Black Mirror Bandersnatch: Ένας διαδραστικός εφιάλτης

To Βlack Mirror επέστρεψε, αυτή την φορά όχι με την 5η σεζόν που περίμεναν όλοι, αλλά με μια αυτόνομη τηλεταινία που έγραψε ιστορία καθώς διηγήθηκε μια διαδραστική ιστορία, στην οποία οι θεατές έχουν πολλές και συνεχόμενες αφορμές / επιλογές για να επέμβουν και να αλλάξουν την πορεία των δρώμενων.

Θυμηθείτε εδώ πως λειτουργεί η φάση, αρκεί βέβαια να το παρακολουθείτε συνδέοντας το laptop ή το tablet σας, ενώ αν το κατεβάσετε, τότε θα δείτε απλά μια 90λεπτη «νορμάλ» εκδοχή.

Ο δημιουργός του Black Mirror, Charlie Brooker, αυτή την φορά πάντρεψε τις φουτουριστικές εμμονές του με τη νοσταλγία για τα 80s και το αποτέλεσμα είναι μια έξυπνη ιδέα μεν, αλλά που έχει αποδοθεί τελικά απλοϊκά και θα ήταν απλά ένα συμπαθές επεισόδιο για να ενταχθεί στον 5ο κύκλο, όμως σαν αυτόνομο φιλμ δεν είναι κάτι το φοβερό, αν εξαιρεθεί το γςγονός της νέας τεχνολογίας αφήγησης αντί της κλασσικής κινηματογράφησης, γεγονός που φυσικά το μετατρέπει σε εμπειρία.

Στην ιστορία του Bandersnatch, ο Stefan Butler (Fionn Whitehead από το Dunkirk) είναι ένας νεαρός ταλαντούχος προγραμματιστής ηλεκτρονικών παιχνιδιών, με τραύματα από το θάνατο της μητέρας του και προβλήματα συμπεριφοράς με τον πατέρα του. Δημιουργεί το παιχνίδι Bandersnatch με πολλά εναλλακτικά σενάρια που δίνουν την επιλογή στον παίκτη/χρήστη και το παρουσιάζει στον διευθυντή μιας ανερχόμενης εταιρείας video games, η οποία δέχεται να συνεργαστεί μαζί του.

Όπως προανέφερα, πολύ συχνά καλείστε να διαλέξετε μεταξύ δύο επιλογών και ανάλογα μεταφέρεστε και σε διαφορετικό παρακλάδι της ιστορίας, ενώ κάποιες άλλες φορές επιστρέφετε αρκετές σκηνές πριν και επιλέγετε διαφορετική εναλλακτική. Έτσι λοιπόν και η διάρκεια δεν είναι προκαθορισμένη, αν εξαντληθούν όλες οι επιλογές πλησιάζει το τρίωρο.

Επιπλέον, από ένα σημείο και έπειτα, οι αποφάσεις που παίρνουμε για την ζωή του πρωταγωνιστή, έχουν ουσιαστικό αντίκτυπο στην πορεία των πράξεών του και επομένως η διάδραση ξεπερνά τον εντυπωσιασμό και επιδρά καίρια στην δημιουργία του φιλμ.

Είναι όμως μόνο η πρωτοποριακή φόρμα που τελικά εντυπωσιάζει, σε αντίθεση με το μάλλον ισχνό σενάριο που δεν υποστηρίζει τα παρακλάδια των υπο-ιστοριών που σχηματίζονται (και τα οποία είναι ίσως περισσότερα από όσα θα έπρεπε για να προκύψει ένα πιο σφιχτοδεμένο αποτέλεσμα) και τελικά δεν καταφέρνει να σε συνεπάρει όπως περίμενες.

Η ταινία έχει πέντε εναλλακτικά φινάλε με αρκετές εκδοχές το καθένα και στην φωτό που ακολουθεί (κάνοντας κλικ, την βλέπετε σε μεγαλύτερη ανάλυση) μπορείτε να εξερευνήσετε όλες τις εναλλακτκές πραγματικότητες.