Σύνοψη: Η Lea μαζί με τον γιο της, τον 8χρονο Aaron, και τον νέο σύντροφό της, τον Tristan, πηγαίνουν για διακοπές στους Δολομίτες, όπως ονομάζεται ένα τμήμα των Άλπεων στην Ιταλία. Το αγόρι δυσκολεύεται να αποδεχθεί τον χωρισμό των γονιών του και τον νέο «μπαμπά», όσο εκείνος κάνει προσπάθειες να έρθουν κοντά. Το άγριο, φυσικό τοπίο θα ανατρέψει τις σχέσεις της οικογένειας.

Άποψη: Την ταινία «Στις Τρείς Κορυφές» την πρωτοείδαμε στην Αθήνα στο διαγωνιστικό των περσινών «Νύχτες Πρεμιέρας». Ο Γερμανός σκηνοθέτης Jan Zabeil προσπαθεί να δημιουργήσει ένα παρόμοιο σκηνικό με την «Ανωτέρα Βία» του βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα Ruben Ostlund, μόνο που απουσιάζει η πρωτοτυπία, ο σαρκασμός και η ανατροπή που έκαναν γνωστή την ταινία του Σουηδού σκηνοθέτη. Όπως και η «Ανωτέρα Βία», παρουσιάζει τις διακοπές μίας οικογένειας στις Άλπεις (με την διαφορά ότι αντί των γαλλικών Άλπεων, βρισκόμαστε στις ιταλικές), όπου η επαφή με το φυσικό τοπίο του βουνού θα διαταράξει την ησυχία της οικογένειας. Ωστόσο, ενώ στην ταινία του Ostlund η χιονοστιβάδα συμπαρασύρει όχι απλώς ό,τι βρει στο διάβα της, αλλά ολόκληρη την έννοια της πατριαρχίας και της κλασικής δομής μίας οικογένειας, με την επακόλουθη αμφισβήτηση των παραδοσιακών ρόλων, το «Στις Τρεις Κορυφές» αρκείται απλώς να γίνει ένα, αρκετά αγωνιώδες ανά στιγμές, θρίλερ επιβίωσης μέσα στα χιόνια του βουνού, κάτι ανάλογο δηλαδή με το «Everest» (2015), σε μικρότερη κλίμακα.

Η ταινία αρχίζει με την νέα οικογένεια να διασκεδάζει στην πισίνα, όταν τελικά αποφασίζει να ζήσει την περιπέτεια και να πάει στους Δολομίτες. Οι Δολομίτες ονομάστηκαν έτσι από το τύπο του πετρώματος, με το χλωμό χρώμα, εξ ου και παλαιότερα ήταν γνωστά ως «χλωμά βουνά». Γι αυτό και η φωτογραφία της ταινίας κινείται σε γήινους τόνους, κυρίως του γκρι, του άσπρου και του μπλε. Πρόκειται για μία από αυτές τις ταινίες που λειτουργούν περισσότερο ως ντοκιμαντέρ, παρά ως μυθοπλασία, καθώς περισσότερο εντυπωσιάζει το φυσικό τοπίο και η έννοια του sublime, του Υψηλού, που δημιουργεί στον άνθρωπο η απεραντοσύνη της Φύσης, παρά η ίδια η υπόθεση. Σε αντίστιξη με την «Ανωτέρα Βία», που παίρνει μία κλασική οικογένεια για να καταλήξει στην ανατροπή της, η ταινία του Zabeil έχει μία νέας μορφής οικογένεια, για να καταλήξει σε κάτι κλασικό, το πόσο δύσκολο είναι να αναμετρηθείς με την φύση. Μέχρι όμως να φθάσει εκεί, που είναι και το πιο ενδιαφέρον κομμάτι της ταινίας, υφαίνει όχι με ιδιαίτερη επιτυχία τις σχέσεις των μελών της οικογένειας. Η Berenice Bejo («The Artist») υποδύεται μία μάνα, που θέλει ο γιός της να έρθει κοντά με τον σύντροφό της, αλλά όχι και τόσο που να τον αγαπήσει περισσότερο από τον πατέρα του, ο Alexander Fehling («Homeland») ως Aaron θέλει να έρθει κοντά με τον γιό της με μία ενδόμυχη αντιπάθεια που δεν βγαίνει ποτέ στην επιφάνεια ούτε ξεκαθαρίζεται αν όντως υπάρχει, και ένα γιο που άλλοτε τον αγαπάει και άλλοτε τον εγκαταλείπει, δείχνοντας τις σεναριακές αδυναμίες στο κτίσιμο των ρόλων. Ένα αρκετά άγευστο εν δυνάμει θρίλερ.

Πρώτη δημοσίευση: 13 Σεπτεμβρίου 2018, 17:34
Ενημέρωση: 20 Σεπτεμβρίου 2018, 03:03
Τίτλος:
Three peaks (Στις τρεις κορυφές)
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
94
Εταιρία διανομής: 
Release: 
13 Σεπτεμβρίου 28

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos