El Camino: A Breaking Bad Movie

Ελάχιστοι θα διαφωνήσουν πως ο Γουόλτερ Ουάιτ ήταν το "Breaking Bad". Σκέψου όμως για μια στιγμή να μην υπήρχε ο χαρακτήρας του Τζέσι Πίνκμαν. Σωστά. Δεν μπορείς...
Ετσι και το "El Camino". Λείπει μεν ο Ουάιτ, αλλά υπάρχει ο Τζέσι. Φτάνει αυτός για μια δίωρη ταινία; Mε τίποτα...
Ο δημιουργός Βινς Γκίλιγκαν έχει αγνές προθέσεις (δηλαδή θέλει να βγάλει έξτρα φράγκα) και νιώθει χρέος στον χαρακτήρα του Τζέσι και τι απέγινε. Στηρίζει ολόκληρη ταινία στον Ααρον Πολ χωρίς το "άλλο του μισό" απέναντι του, ξαναβλέπουμε έναν άνθρωπο που τραβάει μεγάλο ζόρι και απλά μεταφέρει σε εμάς το... δράμα της θέασης του.

Το "El Camino" απευθύνεται στους φανς της σειράς. Μόνη της δεν στέκει πουθενά. Αν σταθούμε στη μέση, ως οπαδοί του Breaking Bad θα χάσουμε δύο ώρες από τη ζωή μας, αν απλά τη δούμε χωρίς να ξέρουμε τα βασικά, πάλι θα χάσουμε δύο ώρες από τη ζωή ενώ την ίδια στιγμή θα βρίζουμε.
To story ξεκινά από το τέλος της σειράς (υπάρχουν μερικα ΣΠΟΙΛΕΡ), με τον Τζέσι να δραπετεύει, να μαθαίνει για το θάνατο του Ουάιτ και να αναζητεί τρόπο να ξεκινήσει από την αρχή αλλά το παρελθόν, πρακτικά και κυρίως ψυχολογικά, δεν τον αφήνει. Την ίδια στιγμή είναι ο Nο1 καταζητούμενος.
Η σχέση με τον Τοντ (πάντα καλός και πάντα με ΕΝΑ βλέμμα ο Τζέσι Πλέμονς), η τελευταία παρουσία του Ρόμπερτ Φόρστερ, καθώς έφυγε από τη ζωή ακριβώς τη μέρα της τηλεοπτικής πρεμιέρας και ενα flash back με τον Μπράιαν Κράνστον (τοποθετημένο χρονικά στην 2η περίοδο) να είναι μακράν το καλύτερο πεντάλεπτο της ταινίας. Η παρουσία του Ουάιτ και τα λόγια που θα πει στον Τζέσι σχετικά με το μέλλον και το χρόνο που χάνεται, είναι το "ζουμί" ίσως και όλης της σειράς. Μαζί με ένα τίμιο φινάλε, το αντίο και στον Πίνκμαν είναι μια χαρά. 

Το πρόβλημα είναι τα προηγούμενα 110 λεπτά.  Αδιανόητα αργό στη δράση, κάθε σκηνή τραβάει προς την αιωνιότητα, χωρίς τίποτα το οποίο συμβαίνει, να μην μπορούσε να συμβεί στο μισό χρόνο. Ο Γκίλιγκαν προσπαθεί να βγάλει κάτι από το... τίποτα, το σενάριο είναι θαρρείς γραμμένο από 10χρονους φανς! Η δράση απουσιάζει, πλην μιας αστείας σκηνής, μια old west, που προκαλεί μια αμηχανία. Φαντάσου ακόμα και η λέξη "bitch" ακούγεται μία φορά προς το τέλος. Σας το λέμε, μπας και φτάσετε έως εκεί.

Με άλλα λόγια, "better call Saul".