Kings

Σύνοψη: Η Μίλυ προσπαθεί να κρατήσει ενωμένη την πολυμελή οικογένειά της μέσα στα επεισόδια που ακολούθησαν τον ξυλοδαρμό του νεαρού Ρόντνι Κινγκ το 1992 στο Λος Άντζελες και την αθώωση των κατηγορουμένων.

Άποψη: Πολιτικά τοποθετημένο κατά του LAPD αλλά ανεπαρκώς ανεπτυγμένο, το “Kings” της Ντενίζ Γκαμζέ Εργκιβέν είναι από εκείνες τις ταινίες οι οποίες αδικούν τον δημιουργό τους –ή μάλλον το αντίθετο. Η νεαρή σκηνοθέτις μετά τις συναισθηματικές «Ατίθασες» οι οποίες έφτασαν μέχρι τις Χρυσές Σφαίρες και τα Όσκαρ, έχει έτοιμο το φιλμ που ετοίμαζε χρόνια τώρα, ταξιδεύοντας συχνά στην «Πόλη των Αγγέλων» για έρευνα από πρώτο χέρι, η οποία παραδόξως δεν φαίνεται να χρησιμοποιείται πουθενά.

Είναι άγνωστο σε εμάς εάν η μυθοπλασία ήταν εξ αρχής κάτι που η Εργκιβέν ήθελε να ενσωματώσει σε ένα ντοκιμαντέρ ή μία πολιτική έρευνα ή εάν έτσι προέκυψε στην πορεία όταν χάθηκε η κύρια κατευθυντήρια οδός. Μία αναπαράσταση των εξεγέρσεων υπό το πρίσμα μιας οικογένειας θα λειτουργούσε σαφώς καλύτερα στο μυαλό της Εργκιβέν και δεν θα αναγκαζόταν να παρουσιάσει ως οικογενειακό δράμα την Χάλι Μπέρι εν μέσω μίας μόνιμης μητρικής κρίσης.

Και εν τέλει, είναι πολύ άβολο οι νεαροί ηθοποιοί και τα παιδιά της οικογένειας να υπηρετούν τους ρόλους τους με τρυφερότητα και ειλικρινή αμεσότητα ενώ η Μπέρι με τον Ντάνιελ Κρεγκ επιδίδονται σε μία σεκάνς αμφισβητήσιμου ερωτισμού και αλλοπρόσαλλων συμπεριφορών.

Πώς προέκυψε ο Κρεγκ σε μία συνοικία μαύρων στο νότιο Λός Άντζελες, δε γνωρίζουμε (ούτε το σενάριο το γνωρίζει αυτό) αλλά εκτός από την παράταιρη παρουσία του πρέπει να υπομείνουμε και τον άγριο χαρακτήρα του και την άνοστη χημεία του με την πρωταγωνίστρια.

Ωστόσο, αν κάποιος αντέξει αυτήν την εξτριμ προσέγγιση, είναι κρίμα να μένει η κάμερα μακριά από τα πραγματικά γεγονότα που επηρεάζουν τους πρωταγωνιστές μας απευθείας αλλά εμείς τα παρακολουθούμε μέσα από έτοιμα πλάνα αρχείου που προβάλλει κάποια τηλεόραση σε κάποια σκηνή. Εάν αυτή ήταν η έρευνα της Εργκιβέν, τότε ναι μεν δικαιολογείται θεωρητικά το πειραματικό αυτό βήμα που αλλά μας καλύπτει κινηματογραφικά και ούτε συνεισφέρει σε ατμόσφαιρα.

Τα ασύνδετα στοιχεία του “Kings” θα κυριαρχούν πάντα στην οθόνη και θα υπενθυμίζουν τις κοιλιές του σεναρίου μέχρι το τέλος για τον τραγικό απολογισμό που καταλήγει στο δεδομένο ότι το τρέιλερ ήταν καλύτερο από την ταινία.