχεία αλλά μέσα σε ένα γενικό πλαίσιο μαύρης κωμωδίας, ενός σεναρίου που υποδαυλίζει τους ίδιους του τους πρωταγωνιστές και που δεν χαρίζεται σε κανέναν. Μία συναισθηματική ταινία στο βάθος της και ταυτόχρονα μία σατιρική κωμωδία για μία κολλημένη, μικρή κοινωνία που αντιμετωπίζει τα πάντα λιγάκι πιο ακραία.

Και αυτό γιατί, κάτω από το λιοπύρι της καλοκαιρινής Λαμίας (όσοι έχουν βρεθεί σε αυτό θα καταλάβουν) ο έρωτας είναι καψούρα, τα ποτά είναι ουίσκια και ο ανδρισμός είναι αντρίλα. Μέσα σε αυτό το παρακμιακό καλτ, ο Οικονομίδης στήνει ερωτικό τρίγωνο με πέτρα του σκανδάλου την ερωτική Βίκυ Παπαδοπούλου και διεκδικητές της τον Βασίλη Μπισμπίκη και τον Γιάννη Τσορτέκη οι οποίοι θα παραβγούν σε έναν διαγωνισμό δύναμης με επαρχιακές προδιαγραφές.

Στην «Μπαλάντα» όλα βασίζονται στην εκκεντρικότητα του επαρχιακού στοιχείου και οι χαρακτήρες του θα μπορούσαν να είναι πρωταγωνιστές μιας πραγματικότητας που όντως βρίσκεται κάπου εκεί έξω. Τόσο εύστοχα κινηματογραφεί ο Οικονομίδης την νυχτερινή ζωή στην Εθνική Οδό Αθηνών-Λαμίας και άλλο τόσο ισορροπημένα φροντίζει να απλώσει την δράση και την φαινομενική απραξία στις δύο και παραπάνω ώρες, δηλαδή στον χρόνο που χρειάζεται ώστε το σενάριο του ιδίου αλλά και του Δημοσθένη Παπαμάρκου (συγγραφέα του «Γκιακ») και του Χάρη Λαγκούση να φτιάξει σκηνή-σκηνή τον γκανγκστερικό υπόκοσμο που αυθάδικα ενεργεί χωρίς να σκέφτεται.

Παρόλη την βία, όμως, το σενάριο δείχνει τις χιουμοριστικές αρετές του, βρίσκει μία κωμικοτραγική όψη της καταραμένης αυτής ιστορίας η οποία ανοίγει όλο και περισσότερο τον κύκλο της για να χωρέσει απηυδισμένες μανάδες, πληρωμένους δολοφόνους και εκδίκηση. Συνοπτικά, τη νοοτροπία του σύγχρονου Έλληνα.

Σαφώς, η «Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς» είναι μία μεγάλη ταινία για τα δεδομένα της χώρας, όχι μόνο καλλιτεχνικά αλλά και σε επίπεδο ανάγνωσης και αναγνώρισης της κοινωνίας. Ο Οικονομίδης ταυτοποιείται ακόμα μία φορά εύκολα, δοκιμάζεται σε μία διαφορετική φόρμα ταινίας την οποία πετυχαίνει εύκολα, και κυρίως δεν ξεχνά πως το σινεμά πρέπει να πάλλεται και να κυριεύει.