Νουρέγιεφ: Το Λευκό Κοράκι

Νουρέγιεφ: Το Λευκό Κοράκι - κριτική ταινίας

Σύνοψη: Η ταινία παρουσιάζει την ζωή του θρυλικού χορευτή Rudolf Nureyev από την στιγμή που γεννιέται στην Σοβιετική Ένωση μέσα σε ένα τρένο μέχρι την ενασχόληση του με τον χορό και την απόφασή του να εγκαταλείψει την Σοβιετική Ένωση για να ζήσει στην Δύση, μια απόφαση που θα τον κάνει να ζητήσει πολιτικό άσυλο από την Γαλλία.

Άποψη: Ο Ralph Fiennes αναλαμβάνει για τρίτη φορά τον ρόλο του σκηνοθέτη, έπειτα από τον «Κοριολανό» και την «Αόρατη Γυναίκα», επιλέγοντας να μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη έναν θρύλο του μπαλέτου, τον Nureyev βασισμένος στο βιβλίο της Julie Kavanagh «Rudolf Nureyev: The Life».

Ο ηθοποιός, που εκτός από σκηνοθέτης, υποδύεται και τον δάσκαλο του διάσημου χορευτή μιλώντας πολύ καλά ρώσικα,  αναδεικνύεται σε ταλαντούχο σκηνοθέτη που αν δεν έπεφτε θύμα της επιλογής για πολλά flashbacks, θα μπορούσε να είχε βγει ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα.

Το «The White Crow» κινείται σε τρείς χωροχρόνους, ο πρώτος ξεκινάει το 1938 με την γέννησή του στο τρένο και φθάνει μέχρι τα παιδικά του χρόνια, ο δεύτερος είναι όταν ξεκινάει να κάνει μαθήματα χορού κοντά στον Alexander Pushkin (Ralph Fiennes) στην Σοβιετική Ένωση μέχρι να καταλήξει να μπει στα μπαλέτα Kirov και ο τρίτος είναι όταν με αυτά τα μπαλέτα πηγαίνει για  πρώτη φορά στην Δύση στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και συγκεκριμένα στο Παρίσι καταλήγοντας να ζητάει πολιτικό άσυλο από την χώρα ώστε να μην ξαναγυρίσει πίσω. Οι τρείς περίοδοι συμπλέκονται και ταυτοχρόνως διαφοροποιούνται τόσο χρωματικά, καθώς τα παιδικά χρόνια είναι με ασπρόμαυρη φωτογραφία, τα χρόνια στη Ρωσία με γήινα, απαλά χρώματα και στην Γαλλία σε πιο Technicolor στιλ.

Ο Nureyev παρουσιάζεται σαν ένα λευκό κοράκι, σαν κάποιον δηλαδή που ξεχωρίζει μέσα στο πλήθος αρχικά ως outsider και στην συνέχεια ως θρύλος. Ο χορευτής είχε ένα τεράστιο πόθο να εκπληρώσει το όνειρό του, τον στόχο του, τον λόγο που γεννήθηκε και γι’ αυτό κανείς δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο. Όσο πιο πολύ πλησιάζει το όνειρό του, τόσο απομακρύνεται από την μαμά-πατρίδα και το Εγώ του μεγεθύνεται μετατρεπόμενος σε diva. Αφενός βασίζεται στο μεγαλείο του ταλέντου του, αφετέρου στον κομπλεξισμό του, καθώς όπως τον παρουσιάζει η ταινία, όταν πηγαίνει στην Δύση έχει κόμπλεξ για τι ότι κατάγεται από την επαρχιωτική Ρωσία και όχι την εντυπωσιακή Γαλλία ξεσπώντας πολλές φορές αδίκως. Εκεί θα γνωρίσει και την Clara Saint (Adele Exarchopoulos) η οποία θα αποδειχθεί σωτήρια για αυτόν. Ο διάσημος χορευτής Oleg Ivenko αναλαμβάνει τον δύσκολο ρόλο να υποδυθεί τον Nureyev και παρά το ότι δεν είναι ηθοποιός, τα καταφέρνει αρκετά καλά. Έχει βέβαια ένα μόνιμο βλέμμα στο πρόσωπο του και δεν μπορεί να παίξει πολύ με αυτό, ωστόσο είναι αξιοπρεπής σε αυτό που κάνει.

Το περίεργο είναι γιατί ο σκηνοθέτης δεν επέλεξε τον Sergei Polunin, έναν από τους καλύτερους και πιο γνωστούς χορευτές παγκοσμίως που έχει δοκιμαστεί περισσότερο στην υποκριτική από τον πρωταγωνιστή (έχει κάνει μικρούς ρόλους στο «Murder on the Orient Express» και στο «Red Sparrow») αφήνοντάς τον στον ρόλο του φίλου του Nureyev, χωρίς καν να του δίνονται χορευτικές σκηνές, εκτός από μία. Άλλωστε δεν είναι ο «Μαύρος Κύκνος», δεν εστιάζει καθόλου στις δυσκολίες του χορού, στέκεται αποκλειστικά και μόνο στην ζωή του χορευτή. Απουσιάζουν βέβαια αναφορές στο τέλος της ζωής του, καθώς πέθανε το 1993 από AIDS, τα οποία αναφέρονται στα credits. Από τις καλύτερες σκηνές της ταινίας είναι τα εξαιρετικά φωτογραφημένα παιδικά χρόνια και η σκηνή γεμάτη αγωνία στο αεροδρόμιο του Παρισιού. Μια αξιόλογη προσπάθεια του Ralph Fiennes που υποδαυλίζεται από τα συνεχή χρονικά πηγαινέλα.

Πρώτη δημοσίευση: 13 Ιουνίου 2019, 14:25
Ενημέρωση: 20 Ιουνίου 2019, 10:44
Τίτλος:
Νουρέγιεφ: Το Λευκό Κοράκι (The white crow)
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
127
Εταιρία διανομής: 
Release: 
13 Ιουνίου 2019

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos