Gloria Bell

Σύνοψη: Η Γκλόρια Μπελ (Τζούλιαν Μουρ) είναι μια διαζευγμένη γυναίκα κοντά στα 60, η οποία γνωρίζει έναν συνομήλικο της άντρα και αποφασίζει να δώσει στον έρωτα μια δεύτερη ευκαιρία. Αλλά ο έρωτα δεν είναι λιγότερος πολύπλοκος στη μέση ηλικία σε σχέση με τον έρωτα στα χρόνια της νεότητας.

Άποψη: Ο Χιλιανός Σεμπάστιαν Λέλιο, βραβευμένος με Όσκαρ Ξενόγλωσσης ταινίας για το υπέροχο «Μια Φανταστική Γυναίκα», επέλεξε να κάνει αγγλόφωνη την «Gloria» του, την ταινία που έκλεψε τις εντυπώσεις στη Berlinale του 2013 και χάρισε στην εξαιρετική πρωταγωνίστριά του Παουλίνα Γκαρσία το Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας.

Μετέφερε λοιπόν τη δράση από το Σαντιάγκο στο Λος Άντζελες και έχοντας στο πλευρό του το ερμηνευτικό οπλοστάσιο που ονομάζεται Τζούλιαν Μουρ, παρέδωσε ένα remake που έχει λόγο ύπαρξης, κι αυτό γιατί οι ΗΠΑ είναι πασίγνωστες για την -στα όρια του αρρωστημένου - εμμονή τους με τη νεότητα.

Συνεπώς, μια ταινία με ηρωίδα μια μεσήλικη γυναίκα, η οποία δεν είναι μόνο η μάνα ή η σύζυγος κάποιου, αλλά μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα που τολμάει να περιποιείται τον εαυτό της, να βγαίνει σε μπαρ, να χορεύει, να ερωτεύεται ΚΑΙ παράλληλα να συμπαραστέκεται στα παιδιά της και να έρχεται αντιμέτωπη με τη μοναξιά, το γήρας και τον θάνατο, είναι μάλλον απαραίτητο να ειδωθεί από όσο περισσότερο κόσμο είναι εφικτό.

“Για τις κόρες μου είμαι μόνο ο πατέρας τους. Δεν είμαι άνθρωπος, με ανάγκες και προσωπικότητα» λέει σε κάποια στιγμή ο Άρνολντ, τον οποίο υποδύεται ο πάντα εκφραστικός Τζον Τορτούρο, ο άντρας που γνωρίζει και ερωτεύεται η Γκλόρια και αυτή είναι δυστυχώς μια σχεδόν αναπόφευκτη, αλλά αρκετά θλιβερή πραγματικότητα στις σχέσεις παιδιών και γονέων και εντείνει τη μοναξιά που ήδη μπορεί να νιώθει ένας άνθρωπος που έκανε οικογένεια, αλλά κατέληξε να ζει μόνος/η σε μια ηλικία που επιτάσσει να μην κάνει πολύ θόρυβο και να αφήσει τις τρέλες στη νεολαία.

«Youth is wasted on the young” τραγούδησαν κάποτε οι Smashing Pumpkins, αλλά η Γκλόρια είναι μια γυναίκα που έχει ακόμη πολύ νεανική ορμή μέσα της για να την χαραμίσει όντας αποκλειστικά μαμά, γιαγιά, εργαζόμενη. Και η Τζούλια Μουρ δεν την υποδύεται απλά, γίνεται η Γκλόρια και αφήνει τον Λέλιο να την κινηματογραφεί σχεδόν μαγνητισμένος από την εκφραστικότητά της, καδράροντας υποδειγματικά σε αρκετές σκηνές το πρόσωπό της, ενώ της δίνει την ευκαιρία να «κατοικήσει» μέσα στον χαρακτήρα της σε σκηνές αθόρυβες, αλλά τρυφερές και αποτελεσματικές.

Έτη φωτός μακριά από τις ξεμωραμένες υπερβολές που χαρακτηρίζουν τις ταινίες που ασχολούνται με midlife crisis (και έχουν κυρίως άντρες πρωταγωνιστές), το “Gloria Bell” είναι στον πυρήνα του μια ταινία για τις δεύτερες ευκαιρίες και τους ανθρώπους που έχουν τη θέληση να τις αναζητήσουν και παράλληλα μια πολύ καλή ευκαιρία να ανακαλύψει κανείς τους πέρα για πέρα αληθοφανείς γυναικείους χαρακτήρες που με μαεστρία χτίζει ο Σεμπάστιαν Λέλιο στις γλυκόπικρες δημιουργίες του.