Σύνοψη: Η ταινία ακολουθεί τα τελευταία χρόνια και συνεπώς τις τελευταίες στιγμές της πολεμικής ανταποκρίτριας Μαρί Κόλβιν η οποία ταξίδεψε στα πιο επικίνδυνα μέρη του κόσμου ώστε να καταγράψει και να μεταφέρει τις πολεμικές εχθροπραξίες αλλά κυρίως τον πόνο που προκαλεί ο θάνατος των χιλιάδων των θυμάτων καθημερινά στις εμπόλεμες ζώνες.

Άποψη: Δεν είναι πολλές οι φορές που ο Μάθιου Χάινεμαν σκηνοθετεί δραματική ταινία. Βασικά, είναι η πρώτη του αφού ο Αμερικανός δημιουργός έχει ασχοληθεί στο παρελθόν με πάσης φύσεως ντοκιμαντέρ (“Cartel Land”, “City of Ghosts”) που αφορούν από ναρκωτικά μέχρι την πρόσφατη ISIS. Το βέβαιο είναι ότι πάντα κατευθύνεται από ένα αίσθημα ανθρωπισμού, μία αυταπόδεικτη προτίμηση στη κοινωνική παθογένεια και κρίση. Συνεπώς, το “A Private War” δηλαδή η συνοπτική ιστορία της δημοσιογράφου Μαρί Κολβίν στην πρώτη γραμμή των πυρών,  δεν αποτελεί έκπληξη για το portfolio του αφού η φρίκη του πολέμου δείχνει απερίφραστα την ανάγκη του ουμανισμού.

Στο “A Private War”, το οποίο είναι βασισμένο σε άρθρο της Μαρί Μπρέννερ για το Vanity Fair, ο Χάινεμαν δεν δυσκολεύεται να εξοικειωθεί με την νέα γραμματική της ταινίας και να αποδιώξει το κλινικό ύφος του ντοκιμαντέρ. Αντιθέτως, δείχνει ξεκάθαρος από την αρχή ως προς το ποιόν της ταινίας και την απόλυτη προσήλωση του στην κεντρική ηρωίδα στην οποία δίνει ζωή όχι μόνο στις εμπόλεμες καταστάσεις αλλά μας την παρουσιάζει και σε πιο προσωπικές στιγμές όπου παραμένει –αλίμονο, το ίδιο επαναστάτρια.

Αυτού του είδους οι μεταπτώσεις συμβάλλουν στο τέμπο της ταινίας και βοηθούν για να δημιουργηθεί μία καθοριστική αντίθεση έντασης και ηρεμίας, πολέμου και ειρήνης, στην οποία συνδετικός κρίκος παραμένει η ίδια η πρωταγωνίστρια. Αυτή που ρισκάρει την ζωή της και όπως λέει η ίδια: «Βλέπω τον πόλεμο εγώ για να μη χρειαστεί να τον δείτε εσείς». Η Ρόζαμουντ Πάικ στον ρόλο είναι το λιγότερο καθηλωτική, πλήρως συνεπαρμένη στην ψυχοσύνθεση της Κόλβιν και απόλυτα εναρμονισμένη με την ομιλία και την σωματικότητά της. Ως εκ τούτου, επάξια υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα φέτος.

Αυτό που δημιουργεί θολούρες ή μπερδεύει ίσως νοηματικά είναι το μη σαφές πολιτικό σκηνικό στο οποίο δρα η Κόλβιν και η ατίθαση φύση της. Όπως προείπαμε, ο σκηνοθέτης διαλέγει διαφορετική σκοπιά από αυτή του ντοκιμαντέρ όμως μία πιστή καταγραφή των γεγονότων δεν αποτελεί απαραίτητα χαρακτηριστικό του παραπάνω κινηματογραφικού είδους. Ανάλογα, αλλά σωστότερα εκτελεσμένα, είναι τα πλάνα στις σκληρές εικόνες τα οποία κινηματογραφεί χωρίς δισταγμό ωστόσο αποστρέφεται από αυτά στο λογικό χρονικό πλαίσιο που απαιτεί μία ταινία.

Ανεξάρτητα όμως από το genre, το “A Private War” είναι ίσως από αυτές τις ταινίες που σε κάνουν να αισθάνεσαι λίγος μπροστά στις διάφορες προσωπικότητες και το έργο τους. Εν προκειμένω, η δημοσιογραφία έμμεσα εξυψώνεται ως κοινωνική προσφορά όμως αυτό που δείχνει η καλοδουλεμένη ταινία του Χάινεμαν είναι σφοδρότητα του χαρακτήρα της Κόλβιν και η ανάγκη όχι δημοσιογράφων κυρίως, αλλά ανθρώπων.

Πρώτη δημοσίευση: 13 Δεκ. 2018, 16:48
Ενημέρωση: 20 Δεκ. 2018, 12:27
Συντάκτης: 
Τίτλος:
A private war (Ο δικός της πόλεμος)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
110
Εταιρία διανομής: 
Release: 
13 Δεκεμβρίου 2018

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
18 ώρες

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos