Widows

Σύνοψη: Μια ιστορία για τέσσερις γυναίκες που δεν έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους παρά μόνο τα χρέη που τους άφησαν οι νεκροί σύζυγοί τους από τις εγκληματικές τους δραστηριότητες. Τοποθετημένο στο σύγχρονο Σικάγο, μέσα σε μια περίοδο αναταραχής, εντάσεις θα δημιουργηθούν όταν θα πάρουν  τη μοίρα τους στα χέρια τους και συνωμοτούν για να χτίσουν ένα μέλλον σύμφωνα με τους δικούς τους όρους. 

Άποψη: Όσο ο Στιβ ΜακΚουίν επιλέγει να επικεντρωθεί στην κατασκευή ενός heist movie, το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό: περίτεχνα σκηνοθετημένο φιλμ, υπηρετεί με ευλάβεια (και θαυμασμό) τους κανόνες του είδους, προσφέρει ατόφια ψυχαγωγία με άνω του μετρίου ερμηνείες (εννοειται ότι ξεχωρίζει η Βαϊόλα Ντέιβις από το γυναικείο κομμάτι του cast) με ένα μέινστριμ μεν κατασκεύασμα, με στιγμές ρεαλισμού που σε αιφνιδιάζουν. Ένα δυναμικό νεονουάρ με ρυθμό, ανατροπές, που ενθουσιάζει.

Το πρόβλημα προκύπτει όταν κάνει focus σε κοινωνική καταγγελία του συστήματος και πολύ περισσότερο σε βαρύγδουπες διδαχές νεο-#metoo φεμινισμού, με αφελή τσιτάτα που αποσυντονίζουν, ακριβώς επειδή αυτό το κομμάτι του φιλμ είναι στημένο και γραμμένο επιφανειακά και κάπως απρόσεκτα, στο πόδι, ενώ και οι ηρωίδες του δεν έχουν σκιαγραφηθεί με το βάθος που απαιτείται. 

Ο ΜακΚουίν θέλει η ταινία του να είναι παράλληλα και περιπέτεια και θρίλερ και πολιτική καταγγελία και φεμινιστικό μανιφέστο και οικογενειακό δράμα σχέσεων, ε, δεν γίνεται να είναι παντού τούμπανο, κάπου θα χωλαίνει