Σύνοψη: Στη Μονφερμέιγ, στα προάστια του Παρισιού, εκεί που ο Βίκτωρ Ουγκώ έστησε το σκηνικό για τους «Άθλιους», δρα μια ομάδα της αστυνομίας κατά του εγκλήματος. Σε μια κατά τ’άλλα συνηθισμένη περίπολο, ένα drone καταγράφει ένα σκηνικό που θα μπορούσε να εκθέσει την ομάδα και τις μεθόδους τους. Εμπνευσμένη από την εξέγερση στο Παρίσι το 2005, η ταινία του Λατζ Λι  είναι μια προκλητική ματιά στις εντάσεις μεταξύ κατοίκων και αστυνομίας.

Άποψη: O ντοκιμαντερίστας Λατζ Λι κινηματογραφεί στην περιοχή που μεγάλωσε, επομένως είναι insider, κατέχει καλά την γεωγραφία των συγκεκριμένων γειτονιών, γνωρίζει τις μικρές κοινότητες αλλοδαπών που επιβιώνουν καθημερινά με "όπως και ότι και αν χρειαστεί". Η κάμερά του επίσης έχει νεύρο, διεισδυτικότητα σε πρόσωπα και καταστάσεις, χρησιμοποιεί ωφέλιμα τα μονοπλάνα, είναι ικανοποιητικός τεχνίτης, αν και αρκετά αυτάρεσκος. 

Δεν έχει όμως μια δυνατή κεντρική ιστορία να διαχειριστεί, θυμίζει κάτι από Ημέρα Εκπαίδευσης, χωρίς όμως να εστιάζει εκεί, οι μικρές ιστορίες που αφηγείται είναι κλισεδιαρισμένες και γεμάτες διδακτισμό, οι ερμηνείες υπερβολικές και over drama. Επαναλαμβάνω, υπάρχει νεύρο, υπάρχει ηλεκτρισμένος, αλλά όλα δείχνουν πολύ περισσότερο από ότι θα έπρεπε "προβαρισμένα".

Δήλωση σκηνοθέτη

«Σε αυτή την ταινία μιλάω λίγο για τη ζωή μου, τις εμπειρίες μου κι αυτές των συγγενικών μου προσώπων. Ό,τι βλέπετε βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα: Τη νίκη του Παγκοσμίου Κυπέλου, την άφιξη του νέου αστυνομικού στη γειτονιά, το drone, ακόμη και το κλεμμένο λιοντάρι και το τσίρκο. 

Επί πέντε χρόνια κινηματογραφούσα ότι συνέβαινε στη γειτονιά μου, ειδικά την αστυνομία. Τη στιγμή που έκαναν την εμφάνιση τους, έπιανα την κάμερα μου κι έτρεχα. Ήθελα να δείξω την πολυπλοκότητα της γειτονιάς, μένω ακόμη εκεί, είναι η ζωή μου και το πλατό μου. 

Η πραγματικότητα είναι πάντα σύνθετη. Υπάρχει καλό και κακό σε όλες τις πλευρές. Προσπαθώ να κοιτάζω κάθε χαρακτήρα μου χωρίς να τον κρίνω. Οι γειτονιές μας είναι σε αναβρασμό, υπάρχουν φατρίες και συμμορίες, αλλά ζούμε όλοι μαζί και προσπαθούμε να κρατήσουμε τα πάντα υπό έλεγχο. Φαίνεται αυτό στην ταινία- οι συμβιβασμοί που κάνουν όλοι για να ζουν ειρηνικά.

Είναι πολύ εύκολο να συνυπάρχουμε όταν έχουμε χρήματα. Όταν δεν έχουμε πρέπει να βρίσκουμε τρόπους να επιβιώνουμε. Το ίδιο ισχύει και για τους αστυνομικούς. Η ταινία δεν τοποθετείται, προσπάθησα να είμαι δίκαιος. Ήμουν 10 χρονών την πρώτη φορά που με σταμάτησε και με έψαξε η αστυνομία, άρα καταλαβαίνει κανείς πόσο οικεία μου είναι η διαδικασία. Οι περισσότεροι από τους αστυνομικούς δεν έχουν λάβει σωστή μόρφωση και οι ίδιοι ζουν σε δύσκολες συνθήκες στην ίδια γειτονιά. «Οι Άθλιοι» είναι μια ανθρωπιστική και ταυτόχρονα πολιτική ταινία που καταγγέλλει το σύστημα στο οποίοι όλοι πέφτουν θύματα. Η ευθύνη πέφτει στους πολιτικούς και τα πράγματα μόνο χειροτερεύουν. Παρόλα αυτά, έχουμε μάθει να ζούμε σε αυτές τις γειτονιές, με 30 εθνικότητες να συνυπάρχουν. Η ζωή στα προάστεια απέχει πολύ από αυτό που δείχνει η τηλεόραση. Πως θα μπορούσαν οι πολιτικοί να λύσουν τα προβλήματα μας όταν δεν ξέρουν καν πως ζούμε;

Η ταινία κέρδισε το Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών κι έγινε η επίσημη υποβολή της Γαλλίας για το Οσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας.

Πρώτη δημοσίευση: 14 Νοε. 2019, 17:46
Ενημέρωση: 21 Νοε. 2019, 10:58
Συντάκτης: 
Τίτλος:
Οι άθλιοι (Les miserables)
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
102
Εταιρία διανομής: 
Release: 
14 Νοεμβρίου 2019

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos