Berlinale 2020: "Digger" - Κριτική

To "Digger" είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Τζώρτζη Γρηγοράκη σε παραγωγή Αθηνάς Τσαγγάρη, ένα μοντέρνο γουέστερν, με τον Βαγγέλη Μουρίκη στον ρόλο του Νικήτα, ενός απομονωμένου, αινιγματικού αγροίκου που ζει μόνος του σε μια φάρμα στο δάσος. Όταν ο γιος του Γιάννης (Αργύρης Πανταζάρας) τον επισκέπτεται μετά από 20 χρόνια και διεκδικεί το δικό του μερίδιο στο σπίτι ως κληρονομιά έπειτα από τον θάνατο της μητέρας του, αυτός θα τον απαρνηθεί και θα ξεκινήσει μια άγρια κόντρα μεταξύ τους που θα οδηγήσει σε επικίνδυνα μονοπάτια, τη ίδια στιγμή που πρέπει να υπερασπιστούν το έδαφος τους απέναντι σε μια εταιρία εξορύξεως χρυσού που απειλεί να τους καταπατήσει την περιουσία.

ΣΧΕΤΙΚΑΜπιλ Νάι: "Ο χαρακτηρισμός εμπορικο είναι μια πολύ όμορφη λέξη"

Mε μια απλότητα, δωρικότητα και αμεσότητα που στην μεγαλύτερη διάρκεια του φιλμ εντυπωσιάζει, ο Τζώρτζης Γρηγοράκης προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ της προβληματικής σχέσης πατέρα και γιου, αλλά και ενός διαρκούς κοινωνικό-οικονομικο-πολιτικού σχολίου, αναφορικά με την επέμβαση του ανθρώπου στην φύση, αλλά και την οικονομική ασφυξία στα χωριά και τις μικρές κωμοπόλεις της ελληνικής επαρχίας, ως αποτέλεσμα αδυσώπητων επενδύσεων εταιρειών που δεν υπολογίζουν τις ανάγκες και τις ζωές των μόνιμων κατοίκων.

Δεν τα καταφέρνει συνεχώς, καθώς τον προδίδει το απλοϊκό και αρκετά εύπεπτο σενάριο με ορισμενα τσιτάτα που προκαλούν μειδίαμα, έχει ευτυχήσει όμως να διαθέτει στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Βαγγέλη Μουρίκη, ο οποίος δείχνει την κλάση τους στις μικρές σιωπες και τα εξαντλητικά καδραρισματα ολίγων δευτερολέπτων από τον σκηνοθέτη και κουμπώνει απόλυτα στην τραχιά φύση που με τη σειρά της περιβάλλει τις μικρές και μεγάλες προσωπικές διαμάχες της ταινίας και τον άμεσο συναισθηματισμό της.

Μια πρώτη ύλη που ο Γρηγοράκης αξιοποιεί σε μεγάλο βαθμό, συνεπικουρούμενος και από την υλειά επιπέδου που έχει γίνει φωτογραφικά, με το φυσικό τοπίο ν αποκτά ρόλο συμπρωταγωνιστή, έστω και αν προς το τέλος επιλέγει αναπάντεχα: αντί σε μια δραματική κορύφωση, οδηγει το φιλμ σε μια λύση που περιέχει και αρκετό χιούμορ, μάλλον παραίτερο με ύφος της υπόλοιπης ταινίας: ένα αρκετά βαρύ και ψυχολογικά φορτισμένο δράμα.

Προς τιμήν του ο Γρηγοράκης δεν καταπιάνεται με εύκολα σκηνοθετικά και σεναριακά ευρήματα χτίζει με επιμονή, υπομονή και ικανότητα τον μικρόκοσμο στον οποίο είναι παγιδευμένοι οι ήρωές του και καταφέρνει να ελέγχει ως προς την κινηματογραφική απόδοσή της, κάθε έξαρσή τους, σε ένα προσωπικό τελικά φιλμ που αφιερώνει ο ίδιος στον πατέρα του.

6 / 10

70^ο Φεστιβάλ Βερολίνου. Οι βαθμολογίες του MOVE IT για τις ταινίες του Διαγωνιστικού:

The Intruder (1/10), Hidden Away (7,5/10), First Cow (7/10), The Salt Of Tears (4/10), All The Dead Ones (4/10), Undine (8/10), Delete History (6/10), My Little Sister (7/10), Siberia (1,5/10), The Woman Who Ran (6,5/10), Bad Tales (5,5/10), Never Rarely Sometimes Always (5,5/10), Berlin Alexanderplatz (-), Dau Natasha (-), The Roads Not Taken (-), Days (-), Irradiated (-), There Is No Evil (-)

Το 70ο Φεστιβάλ του Βερολίνου διεξάγεται 20 Φεβρουαρίου με 1 Μαρτίου 2020, το MOVE IT βρίσκεται εκεί με την πολυπληθέστερη αποστολή για ελληνικό μέσο και σας μεταφέρει για 10η συνεχή χρονιά όλα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από τις αίθουσες της αγαπημένης μας ευρωπαϊκής πόλης, στο ειδικά διαμορφωμένο section μας.