Για πάντα

Σύνοψη: O Πέτρος είναι ένας 35αρης επιτυχημένος σεφ και συλλέκτης βινυλίων που ψάχνει τον εαυτό του σε εφήμερες σχέσεις και νυχτερινές εξορμήσεις. Η Ζωή είναι μία ρομαντική κοπέλα που σχεδιάζει και ράβει παιδικά κοστούμια και ενδιαφέρεται για μια σταθερή σχέση. Οι δύο κόσμοι τους θα τεθούν υπό αμφισβήτηση όταν θα συναντηθούν τυχαία σε ένα βιβλιοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας. Ωστόσο ένας δυνατός έρωτας θα γεννηθεί και θα επηρεάσει τη ζωή τους. Για πάντα.

Άποψη: Ο Γιάννης Τσιμιτσέλης και η Κατερίνα Γερονικολού, δύο από τους πιο διάσημους ηθοποιούς της γενιάς του με πλείστους τηλεοπτικούς και θεατρικούς ρόλους, εμφανίζονται  ως ζευγάρι στην μεγάλη οθόνη, σε μια ρομαντική κομεντί παπακαλιατικής λογικής και μάλιστα στιλ τηλεοπτικού Παπακαλιάτη, μιας και εκείνος εξέλιξε το ύφος του για τις ανάγκες της έβδομης τέχνης.

Μια σε καμία περίπτωση κακή προσπάθεια προσαρμογής του γνωστού αμερικανικού love story, boy meets girl, ένας τύπος ρομαντικής κομεντί που θα έπαιζε πριν κάποια χρόνια η Julia Roberts και ο Hugh Grant μιας και εκείνων η γνωριμία στο Notting Hill είχε γίνει σε βιβλιοπωλείο, που όμως χωλαίνει λόγω της έλλειψης πρωτοτυπίας σε συνδυασμό με άχρηστο μελόδραμα.

Και η έλλειψη πρωτοτυπίας δεν οφείλεται στο ότι ούτως ή άλλως δεν είναι ένα πρωτότυπο στόρι αλλά βασισμένο στην τουρκική ταινία Issiz Adam, αλλά στο ότι κατακλύζεται από κλισέ του είδους από την «ρομαντική» πρώτη γνωριμία μέχρι το πώς εξελίσσεται η όλη σχέση μετά κόπων και βασάνων. Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι έχει σωστή χημεία, έχοντας σχέση και στην πραγματικότητα, αλλά από εκεί και πέρα είναι μια ταινία  που «εκβιάζει» το ρομάντζο από τον θεατή.

Σε υποβάλλει σε αυτό το συναίσθημα και σε αναγκάζει να το νιώσεις χωρίς να βγαίνει αυθόρμητα και αβίαστα. Ρομάντζο και νοσταλγία είναι ίσως δύο βασικά στοιχεία του …για Πάντα μιας και επικρατεί ένας αέρας νοσταλγίας, από τα ρετρό γούστα των δύο ηρώων, σε βινύλια ο ένας και σε παλιές φωτογραφικές μηχανές η άλλη, μέχρι τον τρόπο που κινηματογραφείται από τον Γιάννη Παπαδάκο και φωτογραφίζεται η πόλη.

Δύο άνθρωποι που ζητούν διαφορετικά πράγματα από την ζωή και θα προσπαθήσουν να δοκιμάσουν κατά πόσο αυτό μπορεί να γίνει εφικτό και να καταλήξει σε σχέση και αν εν τέλει το για Πάντα ισχύει ή είναι μια αυταπάτη για να αυτοπαραμυθιαζόμαστε και να ντοπαριζόμαστε με ανώφελα και ανέφελα συναισθήματα. Αν όλα αυτά μπορούσε να τα πει με έναν τρόπο που δεν θα είχαμε δει πολλάκις σε αμερικάνικες κομεντί μέχρι και σε ελληνικές τηλεοπτικές σειρές, θα είχε πιθανόν ένα ενδιαφέρον.