Σύνοψη: Μία ιταλίδα, η Ma, και ένας Πουερτορικανός, ο Paps, έχουν τρία παιδιά, τρία αγόρια, στην προεφηβεία και εφηβεία, και ζουν σε κάποιο προάστιο της Νέας Υόρκης στα 80s. Ο πατέρας τους εγκαταλείπει για κάποιο διάστημα, ωστόσο  ξαναεπιστρέφει, με τα παιδιά να μεγαλώνουν γεμάτα αγριότητα, πάθος, ένταση, γνωρίζοντας τον κόσμο γύρω τους.

Άποψη: Μία coming-of-age ιστορία διαφορετική από τις άλλες, πολύ πρωτότυπη, αυθόρμητη για τον πρωτοεμφανιζόμενο ντοκιμαντερίστα Jeremiah Zagar που σκηνοθετεί για πρώτη φορά μία μεγάλου μήκους αφηγηματική ταινία. Βασίζεται στο ημιαυτοβιογραφικό βιβλίο του Justin Torres, που και εκείνου ήταν το πρώτο του βιβλίο, και είναι φανερό ότι πρόκειται για ντεμπούτο καθώς όλο το βιβλίο δομείται από βινιέτες μνήμης, μικρές αναμνήσεις που έρχονται στο παρόν και ανασυνθέτουν το παρελθόν νοσταλγικά. Αυτό το συναίσθημα νοσταλγίας αποπνέει και η ταινία, χάρη στην σκηνοθεσία του Zagar και την φωτογραφία του Zak Mulligan. Η σκηνοθεσία έχει μία έντονη ντοκιμαντερίστικη αισθητική, η οποία ταυτόχρονα συνυπάρχει με μία ονειρική ατμόσφαιρα, που ανακαλεί τον μαγικό ρεαλισμό του Μαρκές και τη φράση του «Αυτό που έχει σημασία στην ζωή δεν είναι τι σου συμβαίνει, αλλά τι θυμάσαι και πώς το θυμάσαι». Η έννοια της μνημονικής ανασύνθεσης καθίσταται πρωταρχικής σημασίας στην ταινία, με όλη την μετέωρη μεταξύ ονείρου και ξύπνιου ατμόσφαιρα να το εντείνει, θυμίζοντας σε σημεία το στιλ του Apichatpong Weerasethakul, και γενικότερα κάτι ανιμιστικό και μυστικιστικό. Η ιστορία ενηλικίωσης των τριών αγοριών βασίζεται σε απλές στιγμές ζωώδους ενέργειας, και γι αυτό «We the animals», εμείς τα ζώα, όπου εμείς είναι τα τρία παιδιά. Τρία αγόρια που μεγαλώνουν σε προάστιο της Νέας Υόρκης, αλλά ποτέ δεν βλέπουμε κάτι πέραν του οικογενειακού πυρήνα. Η ταινία έχει μία ελλειπτική αφήγηση, που όπως και το βιβλίο, βασίζεται σε συρραφή στιγμιοτύπων από την καθημερινότητά τους, όπως όταν παίζουν, όταν ακούν μουσική, όταν βλέπουν πορνό και άλλα. Λόγω του ντοκιμαντερίστικου στιλ αλλά και της πολύ ατμοσφαιρικά γήινης φωτογραφίας, η ταινία αποπνέει μία αμεσότητα, μία εγγύητητα προς τους ήρωες, ήρωες όμως οι οποίοι δεν είναι πάντοτε κατανοητοί, λόγω της αποσπασματικότητας.

Αν κάτι λείπει σε μία τόσο όμορφη ταινία όπως αυτή, είναι η οργανικότητα, και το κοινωνικό υπόβαθρο στο οποίο ζουν και μεγαλώνουν, γιατί ναι μεν μεγαλώνουν σαν ζώα, αλλά τι γίνεται με τους φίλους, με το σχολείο, με την κοινωνία που τους περιβάλλει. Δεν χρειαζόταν απαραίτητα να υπάρχει εκτενής αναφορά σε αυτά, ωστόσο θα μπορούσαν να λειτουργούν  ως φόντο της ιστορίας, και όχι ως μία θαμπή πραγματικότητα, κάπου μακριά από αυτούς. Και τα τρία παιδιά παίζουν με έναν αξιοζήλευτο αυθορμητισμό, ενώ και οι γονείς, η Sheila Vand («A Girl Walks Home Alone At Night») και ο Raul Castillo («Looking», «Atypical», «Seven Seconds») αποτελούν ένα πολύ δυνατό  ντουέτο. Μία ταινία που έχει όλα τα θετικά του αμερικάνικου ανεξάρτητου σινεμά, και τις αδυναμίες ενός ντεμπούτου.

Πρώτη δημοσίευση: 8 Δεκ. 2018, 19:25
Ενημέρωση: 19 Μαΐου 2020, 20:33
Τίτλος:
We the animals (We the animals)
Είδος: 
Σκηνοθεσία: 
Χώρα: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
94

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
23 ώρες

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos