"Pose" season 2: Come on, Vogue!

Σύνοψη: Λίγα χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης σεζόν, γύρω στα 1990,  οι πρωταγωνίστριες και πρωταγωνιστές της σειράς, μέλη της νεοϋορκέζικης LGBTQ κοινότητας, κυρίως αφροαμερικανοί και λατινοαμερικάνοι, βρίσκονται υπό τον φόβο του AIDS με πολλούς να έχουν ήδη διαγνωστεί με τον ιό HIV και άλλοι να έχουν άτομα στον περίγυρο τους. Αυτό που έχουν ακόμα είναι η χαρά, η ενέργεια, ο χορός και ένα νέο τραγούδι που τους παθιάζει: το Vogue της Madonna.

ΣΧΕΤΙΚΑ"Ripley": Ένα κερδισμένο στοίχημα

Άποψη: Το «Pose» των Ryan Murphy, Brad Falchuk και Steven Canals επιστρέφει με δεύτερη σεζόν από το Fox, ενώ είναι ήδη διαθέσιμη, όπως και η πρώτη σεζόν, μέσα από το Netflix. Μια σεζόν αχρείαστη μεν, ευαίσθητη όμως και εξίσου ειλικρινής. Από το 1987-88 του πρώτου κύκλου πλέον βρισκόμαστε στα 1990 την χρονιά που κυκλοφορεί το θρυλικό πλέον τραγούδι Vogue της Madonna, ένα χαρακτηριστικό τραγούδι και video clip που προσδιόρισε σε μεγάλο βαθμό εκείνη την εποχή, που πλέον μπορεί να φαντάζει μακρινή, αλλά ολοένα και πιο συχνά έρχεται στο προσκήνιο κινηματογραφικά και τηλεοπτικά κάτω από το πέπλο μιας vintage νοσταλγίας.

Η σειρά είναι ούτως ή άλλως πολύ πιστή στο πνεύμα της εποχής, ένα πνεύμα που έχει αγγίξει ιδιαίτερα τον Ryan Murphy αν κρίνουμε από τις σειρές που έχει (συν)δημιουργήσει. Οι ηρωίδες και οι ήρωες επιστρέφουν δυναμικοί αλλά και φθαρτοί, κάτω από το βάρος της θνητότητάς τους, που γίνεται ακόμα πιο εμφανής και επώδυνη λόγω του AIDS.

Συνδυάζεται επιτυχώς το πιο camp και θεατράλε στοιχείο με το δράμα ή ακόμα και το μελόδραμα, από το οποίο απουσιάζει η σθεναρή παρουσία ενός Αλμοδόβαρ, του μέτρ του μελοδράματος στην νεότερη εποχή, ώστε να δώσει μια αναζωογονητική πνοή σε όλο αυτό. Πολλές φορές μοιάζει κουρασμένο ή και υπερβολικό, όμως κατανοείς το συναίσθημα που υπάρχει από πίσω και την ανάγκη να ειπωθεί η ιστορία αυτών των ανθρώπων. Η Madonna έχει μια ηγετική παρουσία στην δεύτερη σεζόν, αν και στην πρώτη είχαμε επίσης αναφορές στην βασίλισσα της ποπ, τώρα όμως αφενός το τραγούδι της, αφετέρου η θέληση κάποιων χορευτών να γίνουν χορευτές της, την κάνει να υπάρχει ακόμα και εν τη απουσία της.

Ζητήματα ταυτότητας, καταπίεσης και εκμετάλλευσης, αρρώστιας και θεραπείας τίθενται επί τάπητος. Ζητήματα όμως που παρουσιάστηκαν επαρκώς και επιτυχημένα στην πολύ καλή πρώτη σεζόν, με αποτέλεσμα στην δεύτερη να κουράζει και να επαναλαμβάνεται. Είναι φανερό από την απουσία αφηγηματικού ιστού. Οι ιστορίες δεν συνδέονται απαραίτητα, ενώ πολλές φορές δεν οδηγούν πουθενά. Οι ηθοποιοί είναι για άλλη μια φορά εξαιρετικοί σε ρόλους όμως που είναι περισσότεροι βγαλμένοι από βινιέτα παρά από μία οργανωμένη σειρά δέκα επεισοδίων. Έχει ήδη ανανεωθεί για τρίτη σεζόν και ελπίζουμε σε κάποια σημαντική ανανέωση.

5 / 10