Marianne & Leonard: Words of Love

Η ιστορία ενός εξαίσιου έρωτα, πέρα από σύνορα που υπερνικά ακόμα και τον θάνατο. Ενός έρωτα που στάθηκε μεγάλη έμπνευση για έναν σπουδαίο καλλιτέχνη και τραγουδοποιό που λάτρεψε την Ελλάδα, τον Leonard Cohen, ο οποίος γνώρισε και ερωτεύτηκε στην Ύδρα τη Νορβηγίδα μουσικό, Marianne Ilhen που στάθηκε Μούσα του για χρόνια και ενέπνευσε τα τραγούδια “So Long, Marianne”, “Hey, That’s No Way to Say Goodbye” και Songs From a Room‘s “Bird on the Wire”. Η πολύχρονη στενή σχέση τους ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1960 στην Ύδρα. Μέλη και οι δύο της μποέμικης καλλιτεχνικής κοινότητας στο ελληνικό νησί, μιας μεγάλης, πολυσυλλεκτικής παρέας που αποτελούσαν συγγραφείς, ζωγράφοι, μουσικοί αλλά και ντόπιοι. Η ταινία ακολουθεί βήμα προς βήμα τον δεσμό τους από τις πρώτες μέρες του μεγάλου έρωτα στην Ύδρα, την εσωτερική πάλη του Leonard καθώς δημιουργεί, το σεξ και τα ναρκωτικά ως κομμάτι της δημιουργικής διαδικασίας, τον ανοιχτό γάμο και την εξέλιξή του μέσα στα χρόνια, καθώς ο Leonard Cohen γνώριζε την παγκόσμια καταξίωση.

Στην Ύδρα το 1968, ο 20χρονος τότε σκηνοθέτης, Nick Broomfield  γνώρισε την Marianne, η οποία τον συνέστησε στη μουσική του Cohen και τον ώθησε να σκηνοθετήσει την πρώτη του ταινία, αποτελώντας μεγάλη έμπνευση και για τον ίδιο.

Σημείωμα σκηνοθέτη

Ήμουν ένας κάπως χαμένος 20χρονος που έψαχνε την περιπέτεια όταν επισκέφτηκα το νησί της Ύδρας στην Ελλάδα. Είχα την καλή τύχη να συναντήσω την Marianne, σύντροφο του Leonard Cohen, η οποία με ώθησε να προχωρήσω στην υλοποίηση της πρώτης μου ταινίας.

Η Marianne είχε νωρίτερα εκείνον τον χρόνο δεχτεί την επίσκεψη του D.A. Pennebaker, που την είχε κινηματογραφήσει με τον μικρό της γιο, και την εντυπωσίασε με τις γνώσεις του για τη δημιουργία ντοκιμαντέρ. Τη θυμάμαι να μου δείχνει την ταινία Don’t Look Back κάτω από τον έναστρο ελληνικό ουρανό και μετά να παίζει στην κιθαρά της μουσικές του Leonard.  Ήταν μία από τις πιο μαγικές στιγμές της ζωής μου και έχει χαραχθεί στη μνήμη μου για πάντα.  

Η δημιουργία της ταινίας μου αυτής κλείνει εκείνον τον κύκλο που ξεκίνησε στη δεκαετία του ’60 με τις σκηνές της Marianne που κινηματογράφησε ο D.A. Pennebaker και τις οποίες ποτέ δε χρησιμοποίησε στο ντοκιμαντέρ. Ο D.A. Pennebaker, η Marianne και ο Leonard υπήρξαν όλοι έμπνευση στη δημιουργική μου πορεία και είναι προνόμιο για μένα να τους αποτίσω με αυτή την ταινία έναν φόρο τιμής.