Μεσοκαλόκαιρο

Μεσοκαλόκαιρο - κριτική ταινίας

Σύνοψη: Η Ντάνι (Florence Pugh) και ο Κρίστιαν (Jack Reynor) είναι ένα νεαρό ζευγάρι από την Αμερική, του οποίου η σχέση είναι υπό διάλυση. Mετά από μία οικογενειακή τραγωδία που ταράζει την Ντάνι, το πένθος τους φέρνει πάλι κοντά και εκείνη αυτοπροσκαλείται σε ένα ταξίδι του Κρίστιαν με τους φίλους του σε ένα φεστιβάλ που λαμβάνει χώρα το μεσοκαλόκαιρο σε ένα απομονωμένο σουηδικό χωριό. Αυτό που ξεκινάει σαν μία ανέμελη καλοκαιρινή περιπέτεια παίρνει νοσηρή τροπή, όταν οι κάτοικοι του χωριού προσκαλούν τους καλεσμένους να συμμετέχουν σε εορτασμούς που μεταμορφώνουν αυτόν τον παράδεισο σε ένα όλο και πιο ανησυχητικό μέρος.

Άποψη: Πέρσι η «Διαδοχή» έβαλε το όνομα του 33χρονου σκηνοθέτη Ari Aster δυναμικά στον χώρο του κινηματογραφικού τρόμου. Φέτος επιστρέφει με το «Μεσοκαλόκαιρο», μια ταινία που από την αρχή μέχρι το τέλος αρνείται πεισματικά να ενταχθεί σε οποιοδήποτε είδος, αποτελώντας ένα κινηματογραφικό unicum. Ο γερμανικός ρομαντισμός ως απόρροια της γερμανικής ιδεαλιστικής φιλοσοφίας, ο σκανδιναβικός παγανισμός και η New Age φιλοσοφία ανακατεύονται από τον Aster σε ένα φολκλόρικο θρίλερ που είναι εξωφρενικά καλό! Όλα αυτά όμως υπό την προϋπόθεση ότι θα αφεθείς πλήρως να σε παρασύρει το ούτως ή άλλως ορμητικό, μανιασμένο και μεθυστικό κύμα του Μεσοκαλόκαιρου.

Η έννοια του Μεσοκαλόκαιρου πράγματι υπάρχει και εορτάζεται πανηγυρικά σε πολλές χώρες, ανάμεσα στις οποίες και στην Σουηδία που γυρίζεται η ταινία. Αφορά τον εορτασμό του θερινού ηλιοστασίου, με το χριστιανικό όνομα της γιορτής να είναι Παραμονή του Αγίου Ιωάννη και γίνεται κάπου μέσα στον Ιούνιο, γύρω στις 20-25, διότι με το παλιό ημερολόγιο τότε είναι η μέση του καλοκαιριού, καθώς η εποχή ξεκινάει την 1η Μαΐου και τελειώνει την 1η Αυγούστου. Πραγματοποιούνται με διάφορες τελετές που δεν έχουν απαραίτητα σχέση με όλο το γκραν γκινιόλ θέαμα που βλέπουμε στην ταινία.

Ο Aster λοιπόν παίρνει τρείς φοιτητές ανθρωπολογίας οι οποίοι γνωρίζουν έναν Σουηδό που τους προσκαλεί σε ένα σουηδικό χωριό, σε μια κοινότητα που γιορτάζουν το Μεσοκαλόκαιρο με ένα 9ήμερο φεστιβάλ. Ο Κρίστιαν προτείνει στην κοπέλα του να έρθει μαζί του, μιας και πρόσφατα έχασε τραγικά τους γονείς και την αδερφή της. Όταν φθάσουν θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια κοινοβιακής λογικής κοινότητα, με παγανιστικά τελετουργικά και απόκρυφα μυστικά. Αυτό που ενορχηστρώνει ο σκηνοθέτης δύσκολα μπορεί κάποιος να το περιγράψει ή να το προβλέψει.

Μια οπερατική, ακραία, γκροτέσκα, φολκλορ, καρναβαλική και διονυσιακή μέθεξη, σαν σκανδιναβικά βακχανάλια στα οποία όλοι είναι υποχείρια ανώτερων δυνάμεων. Η οικογενειακή τραγωδία από την οποία ξεκινάει η ταινία δίνει πάσα σε μια μάχη  Ήλιου και Σκοταδιού, όπως επίσης πιστεύεται σε πολλούς λαούς ότι συντελείται τότε, μια μάχη στην οποία τα μέλη της κοινότητας είναι ήδη υποτελή και οι νεοφερμένοι Αμερικανοί, μαζί με ένα ζευγάρι Άγγλων που συναντούν εκεί, προσπαθούν με κόπο να αντισταθούν. Αν δεν παρασυρθείς στον ρυθμό της ταινίας, αν δεν νιώσεις την έκσταση που προσφέρει, τότε κάθε σκηνή θα σου φαντάζει υπερβολική, θυμίζοντας ακραίες σκηνές του «Mother!» του Αρονόφσκι ή του «Suspiria» του Γκουαντανίνο. Υπάρχουν βέβαια και στοιχεία τα οποία η ταινία χαμένη και η ίδια στον ρυθμό της ξεχνά ή αφήνει πίσω της, ωστόσο είναι από αυτές τις ταινίες που απλώς την πρώτη φορά που την βλέπεις χάνεσαι μέσα στον ηδονιστικό πυρήνα της και την δεύτερη φορά εξηγείς την πολυσήμαντη σημειολογία της. Να μην παραληφθεί η εξαιρετική ερμηνεία της Florence Pugh, μιας και ο Aster ξέρει να οδηγεί τις ηθοποιούς του (βλ. Toni Collette) σε απίστευτα σπουδαία μονοπάτια.

Πρώτη δημοσίευση: 22 Aug 2019, 13:33
Ενημέρωση: 29 Aug 2019, 11:45
Τίτλος:
Μεσοκαλόκαιρο (Midsommar)
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
147
Εταιρία διανομής: 
Release: 
22 Αυγούστου 2019

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos