Νύχτες 18: "Chinatown-Τα τρία καταφύγια" - Κριτική

Μία ταινία πολεμικών τεχνών γυρισμένη στην Ελλάδα και την Κύπρο, σηματοδοτεί μία στροφή μακριά από όλες τις σταθερές και όσα θεωρούμε πως ξέρουμε για το σύγχρονο ελληνικό σινεμά. Η Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν σκηνοθετεί την πρώτη ελληνική ταινία του είδους και κλείνει το μάτι σε όσους νομίζουν πως η λέξη «ελληνικό σινεμά» μπορεί τόσο εύκολα να ταυτιστεί μανιχαϊστικά είτε με τη weird αισθητική τύπου Λάνθιμος - Τσαγκάρη, είτε με κάτι αμιγώς παραδοσιοκρατικό τύπου Βούλγαρης.

ΣΧΕΤΙΚΑΝύχτες Πρεμιέρας 18: Οι καλύτερες φωτό

Υπόθεση: Η ιστορία ακολουθεί την Κλειώ (Κατερίνα Μισιχρόνη), μία νεαρή κοπέλα γεννημένη από Κύπρια μητέρα (Θέμις Μπαζάκα) και Κινέζο πατέρα, που μόλις κλείνει τα 18. H εμφάνιση ενός παράξενου άνδρα, του Λιν (Richard Ng), στον τάφο του πατέρα της, σηματοδοτεί το γεγονός πως μαθαίνει ότι ο πατέρας της δολοφονήθηκε και δεν πέθανε από φυσικά αίτια όμως νόμιζε κι έτσι έρχεται στην Chinatown της Αθήνας, για να βρει απαντήσεις και να πάρει εκδίκηση, μόνο για να ανακαλύψει ένα φοβερό μυστικό που αφορά το πεπρωμένο της.

Άποψη: Ξεκινώντας με voice-over αφήγηση, η ταινία από τα πρώτα κιόλας λεπτά φανερώνει τον στόχο της· να θέσει τον πήχη ψηλά και να βοηθήσει το ελληνικό σινεμά να αλλάξει μία – κατά πολλούς – προβλέψιμα διακριτή πορεία. Η Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν φαίνεται αρκετά συγκεκριμένη για την αισθητική που θέλει να αποδώσει στην ταινία, καθώς και για την έμπνευσή της. Ακολουθείται μία αφήγηση σχετικά γραμμική, στο επίπεδο της κυρίως πλοκής, αλλά έχουμε και αρκετές αναλήψεις αλλά και προλήψεις, αφού ουσιαστικά μία φωνή μας αφηγείται τι συνέβη κάπου, κάποτε στο παρελθόν.

Αναμφισβήτητα η ταινία φαίνεται πως προσπαθεί να μιμηθεί την αισθητική Κινέζων σκηνοθετών που κατάφεραν να γοητεύσουν το αμερικάνικο κοινό, όπως ο Άνγκ Λι. Θα μπορούσε όμως να γίνει κάτι τέτοιο σε μία ελληνική εκδοχή; Η Μισιχρόνη, δεν είναι η Ζάνγκ Ζιγι, αλλά είναι πολύ ενδιαφέρουσα στον ρόλο που έχει να αποδώσει. Ο Στάνκογλου βρίσκεται στο καστ σύντομα ως ο Έλληνας Καλογερόπουλος, κλασικά στον ρόλο του κακού. Οι Κινέζοι συμμετέχοντες και τα παιδιά ειδικά είναι εξαιρετικοί, ξεχωρίζοντας τον Richard Ng, ως τον σύμβουλο-μέντορα της Κλειώ.

Το σενάριο πάλι φαίνεται αδέξιο μερικές φορές και οι σκηνές πάσχουν σε αρκετά σημεία. Να φταίει η έλλειψη σωστής χρήσης των κινηματογραφικών εφέ; Να φταίει που η Αθήνα, όσο και να το θέλουμε, δεν έχει Chinatown με την έννοια που υπάρχει σε άλλες μεγάλες πόλεις του εξωτερικού, οπότε για να αποδοθεί κάτι τέτοιο, χρησιμοποιήθηκαν έξυπνα πλάνα μεν, αλλά μάλλον κάπως μονοδιάστατα, που δεν καταφέρνουν να ξεγελάσουν έναν Έλληνα που γνωρίζει την πόλη και βλέπει τις σκηνές; Μήπως φταίει και η υπερβολή που χαρακτηρίζει ως στυλ τον ελληνικό τρόπο υποκριτικής, αρκετές φορές; Κάπου η ιστορία ξεκινά και κουράζει, κάπου προχωρά πιο γρήγορα από όσο χρειάζεται και αφήνει κενά και κάπου εντυπωσιάζει με το σκεπτικό πίσω από τις σκηνοθετικές επιλογές.

Εν γένει, στα μεγάλα υπέρ η τόλμη της σκηνοθέτιδος να ακολουθήσει έναν δρόμο της μη πεπατημένης. Ευφάνταστη ιδέα, που όπως και να το κάνουμε, θα πρέπει να υποστηρίζεται και να συγχαίρεται, όπως και η συμμετοχή τόσων γνωστών κι αγνώστων ηθοποιών στο κάστ.

Bαθμολογία: 5,5  /  10