ΣΕΙΡΕΣ

"The purge" season 1: Ομοιογενές σύμπαν

Δημοσίευση: 10 Νοε. 2018, 20:00
Συντάκτης:

Σύνοψη: Οι Εθνοπατέρες έχουν ανέβει στην κυβέρνηση μίας μελλοντικής Αμερικής. Κάθε χρόνο για μία νύχτα, όλοι είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν, να διαπράξουν όποιο έγκλημα επιθυμούν, ακόμα και φόνο, χωρίς να έχουν καμία ποινική δίωξη την επόμενη μέρα. Πρόκειται για την Κάθαρση, που έχει επιβάλλει η απολυταρχική κυβέρνηση. Για 12 ώρες όλοι οι ήρωες προσπαθούν να επιβιώσουν, προσπαθούν να μην γίνουν θύματα, αλλά και να μην αναγκαστούν να γίνουν θύτες.

Άποψη: Το κινηματογραφικό franchise τρόμου «The Purge» του James DeMonaco έπειτα από 4 ταινίες, με την τελευταία, «The First Purge», (αποτελεί prequel των προηγούμενων) να έχει βγει στις αίθουσες το καλοκαίρι που μας πέρασε, μεταφέρεται και στην τηλεόραση για το USA. Ο James DeMonaco είναι πάλι ο δημιουργός της σειράς 10 επεισοδίων, με μια πλειάδα τηλεοπτικών σκηνοθετών με μεγάλη εμπειρία στις σειρές να αναλαμβάνουν κάθε επεισόδιο, όπως ο Anthony Hemingway (“American Horror Story”), τον Clark Johnson (“Homeland”) και τον Ernest Dickerson (“The Walking Dead”). Η σειρά καταφέρνει να έχει μία ομοιομορφία σκηνοθετικά, αλλά και να θυμίζει και τις ταινίες, δείχνοντας ότι είναι βγαλμένη από το ίδιο σύμπαν. Όμως παραείναι από το ίδιο σύμπαν.

Το «The Purge» δεν προσθέτει κάτι καινούργιο στο franchise, κοπιάροντας στην ουσία ιδέες και σκηνές που έχουμε ήδη δει και μάλιστα πολύ καλύτερα. Αδυνατεί κατ' αρχάς να χτίσει το σημαντικότερο σε μία υποτίθεται ιστορία τρόμου, τον τρόμο, τον φόβο και τη αγωνία στον θεατή. Η πλοκή κινείται απολύτως γραμμικά και αναμενόμενα, χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις και ανατροπές που θα προσέθεταν μία άλλη νότα στην μονότονη εξέλιξη της ιστορίας. Παρά το γεγονός ότι η σειρά ακολουθεί την ζωή διαφόρων ηρώων, σε αντίθεση με τις ταινίες που οι περισσότερες στέκονται στην ζωή μίας οικογένειας και όσων τους περιβάλλουν, δεν κατορθώνει να προσθέσει μία ποικιλία. Επιχειρείται βέβαια μία κοινωνικής μορφής διαστρωμάτωση, βάζοντας ανθρώπους άλλους πλούσιους, άλλους φτωχότερους, άλλους μαύρους, άλλους άσπρους, γυναίκες, άνδρες, προσπαθώντας να ανταποκριθεί στο πολυπόθητο χολιγουντιανό diversity. Αυτό που έγινε στην τελευταία ταινία, να τονιστεί δηλαδή πέρα από τις ακρότητες της απολυταρχικής κυβέρνησης και οι κοινωνικές διαφοροποιήσεις που εντείνονται όταν οι άνθρωποι αφήνουν ελεύθερο τον εαυτό τους να δράσει, επιχειρείται και στην σειρά, χωρίς όμως το βάθος και την ανάλυση που χρειάζεται. Πρόκειται απλώς για μία σύμβαση, ή πρόφαση και λιγότερο ένα αφηγηματικό εργαλείο, με στόχο την ανθρώπινη ανάλυση. Γενικότερα όλα χρησιμοποιούνται περισσότερο ως πρόφαση.

Ως ιδέα μπορεί να έχει μεγάλο ενδιαφέρον, να αναπαριστά μία δυστοπική Αμερική, που δεν είναι πολύ χειρότερη από την Αμερική του Trump, στην οποία συντελείται μία κοινωνική κάθαρση, να αποχωριστεί η Αμερική όλα τα περιττά στοιχεία, φέρνοντας στον νου τα περί Άριας φυλής του Γ΄ Ράιχ, χωρίς μάλιστα να κάνει τίποτα η κυβέρνηση, παρά μόνο να αφήσει ελεύθερα τα ένστικτα των ανθρώπων, φθάνοντας όμως σε μία νιχιλιστική προσέγγιση περί της ανθρώπινης φύσης. Όλη αυτή η ωραία ιδέα δεν κατορθώνει να δώσει κάτι καλύτερο επί της οθόνης, ή έστω κάτι που δεν ξαναείδαμε στις ταινίες.

tags: 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos