Γουίλεμ Νταφόε: "Θα έπαιζα με χαρά σε ταινία του Λάνθιμου"

Δημοσίευση: 23 Ιουλίου 2018, 18:00
Συντάκτης:

Να σε πλησιάζει ο Ουίλεμ Νταφόε αμέσως μετά την συνέντευξη που παραχώρησε αποκλειστικά στο MOVE IT (www.moveitmag.gr) και να σε ρωτά με εμφανές ενδιαφέρον για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, ΔΕΝ το περιμένεις.

«Πες μου, πως πάνε τα πράγματα σε αυτή την υπέροχη χώρα που την αγαπάω τόσο πολύ; Βλέπετε κάποιο φως στο τούνελ από την οικονομική κρίση;»

Πολιτική συζήτηση δεν κάναμε, του εξήγησα πολύ σύντομα ότι η κρίση ζει και βασιλεύει μεν, αλλά ευτυχώς κατάφερα να ξεπεράσω γρήγορα τον αιφνιδιασμό και να ρωτήσω εγώ με την σειρά μου τη γνώμη του για τους νέους Έλληνες σκηνοθέτες:

«Φυσικά και γνωρίζω αρκετούς από τους νέους Έλληνες δημιουργούς, αν και δεν έχω έρθει σε επαφή με κάποιον μέχρι τώρα. Μου άρεσε πολύ το “The killing of a sacred deer” του Λάνθιμου. Νομίζω ότι είναι η καλύτερη ταινία του, έχει ωραίο κινηματογραφικό γούστο. Θα έπαιζα με χαρά μου σε κάποια ταινία του».

Μάλιστα; Ακούει κανείς;

Η συνέντευξη που παραχώρησε ο 63χρονος αγαπημένος σταρ στο μοναδικό ελληνικό κινηματογραφικό μέσο στο φετινό Φεστιβάλ του Βερολίνου (εκεί που βραβεύτηκε με την τιμητική Χρυσή Άρκτο), ήταν γεμάτη από ατάκες και ειλικρινείς απαντήσεις με ενδιαφέρον. Ο Νταφόε είναι ένας γλυκύτατος και τρομερά ευγενής άνθρωπος, την ίδια στιγμή πανέξυπνος, απόλυτα ξεκαθαρισμένος στα θέλω και τα πάθη του:

"Για Αμερικανός ηθοποιός έχω δουλέψει σε πολλές και διαφορετικές χώρες, σε Ευρώπη, Ασία, Νότια Αμερική, να για παράδειγμα, στην Ελλάδα. Οι πιο ενδιαφέρουσες προοπτικές πιο συχνά προκύπτουν από την Ευρώπη. Νομίζω ούτε καν το ένα τρίτο από τις ταινίες της φιλμογραφίας μου έχω γυρίσει στις ΗΠΑ..."

«Μοιάζετε πολύ στον Βαν Γκογκ, πάντως»: «Ναι, του φέρνω κάπως, αλλά μετά τα γυρίσματα (μιλάμε για το “Eternity’s gate” του Τζούλιαν Σνάμπελ, μαζί με Μαντς Μίκελσεν και Όσκαρ Άιζακ που ολοκλήρωσε γυρίσματα πριν λίγο καιρό) ξυρίστηκα, δεν μπορώ τα γένια». «Και τότε μοιάζατε με τον Μικ Τζάγκερ», πετάχτηκα εγώ, μη χάσω. «Δεν έχεις άδικο, μου το έχουν ξαναπεί. Μισή ώρα αργότερα λοιπόν μου τηλεφώνησε o μανατζέρ μου για τον επόμενο ρόλο που αφορούσε το «Lighthouse» (σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Έγκερς του “The witch”) και μου είπε “μην ξυριστείς!” και έτσι τα αφήνω ξανά». Η ταινία ήταν μια υπέροχη εμπειρία, με ασυνήθιστο τρόπο κινηματογράφησης, δεν είναι βιογραφία, αφορά τα τελευταία χρόνια της ζωής του.

Πως διαχειρίζεστε την αλλαγή από τις «μικρές» ταινίες με τον Τζούλιαν Σνάμπελ, τον Σον Μπέικερ, τον Ντάνιελ Νετχάιμ, σε μπλοκμπάστερ όπως το «Spiderman», ή το «Aquaman» που επίσης συμμετέχετε; «Σε κάθε ταινία, όλα είναι διαφορετικά, προσπαθώ να είμαι πρακτικός και να βρω τον τρόπο να απορροφηθώ στο κάθε φιλμ. Έχει να κάνει με το πως το προσεγγίζεις. Κάποιες ταινίες είναι πιο προσωπικές, κάποιες πιο «δημοκρατικές», κάποιες πιο... περιπετειώδεις». 

Η διαφορά να δουλεύεις με έναν auteur όπως ο Αγγελόπουλος, ο Σκορσέζε, ο Τρίερ και με έναν νεαρό και άσημο σκηνοθέτη; «Με ενδιαφέρει να γίνω το πλάσμα του σκηνοθέτη. Αν είναι έμπειρος, είναι λίγο πιο εύκολο. Αν όχι, πρέπει και εγώ από την πλευρά μου να τον ενθαρρύνω, να τον βοηθήσω, χωρίς φυσικά να τον μειώσω. Όλα όμως είναι θέμα προσωπικότητας».

Και συνέχισε απτόητος:

«Είμαι ένας φιλόδοξος άνθρωπος και πολύ σοβαρός στην δουλειά μου. Οι ταινίες μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο που σκέφτεσαι, που ζεις, άρα θεωρώ τρομερά επιπόλαιο να μην είσαι επαγγελματίας στον τρόπο που προσεγγίζεις την υποκριτική».

«Δεν ξέρω ποιο ποσοστό του εαυτού μου διοχετεύω στον ρόλο. Πατάω την σκανδάλη και μεταμορφώνομαι. Ή προσπαθώ τουλάχιστον. Δεν είναι πάντα εύκολο να ξεχάσεις εντελώς τον ρόλο σου όταν τελειώσεις τα γυρίσματα, κάποιες φορές αφήνει σημάδια που σε στοιχειώνουν. Οφείλεις όμως να προχωρήσεις παρακάτω, να αφοσιωθείς στον επόμενο, να εξελιχθείς. Η εμπειρία βοηθά σε αυτό το κομμάτι».

Η εμπειρία του με τον Λαρς Φον Τρίερ: «Ο Αντίχριστος ήταν μια υπέροχη εμπειρία, την αγαπάω αυτή την ταινία. Ο Λαρς έχει μια ξεχωριστή ικανότητα να εκφράζει το ανείπωτο και να χτίζει μεθοδικά τους χαρακτήρες του, μαζί με μια αίσθηση ποιητικότητας και μια πολύ ενδιαφέρουσα κινηματογράφηση. Η αρχή και το τέλος του φιλμ, είναι δύο από τα αγαπημένα μου δείγματα κινηματογραφου».

"Ποτέ δεν είχα συγκεκριμένους στόχους από μικρός, αλλά πάντα γνώριζα πολύ καλά τι με εξίταρε, είμαι τρομερά εξοικειωμένος με τα πάθη μου. Χωρίς πάθος, δεν μπορείς να κάνεις σινεμά".

«Η νέα τεχνολογία είναι θετική εξέλιξη: πλέον ο κινηματογραφος είναι πιο “δημοκρατικός”, μπορούν περισσότεροι νέοι δημιουργοί να κάνουν ταινίες με νέους τρόπους και με μικρότερο κόστος. Το πρόβλημα όμως είναι ότι πλέον υπάρχει πολύ μεγάλη παραγωγή και υπάρχει θέμα διανομής. Που θα προβληθούν όλα αυτά τα φιλμ; Το τοπίο αλλάζει με το Netflix, το Amazon, την Paramount. Είναι θέμα γούστου, δεν με έλκει η τηλεόραση, η αίσθηση της δημιουργίας μιας σειράς ή μιας ταινίας, προτιμώ επίσης ο κόσμος να βγει έξω να δει ταινίες και να μην κλείνεται σπίτι του».

«Στο Florida Project υπήρξε πολύ λιγότερος αυτοσχεδιασμός από όσο πιθανώς φαντάζεστε. Το σενάριο ήταν πολύ δυνατό και ο Σον Μπέικερ ήταν συνεχώς εκεί και επέβλεπε τα πάντα, ειδικά με τα νεαρά παιδιά».

«Είχα ακούσει για την “κατάρα” των ηθοποιών που είχαν υποδυθεί τον Χριστό παλαιότερα, αλλά δεν φοβήθηκαν. Πως προσέγγισα τον ρόλο; Δεν έπαιξα τον Ιησού, αλλά έναν Ιησού, ο Μάρτιν Σκορσέζε με συμβούλευσε να εμπνευστώ από τον τρόπο που τον είδε και ο Παζολίνι. My personal Jesus, λοιπόν!

Με τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο τα πράγματα ήταν εύκολα στην «Σκόνη του χρόνου»: επειδή έπαιζα τον ίδιο, μου έδειχνε ακριβώς πως ήθελε να το κάνω και έτσι διοχέτευα όλη μου την ενέργεια καθαρά στην υποκριτική απόδοση και μόνο. Δεν έπαιρνα αποφάσεις. Ξέρεις πόσο βολικό είναι αυτό;»

Πρώτη δημοσίευση: 23 Ιουλίου 2018, 18:00
Ενημέρωση: 23 Ιουλίου 2018, 21:04
Συντάκτης:

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Damsel

Damsel

Θα το βρείτε: Netflix

Σύνοψη: Η γλυκιά κόρη ενός βασιλιά ετοιμάζεται για προξενιό με πλούσια φαμίλια για να...
1 ημέρα

BOX OFFICE

Ταινία
4ημέρο
Tanweer
43250
Film Group
13175
Tanweer
12142
Tanweer
4254
Tanweer
2372
Baghead, από την Spentzos Baghead, από την Spentzos