Η κατηγορούμενη

Η κατηγορούμενη - κριτική ταινίας

Σύνοψη: Η Dolores Dreier είναι 21 ετών και ζει εδώ και 2,5 χρόνια κάτω από την σκιά της κατηγορούμενης. Θεωρείται η βασική ύποπτη για την δολοφονία της συμμαθήτριάς της και φίλης της, Camilla. Τα ΜΜΕ την κυνηγάνε για μια δήλωση, ενώ οι γονείς της προσπαθούν να την προστατέψουν. Θα έρθει η ώρα της δίκης. Τελικά είναι πράγματι δολοφόνος?

Άποψη: Η ταινία του αργεντινού σκηνοθέτη Gonzalo Tobal, που έκανε την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ Βενετίας, χρησιμοποιεί το μοτίβο του μυστηρίου αν πράγματι έκανε αυτό για το οποίο κατηγορείται ή όχι, και αδυνατεί να καταφέρει το οτιδήποτε πέραν αυτού. Η ταινία ξεκινάει χωρίς καν να ξέρουμε τι έχει προηγηθεί, καθώς τα 2,5 χρόνια που έχουν περάσει μένουν εκτός κινηματογραφικής αφήγησης, και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία ιστορία για την οποία δεν μπορούμε ως θεατές να έχουμε άποψη, δεδομένου του ότι δεν βλέπουμε κανένα flashback, για να δούμε πώς ήταν η σχέση των κοριτσιών, τι μπορεί να την οδήγησε, αν πράγματι είναι ένοχη, στην δολοφονία, ποιος άλλος θα μπορούσε να έχει κίνητρο. Αντιθέτως, μένουμε μόνο στην Dolores (Lali Esposito), και αγνοούμε μέχρι και το τέλος, οποιαδήποτε πτυχή της ιστορίας, του μυστηρίου, που πώς μπορεί να είναι μυστήριο αν δεν υπάρχει κάποιος πιθανός άλλος ύποπτος, ή αν δεν έχουμε μια εικόνα για το ίδιο το θύμα. Είναι περισσότερο σαν να έχουμε παραβρεθεί σε μία δίκη, στην οποία μπήκαμε στα μισά και προσπαθούμε να καταλάβουμε τι γίνεται. Η ταινία ακολουθεί μία γραμμική πορεία εξέλιξης των γεγονότων, που την κάνει ακόμα πιο απλοϊκή, από το ούτως ή άλλως απλό σενάριο, που θα μπορούσε να είναι επεισόδιο σε μία mainstream αστυνομική σειρά. Ακόμα και η αισθητική της ταινίας είναι αφόρητα τηλεοπτική, με αρκετά close-ups στην ηρωίδα, που αντί να ψυχογραφούν την Dolores, περισσότερο υπάρχουν απλώς για να υπάρχουν. Η πρωταγωνίστρια ωστόσο πετυχαίνει να δώσει αυτήν την αμφισημία του αν είναι πράγματι ένοχη ή όχι, με το σενάριο να μην την βοηθάει ιδιαίτερα, αλλά και να μην ενδιαφέρεται να αποδείξει ποιος είναι τελικά ο δολοφόνος. Οι μόνες σκηνές που έχουν δραματουργικό ενδιαφέρον είναι η μία σεκάνς στην οποία εμφανίζεται ο πάντοτε καλός Gael Garcia Bernal, ως δημοσιογράφος που παίρνει συνέντευξη από την κατηγορούμενη, και οι σκηνές του δικαστηρίου, στις οποίες ο Tobal πετυχαίνει να προκαλέσει την απαραίτητη αγωνία για το πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση, και ας τα πετάει εν τέλει στον τοίχο με το ανοιχτό τέλος.

Δεν είναι κακό να μην μαθαίνουμε τον ένοχο και να έχει ανοιχτό τέλος η ταινία, όμως σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να έχει φροντίσει ο σκηνοθέτης να χτίσει ένα γερό ψυχογραφικό πορτρέτο στον υποτιθέμενο ένοχο, ώστε η ταινία να είναι περισσότερο ένα ψυχογραφικό δράμα, παρά ταινία μυστηρίου. Όταν όμως πλασάρεται ως μυστήριο και ακολουθεί αυτήν την αφηγηματική δομή, χωρίς να ψυχαναλύεται ιδιαίτερα η ηρωίδα, διότι εν τέλει δεν ξέρουμε και πολλά γι αυτήν, τότε οφείλει να έχει ένα πιο συμβατικό τέλος, μιας και είναι μία καθαρά mainstream, τηλεοπτικής λογικής ταινία. Μπορεί να μάθαμε ποιος σκότωσε τον Άκροϋντ, αλλά για την Camilla ο καθένας θα βγάλει το δικό του συμπέρασμα.

Πρώτη δημοσίευση: 1 Νοε. 2018, 19:48
Ενημέρωση: 8 Νοε. 2018, 14:16
Τίτλος:
Η κατηγορούμενη (Acusada)
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
108
Εταιρία διανομής: 
Release: 
1 Νοεμβρίου 2018

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos