Σύνοψη: Το 1931 ο «Πεταλούδας», κατά κόσμον Ανρί Σαριέρ, καταδικάζεται για έναν φόνο που δεν διέπραξε και μεταφέρεται σε φυλακές της Καραιβικής. Κατά την μεταφορά του γνωρίζει τον Λουίς Ντεγκά που έχει καταδικαστεί για παραχάραξη ομολόγων και του προσφέρει προστασία έναντι βοήθειας για την απόδρασή του από την φυλακή. Η τύχη του και οι ικανότητές του θα δοκιμαστούν πολλές φορές όμως οι δυσκολίες δεν θα καταφέρουν να τον λυγίσουν.

Άποψη: Αν και δεν έχουν εξακριβωθεί οι περιπέτειες του Ανρί Σαριέρ που περιέγραψε το 1969 στο βιβλίο του «Ο Πεταλούδας», η ιστορία του συγκίνησε πολύ κόσμο και αναγνωρίστηκε από τους κύκλους των βιβλιόφιλων ως ένα εξαιρετικό δείγμα προφορικής λογοτεχνίας που δεν είχαν συναντήσει ποτέ ξανά. Όποια και αν είναι η αλήθεια, στην ταινία “Papillon” βλέπουμε τις αποτυχημένες προσπάθειες του πεταλούδα να αποδράσει από τις απάνθρωπες φυλακές του 1930 και στην ουσία την θέληση που υποκινεί τον άνθρωπο ώστε να ξεφύγει από καταστάσεις απόκοσμες για τον ελεύθερο χαρακτήρα του. Με έναν αρκετά τυχαίο (ή και όχι) τρόπο, η κλασική ταινία του Φράνκλιν Τζ. Σάφνερ του 1973 με κεντρικούς πρωταγωνιστές τους Στιβ ΜακΚουίν και Ντάστιν Χόφμαν βγαίνει σε ψηφιακή επανέκδοση αυτήν την εβδομάδα, μαζί με την καινούργια και ελαφρώς παραλλαγμένη εκδοχή του Μάικλ Νόερ (“R”).

Στον ρόλο του “Πεταλούδα” βλέπουμε αυτήν την φορά τον εμφανώς γυμνασμένο Τσάρλι Χάναμ (“King Arthur”, Sons of Anarchy”) να επιδίδεται σε χορογραφημένες σκηνές μάχης, με σκοπό να προστατεύσει τον Ράμι Μάλεκ (“Mr. Robot”) ο οποίος βρίσκεται σε γνώριμα εδάφη έκπληξης και ανικανότητας κοινωνικής προσαρμογής, όπως δηλαδή τον έχουμε δει και στο παρελθόν αφού το παρουσιαστικό του επιτρέπει (μόνο) τέτοιους ρόλους. Φυσικά δεν υπάρχει μέτρο σύγκρισης με την αρχική ταινία και το αψεγάδιαστο σενάριο του Ντάλτον Τράμπο που διεγείρει αισθήσεις με τις πινελιές θρίλερ όμως σαν γενική εικόνα θα λέγαμε ότι είναι μία πιο ποπ εκδοχή. Μία παραλλαγή φτιαγμένη για το σήμερα χωρίς να έχει σκοπό να ενθουσιάσει τα πλήθη αλλά με καλές βάσεις που επιτρέπουν παρακολούθησή της.

Την ατμόσφαιρα του ’73 βέβαια δεν θα την βρείτε και αυτό διότι αντικαταστάθηκε από περισσότερη δράση και ακόμα περισσότερους διαλόγους σύμφωνα με το σενάριο του Άαρον Γκουζικόφκσι (“Prisoners”, “Contraband”) που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη συγκρατημένη και λακωνική διασκευή που πρωτοέκανε ο Τράμπο και με την οποία έδωσε χώρο στους ηθοποιούς να εκφραστούν με τις κινήσεις τους.

Το θλιβερό σε όλη αυτήν την ανακατασκευή ωστόσο είναι η καταδικασμένη πορεία της στην σκιά του αρχικού “Papillon” και στην μαεστρία των πρωταγωνιστών της, όσο ευχάριστα και αν βλέπεται η τωρινή εκδοχή. Αναμφίβολα, η προσέγγιση έγινε με σεβασμό στο αρχικό σενάριο όμως ίσως και να μην ήταν απαραίτητο ένα remake.

Πρώτη δημοσίευση: 23 Aug 2018, 02:34
Ενημέρωση: 30 Aug 2018, 04:01
Συντάκτης: 
Τίτλος:
Papillon (O πεταλούδας)
Σκηνοθεσία: 
Έτος: 
Διάρκεια: 
133
Εταιρία διανομής: 
Release: 
23 Αυγούστου 2018

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

imaginary, από την Spentzos imaginary, από την Spentzos